Read Persian New Millenium Version مزامیر 105 Bible Online

مزامیر 105 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 105

¹خداوند را سپاس گویید و نام او را بخوانید! ملتها را از کرده‌های او باخبر سازید!

²او را بسرایید و برایش سرود ستایش بخوانید! همۀ کارهای شگفتش را بازگویید!

³در نام قدوس او فخر کنید؛ دل جویندگان خداوند شادمان گردد!

⁴خداوند و قوّت او را بطلبید؛ پیوسته جویای روی او باشید!

⁵عجایبی را که به عمل آورده است، یاد بدارید، آیات او و داوریهای دهانش را.

⁶ای نسلِ خادم او ابراهیم، ای پسرانِ یعقوب، که برگزیدۀ اویید.

⁷اوست یهوه خدای ما! داوریهای او در تمام جهان است!

⁸عهد خود را تا ابد یاد می‌دارد، کلامی را که امر فرموده است، تا هزاران پشت؛

⁹عهدی را که با ابراهیم بست، و سوگند خود را به اسحاق!

¹⁰آن را چون فریضه‌ای برای یعقوب استوار فرمود، و چون عهدی جاودان برای اسرائیل.

¹¹گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید، تا قلمروی میراث شما شود.»

¹²آنگاه که شمارشان اندک بود و انگشت‌شمار بودند و در آنجا غریب؛

¹³آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند، و از مملکتی به ملت دیگر،

¹⁴نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد، بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت:

¹⁵«دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید، و انبیای مرا آزار مرسانید!»

¹⁶او قحطی را بر زمین فرا خواند و تمامی ذخیرۀ نان را از میان برد؛

¹⁷و مردی را پیشاپیش ایشان فرستاد، یوسف را، که به غلامی فروخته شد.

¹⁸پاهای او را به غُل و زنجیر زخمی کردند، و گردنش در حلقۀ آهنین بسته شد؛

¹⁹تا زمانی که سخن او واقع گردید، و کلام خداوند درستی او را ثابت کرد.

²⁰پادشاه فرستاد و رهایش کرد؛ حاکم ملتها آزادش ساخت.

²¹او را بر خانۀ خویش سرور ساخت، و حاکم بر تمامی دارایی‌اش؛

²²تا به ارادۀ خود بزرگان وی را در بند نهد و مشایخِ وی را حکمت آموزد.

²³آنگاه اسرائیل به مصر درآمد، و یعقوب در زمین حام غربت پذیرفت.

²⁴او قوم خویش را بسیار بارور ساخت، و ایشان را از خصمانشان نیرومندتر گردانید؛

²⁵لیکن دل آنان را برگردانید تا از قوم او نفرت کنند، و با خادمانش به نیرنگ رفتار نمایند.

²⁶او خادم خویش موسی را فرستاد، و هارون را، که برگزیده بود.

²⁷آنان آیات او را در میان ایشان به ظهور آوردند، و عجایب او را در زمین حام.

²⁸او تاریکی فرستاد و ظلمت پدید آمد؛ زیرا با کلام او مخالفت ورزیدند.[۱۴۴]

²⁹آبهایشان را به خون بدل ساخت، و ماهیان ایشان را میرانید.

³⁰سرزمینشان از قورباغه پُر شد، حتی خوابگاه شاهانشان.

³¹او سخن گفت و انبوه مگسها پدید آمد، و پشه‌ها در همۀ حدود ایشان.

³²به عوض باران، بدیشان تگرگ داد، با برق آذرخش در تمامی سرزمینشان؛

³³درختان تاک و انجیر ایشان را زد و درختان قلمروی ایشان را شکست.

³⁴سخنی گفت، و انبوه ملخها آمدند، انواع ملخهای بی‌شمار!

³⁵همۀ نباتاتِ زمین ایشان را فرو بلعیدند، و محصول خاک ایشان را خوردند!

³⁶آنگاه همۀ نخست‌زادگان را در سرزمین ایشان زد، نوبر قوّت ایشان را.

³⁷او اسرائیل[۱۴۵] را با طلا و نقره بیرون آورد، و از قبایل ایشان هیچکس لغزش نخورد.

³⁸مصر از رفتن آنها شادمان بود، زیرا وحشتِ ایشان بر آن مستولی شده بود.

³⁹ابری برای پوشش گسترانید، و آتشی تا شب‌هنگام روشنایی دهد.

⁴⁰تقاضا کردند، و برایشان بلدرچین فرستاد و آنان را به نان آسمانی سیر گردانید.

⁴¹صخره را بشکافت و آب برجهید، و چون نهری در زمین خشک روان گردید!

⁴²زیرا که کلام مقدس خویش را به یاد آورد و ابراهیم، خدمتگزار خود را.

⁴³او قوم خود را با شادمانی بیرون آورد، و برگزیدگان خویش را با بانگ شادی؛

⁴⁴سرزمینهای قومها را بدیشان بخشید، و ثمرۀ محنت ملتها را به میراث بردند،

⁴⁵تا فرایض او را نگاه دارند، و احکام شریعت او را به جا آورند. هَلِلویاه!