Read Persian New Millenium Version مزامیر 119 Bible Online

مزامیر 119 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 119

¹[۱۶۳] خوشا به حال آنان که در راستی گام برمی‌دارند، و از شریعت خداوند پیروی می‌کنند.

²خوشا به حال آنان که شهادات او را نگاه می‌دارند، و به جان و دل او را می‌جویند.

³به هیچ روی کج‌رَوی نمی‌کنند، بلکه در راههای او گام می‌زنند.

⁴تو احکام خویش را صادر کرده‌ای تا آنها را به‌تمامی نگاه داریم.

⁵کاش که راههای من مستحکم شود در نگاه داشتن فرایض تو.

⁶آنگاه شرمسار نخواهم شد، هنگامی که جمله فرمانهای تو را در نظرِ خود می‌دارم.

⁷تو را با دلی صالح سپاس می‌گویم، آنگاه که قوانین عادلانۀ تو را فرا می‌گیرم.

⁸فرایض تو را نگاه خواهم داشت، مرا یکسره ترک منما!

⁹چگونه مرد جوان راهِ خود را پاک نگاه دارد؟ با نگاه داشتن کلام تو!

¹⁰تو را به جان و دل می‌جویم؛ مگذار از فرمانهای تو منحرف شوم.

¹¹کلام تو را در دل خود ذخیره کرده‌ام، تا به تو گناه نورزم!

¹²خداوندا تو متبارکی فرایض خود را به من بیاموز.

¹³به لبهای خویش بازمی‌گویم، همۀ قوانینی را که از دهان تو صادر شده است.

¹⁴از پیرویِ قوانین تو شادمان می‌گردم، چنانکه از به دست آوردن ثروتی عظیم![۱۶۴]

¹⁵در احکام تو تأمل می‌کنم، و راههایت را در نظر خود می‌دارم.

¹⁶از فرایض تو لذت می‌برم؛ کلامت را از یاد نخواهم برد.

¹⁷به خادمت احسان کن تا زنده بمانم و کلامت را نگاه دارم.

¹⁸چشمانم را بگشا تا از شریعت تو شگفتیها ببینم.

¹⁹من بر زمین، غریبم؛ فرمانهای خویش از من پوشیده مدار!

²⁰جانم از شدتِ اشتیاق به قوانین تو پیوسته در التهاب است!

²¹تو متکبرانِ ملعون را توبیخ می‌کنی، که از فرامین تو انحراف می‌جویند.

²²ننگ و تحقیر را از من بگردان، زیرا که شهادات تو را نگاه می‌دارم.

²³حتی اگر حاکمان در نشست خود بر ضد من فتوا دهند، خادمت در فرایض تو تأمل خواهد کرد.

²⁴نیز شهادات تو مایۀ لذت من است، آنها مشاوران مَنَند.

²⁵جان من به خاک چسبیده است؛ مطابق کلامت مرا زنده ساز!

²⁶راههای خود را برشمردم و تو مرا اجابت فرمودی؛ فرایض خویش را به من بیاموز.

²⁷طریق احکامِ خود را به من بفهمان؛ آنگاه در شگفتی‌هایت تأمل خواهم کرد.

²⁸جان من از فرط اندوه گداخته شده است؛ طبق کلامت مرا بر پا دار.

²⁹راه فریب را از من به دور دار، و شریعت خویش را بر من ارزانی فرما.

³⁰من طریق وفاداری را برگزیده‌ام، و قوانین تو را پیش روی خود گذارده‌ام.

³¹خداوندا، به شهادات تو می‌چسبم؛ مگذار سرافکنده شوم.

³²در طریق فرمانهای تو می‌دوم، زیرا تو دل مرا وسعت می‌بخشی.

³³خداوندا، طریق فرایض خود را به من بیاموز؛ آنگاه آنها را تا به آخر نگاه خواهم داشت.

³⁴مرا فهم عطا فرما تا شریعت تو را نگاه دارم، و آن را به تمامی دل حفظ کنم.

³⁵مرا در طریقِ فرمانهای خود هدایت فرما، زیرا رغبت من در آنهاست.

³⁶دل مرا به شهادات خود مایل گردان، و نه به سودجویی.

