Read Persian New Millenium Version ایوب 37 Bible Online

ایوب 37 - Persian New Millenium Version bible

ایوب 37

¹«از این نیز دل من می‌لرزد، و از جای خود برمی‌جهد.

²به غرش صدایش به‌دقّت گوش فرا دهید، به نعره‌ای که از دهانش برمی‌آید.

³آذرخشِ خود را زیر تمامی آسمان می‌فرستد، و برقِ خود را تا به کرانهای زمین گسیل می‌دارد.

⁴پس از آن صدای غرش او به گوش می‌رسد؛ او با صدای پرشکوهش رعد می‌دهد؛ آنگاه که آوازش شنیده شد، دیگر برق[۴۷] را به تأخیر نمی‌اندازد.

⁵خدا به آواز خود رعدهای شگفت‌انگیز می‌دهد، و کارهای عظیم می‌کند که از درکشان ناتوانیم.

⁶به برف می‌گوید: ”بر زمین بیفت“، و به رگبار که: ”به شدّت ببار“.

⁷دستِ هر انسان را بازمی‌دارد، تا جمیع آدمیان اعمال او را بدانند.

⁸آنگاه وحوش به لانه‌های خود می‌روند، و در بیشه‌های خود می‌مانند.

⁹تندباد از حجرۀ خود بیرون می‌آید، و سرما از بادهایی که به قوّت می‌وزد.

¹⁰از دَمِ خدا یخ بسته می‌شود، و سطح آبها منجمد می‌گردد.

¹¹ابرها را از رطوبت آکنده می‌سازد، و برقِ خود را به وسیلۀ آنها می‌پراکنَد.

¹²به هدایت او به هر سو می‌گردند، تا هرآنچه را به آنها فرمان دهد بر روی تمامی جهانِ مسکون به عمل آورند.

¹³او این همه را سبب می‌گردد، خواه به جهت تأدیب، خواه برای آبیاری زمین خویش، و خواه از محبت.

¹⁴«ای ایوب، این را بشنو! بازایست و در کارهای عجیب خدا تأمل کن.

¹⁵آیا می‌دانی چگونه خدا آنها را اداره می‌کند، و برقِ ابرهای خویش را درخشان می‌سازد؟

¹⁶آیا از موازنۀ ابرها آگاهی، و از کارهای عجیب او که در عِلم کامل است؟

¹⁷ای تو که جامه‌ات گرم است آنگاه که زمین در اثر باد جنوبی آرام می‌گیرد،

¹⁸آیا می‌توانی با او آسمانها را بگسترانی، مانند آیینۀ ریخته‌شدۀ پولادین؟

¹⁹ما را بیاموز که به او چه بگوییم، زیرا به سبب ظلمت، دعوی خویش آماده نتوانیم کرد.

²⁰آیا به او گفته شود که خواهان سخن گفتنم؟ زیرا کدام آدمی است که بخواهد بلعیده شود؟

²¹«و حال آفتاب را نظر نتوان کرد آنگاه که در آسمان درخشان باشد، چون بادْ وزیده، آن را صاف و بی‌ابر سازد.

²²درخششی زرین از شمال برمی‌آید؛ خدا به شکوهی مَهیب ملبس است.

²³به قادر مطلق دست نتوان یافت، او در قدرت و عدالت متعال است؛ انصاف او بیکران است و ظلم نمی‌کند.

²⁴از این رو آدمیان از او می‌ترسند؛ او بر کسانی که خود را حکیم می‌پندارند، نظر نمی‌کند.»