Read Persian New Millenium Version مزامیر 106 Bible Online

مزامیر 106 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 106

¹هَلِلویاه! خداوند را سپاس گویید زیرا که او نیکوست و محبتش تا ابدالآباد است.

²کیست که اعمال نیرومند خداوند را بیان تواند کرد و ستایش او را به کمال تواند شنوانید؟

³خوشا به حال آنان که عدالت را به جا می‌آورند و در همه وقت، انصاف را نگاه می‌دارند.

⁴خداوندا، چون بر قوم خود نظر لطف افکنی، مرا به یاد آور، و با نجات خود به یاری‌ام بیا؛

⁵تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و در شادی قوم تو شادمان گردم و همراه با میراث تو فخر نمایم.

⁶ما و پدرانمان گناه کرده‌ایم، عِصیان ورزیده‌ایم و شرارت نموده‌ایم.

⁷پدران ما، هنگامی که در مصر بودند کارهای شگفت‌انگیز تو را درک نکردند؛ آنان کثرت محبت تو را به یاد نیاوردند، بلکه در کنار دریا، نزد دریای سرخ، سر به شورش برداشتند.

⁸اما او به‌خاطر نام خود، ایشان را نجات بخشید، تا قوّت خود را بشناساند.

⁹دریای سرخ را عتاب کرد، و خشکید؛ و ایشان را از میان ژرفناها همچون بیابان رهبری فرمود.

¹⁰آنان را از چنگ خصم نجات بخشید، و از دست دشمن رهانید.

¹¹آبها مخالفان ایشان را پوشانید، که یکی از آنها نیز باقی نماند.

¹²آنگاه به کلام او ایمان آوردند، و حمد او را سراییدند.

¹³اما کارهای او را به‌زودی از یاد بردند، و مشورت او را انتظار نکشیدند.

¹⁴هوای نَفْس خود را در بیابان پیروی کردند، و خدا را در صحرا آزمودند.

¹⁵پس آنچه خواستند بدیشان عطا فرمود، اما لاغری در جانهای ایشان فرستاد.

¹⁶در اردوگاه بر موسی حسد بردند، و بر هارون، مقدس خداوند.

¹⁷پس زمین دهان گشود و داتان را فرو برد، و جماعتِ اَبیرام را پوشانید.

¹⁸آتش در میانِ جمع ایشان زبانه کشید و شعله‌ها شریران را سوزانید.

¹⁹در حوریب گوساله‌ای ساختند، و بُتِ ریخته‌شده را پرستش کردند؛

²⁰جلال خود را معاوضه کردند، با شمایل گاوی علفخوار!

²¹خدا را که نجات‌دهندۀ ایشان بود از یاد بردند، او را که کارهای عظیم در مصر کرده بود؛

²²آن که عجایب در سرزمین حام به عمل آورده بود، و کارهای مَهیب نزد دریای سرخ.

²³پس گفت که هلاکشان خواهد کرد - اگر برگزیدۀ او موسی به حضورش در شکاف نمی‌ایستاد تا خشم او را از هلاک کردن ایشان برگرداند.

²⁴سرزمین دلپذیر را خوار شمردند، زیرا به وعدۀ او ایمان نداشتند.

²⁵در خیمه‌های خود همهمه کردند، و آواز خداوند را نشنیدند.

²⁶پس با دست برافراشته سوگند خورد که ایشان را در بیابان از پا در خواهد آورد،

²⁷و نسلشان را در میان قومها پخش خواهد کرد، و در سرزمینها پراکنده خواهد ساخت.

²⁸سپس با بَعَل فِغور هم‌یوغ شدند، و قربانیهای تقدیمی به مردگان را خوردند؛

²⁹با کارهای خود خداوند را به خشم آوردند، پس طاعون در میان ایشان شیوع یافت.

³⁰آنگاه فینِحاس ایستاد و میانجیگری کرد، و طاعون بازداشته شد.

³¹و این برای او پارسایی محسوب گشت، نسل اندر نسل تا ابدالآباد.

³²همچنین نزد آبهای مِریبَه خداوند را خشمگین کردند، و حتی موسی به سبب ایشان زیان دید؛

³³زیرا روح وی را مکدر ساختند، و سخن نسنجیده بر زبان او جاری شد.

³⁴ملتها را هلاک نکردند، آن‌گونه که خداوند ایشان را امر فرموده بود؛

³⁵بلکه با قومها درآمیختند و کارهای ایشان را فرا گرفتند.

³⁶بتهای ایشان را عبادت کردند، که برایشان دام گردید.

³⁷پسران خود را برای دیوها قربانی کردند و دختران خود را نیز.

³⁸خون بی‌گناه را ریختند، خون پسران و دختران خود را؛ که ایشان را برای بتهای کنعان قربانی کردند، و زمین به خون آلوده شد.

³⁹پس با کارهای خود نجس گردیدند و به اعمال خویش خودفروشی کردند.

⁴⁰بنابراین خشم خداوند بر قومش افروخته شد، و از میراث خویش منزجر گشت.

⁴¹آنان را به دست قومها تسلیم کرد، و نفرت‌کنندگانشان بر ایشان فرمان راندند.

⁴²دشمنان بر آنها ظلم کردند، و ایشان زیر دست آنها ذلیل گردیدند.

⁴³بارها ایشان را رهایی بخشید اما در مشورتهای خود سر به شورش برداشتند و به سبب تقصیر خویش خوار گردیدند.

⁴⁴با این همه، بر تنگی ایشان نظر افکند، هنگامی که فریادشان را شنید.

⁴⁵به‌خاطر آنها عهد خویش را به یاد آورد، و بر حسب کثرت محبت خویش گذشت نمود.

⁴⁶اسیرکنندگانِ آنها را جملگی، به رحم آوردن بر ایشان برانگیخت.

⁴⁷ای یهوه، خدای ما، نجاتمان ده، و از میان قومها ما را گِرد آور، تا نام قدوس تو را سپاس گوییم، و در ستایش تو فخر نماییم.

⁴⁸متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابدالآباد. و تمامی مردم بگویند، «آمین». هَلِلویاه!