³⁷چشمانم را از دیدن بطالت بگردان، و در طریقهای خود مرا زنده ساز.

³⁸کلام خود را با خادمت استوار فرما، که آن را به ترسندگانت وعده فرموده‌ای.

³⁹ننگی را که از آن در هراسم از من دورکن، زیرا قوانین تو نیکوست.

⁴⁰هان در اشتیاق احکام تواَم! به عدالت خویش مرا زنده ساز!

⁴¹خداوندا، محبتهای تو به من برسد، و نجات تو، بنا به وعده‌ات.

⁴²آنگاه خواهم توانست اهانت‌کنندۀ خود را پاسخ گویم، زیرا بر کلام تو توکل می‌دارم.

⁴³کلام راستی را از دهانم یکسره برمگیر! زیرا که به قوانین تو امید بسته‌ام.

⁴⁴شریعت تو را همیشه نگاه خواهم داشت، تا ابدالآباد!

⁴⁵در آسایش گام خواهم زد، زیرا جویای احکام تو بوده‌ام.

⁴⁶در حضور پادشاهان از شهادات تو سخن خواهم گفت و شرم نخواهم داشت،

⁴⁷زیرا لذت من در فرمانهای توست، که دوستشان می‌دارم.

⁴⁸فرمانهای تو را حرمت و دوست خواهم داشت، و در فرایض تو تفکر خواهم کرد.

⁴⁹کلام خود به خادمت را به یاد آر، که بدان امیدوارم ساختی.

⁵⁰تسلای من در مصیبتم این است که وعدۀ تو مرا زنده می‌گردانَد.

⁵¹متکبرانْ سخت ریشخندم می‌کنند، اما من از شریعت تو روی نمی‌گردانم.

⁵²خداوندا، قوانین تو را که از قدیم است، به یاد می‌آورم، و تسلی می‌پذیرم.

⁵³حدت خشم مرا فرو می‌گیرد، به سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.

⁵⁴در خانۀ غربت من، فرایض تو سرود من شده است.

⁵⁵خداوندا، شبانگاه نامت را یاد می‌کنم، و شریعت تو را نگاه می‌دارم.

⁵⁶این نصیب من شده است زیرا احکام تو را نگاه داشته‌ام.

⁵⁷خداوند نصیبِ من است؛ عهد می‌بندم که کلامت را نگاه دارم.

⁵⁸از دل و جان روی تو را می‌طلبم، بنا به وعده‌ات مرا فیض ببخشا!

⁵⁹به راههای خود اندیشیده‌ام، و گامهایم را به سوی شهادات تو برگردانیده‌ام.

⁶⁰می‌شتابم و درنگ نمی‌کنم، تا فرمانهای تو را نگاه دارم.

⁶¹ریسمانهای شریران گرد من می‌پیچد، اما شریعت تو را فراموش نمی‌کنم.

⁶²نیمه‌های شب برمی‌خیزم تا سپاست گویم، به جهت قوانین عادلانه‌ات.

⁶³همۀ ترسندگانت را رفیقم، آنان را که احکام تو را نگاه می‌دارند.

⁶⁴خداوندا، زمین سرشار از محبت تو است؛ فرایض خویش را به من بیاموز!

⁶⁵خداوندا، بنا به وعده‌ات بر خادم خود احسان کرده‌ای.

⁶⁶مرا معرفت و تشخیص درست بیاموز، زیرا به فرمانهای تو ایمان دارم.

⁶⁷پیش از آنکه مصیبت بینم، رَه به خطا می‌پیمودم، اما اکنون کلام تو را نگاه می‌دارم.

⁶⁸تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی؛ فرایض خود را به من بیاموز.

⁶⁹متکبران بر من دروغ بسته‌اند، اما من با دل و جان احکام تو را نگاه می‌دارم.

⁷⁰دل ایشان سنگ و بی‌احساس است، اما من از شریعت تو لذت می‌برم.

⁷¹مرا نیکوست که مصیبت دیدم، تا فرایض تو را فرا گیرم.

⁷²شریعت دهان تو برایم بهتر است، از هزاران پاره سیم و زر.

⁷³دستان تو مرا ساخت و شکل داد؛ مرا فهم ده تا فرامین تو را بیاموزم.

⁷⁴ترسندگانِ تو مرا خواهند دید و شادمان خواهند شد، زیرا به کلام تو امیدوارم.

⁷⁵خداوندا، می‌دانم که قوانین تو عدل است، و مصیبتی که بر من وارد آورده‌ای از امانت توست.

⁷⁶بگذار محبت تو مایۀ تسلی من گردد، بنا بر وعدۀ تو به خادمت.

⁷⁷رحمتهای تو به من برسد تا زنده مانم، زیرا که از شریعت تو لذت می‌برم.

⁷⁸باشد که متکبران سرافکنده شوند زیرا به حیله، حق مرا پایمال کردند، اما من در احکام تو تأمل خواهم کرد.

⁷⁹باشد که ترسندگان تو به من روی نمایند، آنان که شهادات تو را می‌دانند.[۱۶۵]

⁸⁰باشد که دل من به تمامی بر فرایض تو معطوف باشد، تا شرمنده نشوم!

⁸¹جان من برای نجاتِ تو مدهوش گشته، اما به کلام تو امیدوارم.

⁸²دیدگانم در انتظارِ وعدۀ تو کم‌سو شده؛ می‌پرسم: «پس کی مرا تسلی خواهی داد؟»

⁸³هرچند مانند مَشکی فرسوده در دودم، اما فرایض تو را از یاد نبرده‌ام!

⁸⁴خادمت تا به کِی منتظر بماند؟ کی آزاردهندگانم را داوری خواهی کرد؟

⁸⁵متکبران برایم چاله‌ها کنده‌اند، که بر خلاف شریعت توست.

⁸⁶فرمانهای تو جملگی قابل اعتماد است؛ به ناحق آزارم می‌دهند؛ یاری‌ام فرما!

⁸⁷نزدیک بود مرا از روی زمین نیست گردانند، اما احکام تو را ترک نگفتم.

⁸⁸بر حسب محبت خود مرا زنده بدار، تا شهادات دهان تو را نگاه دارم.

⁸⁹خداوندا، کلام تو جاودانه در آسمانها استوار است.

⁹⁰امانت تو نسل اندر نسل است، تو زمین را بنیان نهادی، و پابرجا می‌ماند.

⁹¹آنها به حکم تو تا به امروز برقرارند، زیرا همه چیز در خدمت توست.

⁹²اگر شریعت تو مایۀ لذت من نمی‌بود، همانا در مصیبت خود هلاک می‌شدم!

⁹³احکام تو را هرگز از یاد نمی‌برم، زیرا به واسطۀ آنها مرا زندگی بخشیدی!

⁹⁴من از آن تو هستم؛ پس نجاتم ده! زیرا جویای احکام تو بوده‌ام.

⁹⁵شریران منتظرند تا مرا هلاک کنند، اما من به شهادات تو می‌اندیشم.

⁹⁶برای هر کمالی حدی می‌بینم، اما فرمان تو بی‌نهایت وسیع است!

⁹⁷شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم! تمامی روز تفکر من است.

⁹⁸فرمان تو مرا از دشمنانم حکیم‌تر می‌سازد، زیرا که همواره نزد من است.

⁹⁹از همۀ آموزگارانم خردمندتر گشته‌ام، زیرا که در شهادات تو تأمل می‌کنم.

¹⁰⁰از ریش‌سپیدان فهیم‌تر شده‌ام، زیرا که احکام تو را نگاه می‌دارم.

¹⁰¹پای خود را از هر راه بد بازداشته‌ام، تا کلام تو را نگاه دارم.

¹⁰²از قوانین تو روی نمی‌گردانم، زیرا تو خودْ مرا تعلیم داده‌ای.

¹⁰³کلام تو به مذاقم چه شیرین‌است، و به دهانم از عسل شیرین‌تر!

¹⁰⁴از احکام تو فهم را کسب می‌کنم، از این رو از هر راه دروغ بیزارم!

¹⁰⁵کلام تو برای پاهای من چراغ، و برای راه من نور است.

¹⁰⁶سوگند خورده و آن را استوار ساخته‌ام، که قوانین عادلانۀ تو را نگاه دارم.

¹⁰⁷بسیار مصیبت کشیده‌ام؛ بر حسب کلامت، خداوندا، مرا زنده ساز.

¹⁰⁸خداوندا، هدایای اختیاریِ دهان مرا منظور فرما، و قوانین خود را به من بیاموز!

¹⁰⁹من همیشه جان در کف دارم، اما شریعت تو را فراموش نمی‌کنم.

¹¹⁰شریران برایم دام گسترده‌اند، اما من از احکام تو دور نشده‌ام.

¹¹¹شهادات تو را تا به ابد میراث خویش ساخته‌ام، زیرا آنها خوشیِ دلِ من است!

¹¹²دل خود را به حفظ فرایض تو مایل ساخته‌ام، تا به ابد و تا به آخر.

¹¹³از مردمانی که سرسپرده نیستند کراهت دارم، اما شریعت تو را دوست می‌دارم.

¹¹⁴تو پناهگاه و سپر من هستی، بر کلامت امید بسته‌ام.

¹¹⁵ای بدکاران از من دور شوید، تا فرمانهای خدایم را نگاه دارم!

¹¹⁶بر حسب وعده‌ات دست مرا بگیر تا زنده بمانم، و در امید خود سرافکنده نشوم!

¹¹⁷از من حمایت کن تا نجات یابم، و فرایض تو را همواره مد نظر بدارم.

¹¹⁸تو آنان را که از فرایض تو گمراه می‌شوند حقیر می‌شماری؛ زیرا فریبکاریِ آنها بیهوده است.

¹¹⁹تو همۀ شریرانِ زمین را چون تُفاله به دور می‌افکنی؛ از همین رو شهادات تو را دوست می‌دارم.

¹²⁰از ترس تو موی بر تنم راست شده است؛ از داوریهای تو هراسناکم.

¹²¹به عدل و داد عمل کرده‌ام؛ مرا به ستم‌کنندگانم وامگذار.

¹²²خیریت خادم خود را ضامن شو، و مگذار متکبران بر من ستم کنند.

¹²³دیدگانم از انتظار برای نجات تو تار گشته، از انتظار برای وعدۀ عدالت تو!

¹²⁴با خدمتگزار خویش مطابق محبت خود رفتار کن، و فرایض خود را به من بیاموز!

¹²⁵من خادم توام، مرا بصیرت عطا فرما تا شهادات تو را درک کنم!

¹²⁶وقت آن رسیده که خداوند عمل کند، زیرا شریعت تو را زیر پا نهاده‌اند.

¹²⁷بنابراین، فرمانهای تو را دوست می‌دارم، بیشتر از طلا، بیشتر از طلای ناب.

¹²⁸از این رو، احکام تو را جملگی راست می‌دانم، و از هر راه نادرست بیزارم!

¹²⁹شهادات تو شگفت‌انگیز است، از این رو، جان من آنها را نگاه می‌دارد.

¹³⁰باز شدن کلام تو نور می‌بخشد، و ساده‌لوحان را فهیم می‌گرداند.

¹³¹دهان خود را گشوده، لَه لَه می‌زنم، زیرا که مشتاق فرمانهای تو هستم!

¹³²بر من نظر کن و مرا فیض عطا فرما، بنا به رسم خود در حق دوستداران نام خویش.

¹³³گامهای مرا در کلام خود استوار فرما، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

¹³⁴مرا از ظلم انسان رهایی ده، تا احکام تو را نگاه دارم.

¹³⁵روی خود را بر خادم خویش تابان ساز، و فرایض خود را به من بیاموز!

¹³⁶نهرهای آب از دیدگانم جاری است، زیرا که شریعت تو را نگاه نمی‌دارند.

¹³⁷خداوندا، تو عادلی و قوانین تو راست است!

¹³⁸شهاداتی که تو امر فرموده‌ای عدل است، و امانت تا به نهایت.

¹³⁹غیرتم مرا می‌سوزاند، زیرا که دشمنانم کلام تو را فراموش می‌کنند.

¹⁴⁰وعدۀ تو به‌غایت آزموده شده، و خادمت آن را دوست می‌دارد.

¹⁴¹هرچند من ناچیز و حقیرم، اما احکام تو را از یاد نمی‌برم.

¹⁴²عدالت تو عدالتی است جاودانه، و شریعت تو حق است.

¹⁴³تنگی و فشار مرا درگرفته، اما فرمانهای تو لذت من است.

¹⁴⁴شهادات تو عدل است تا ابدالآباد؛ مرا فهم ببخشا تا زنده بمانم!

¹⁴⁵به تمامی دل فریاد برمی‌آورم؛ خداوندا، مرا اجابت فرما، و من فرایض تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁴⁶تو را می‌خوانم؛ نجاتم دِه! و من شهادات تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁴⁷بر سپیده‌دم سبقت می‌جویم و فریاد برمی‌آورم؛ بر کلام تو امید بسته‌ام.

¹⁴⁸چشمانم بر پاسهای شب پیشی می‌گیرد، تا در وعده‌ات تأمل کنم.

¹⁴⁹بر حسب محبت خود صدایم را بشنو! بر طبق قوانین خود، خداوندا، مرا زنده بدار!

¹⁵⁰آنان که در پی نقشه‌های پلید می‌روند نزدیک آمده‌اند، ایشان از شریعت تو بس دورند!

¹⁵¹ولی تو نزدیک هستی، ای خداوند؛ و جملۀ فرامین تو راست است.

¹⁵²دیرزمانی است که از شهادات تو دانسته‌ام که آنها را جاودانه بنیان نهاده‌ای.

¹⁵³بر مذلت من بنگر و مرا برهان، زیرا که شریعت تو را از یاد نبرده‌ام.

¹⁵⁴به دفاع از حقِ من برخیز و مرا برهان! بر حسب وعده‌ات مرا زنده بدار!

¹⁵⁵نجات از شریران دور است، زیرا که جویای فرایض تو نیستند.

¹⁵⁶رحمتهای تو ای خداوند بسیار است؛ مرا بر حسب قوانین خود زنده بدار!

¹⁵⁷آزاردهندگان و دشمنان من بی‌شمارند، اما از شهادات تو روی برنمی‌گردانم.

¹⁵⁸خیانت‌پیشگان را می‌بینم و کراهت دارم، زیرا که کلام تو را نگاه نمی‌دارند.

¹⁵⁹ببین که احکام تو را چقدر دوست می‌دارم، بر حسب محبت خود، خداوندا، مرا زنده بدار!

¹⁶⁰جملۀ کلام تو راستی است، و همۀ قوانین عادله‌ات، جاودانه.

¹⁶¹حاکمان بی‌سبب آزارم می‌دهند، اما دل من از کلام تو ترسان است.

¹⁶²من در وعدۀ تو شادی می‌کنم همچون کسی که غنیمت فراوان یافته باشد!

¹⁶³از دروغ نفرت و کراهت دارم، اما شریعت تو را دوست می‌دارم.

¹⁶⁴روزی هفت بار تو را می‌ستایم، برای قوانین عادلانه‌ات.

¹⁶⁵دوستداران شریعت تو را سلامتی بسیار است، و هیچ چیز سبب لغزش آنان نمی‌شود.

¹⁶⁶خداوندا، در انتظار نجات تو هستم، و فرمانهای تو را به جا می‌آورم.

¹⁶⁷جان من شهادات تو را نگاه می‌دارد، و آنها را بسیار دوست می‌دارم.

¹⁶⁸احکام و شهادات تو را نگاه می‌دارم، زیرا همۀ راههای من در نظر توست.

¹⁶⁹خداوندا، فریادم به درگاه تو برسد؛ بر حسب کلام خود مرا فهیم گردان.

¹⁷⁰فریاد التماسم به درگاه تو برسد؛ بر حسب وعده‌ات مرا برهان!

¹⁷¹ستایش از لبهایم جاری خواهد شد، زیرا فرایض خود را به من می‌آموزی!

¹⁷²زبانم در وصف کلامت خواهد سرایید، زیرا که فرامین تو جملگی عدل است!

¹⁷³دست تو برای یاریِ من آماده باشد، زیرا که احکام تو را برگزیده‌ام.

¹⁷⁴خداوندا مشتاق نجات تو هستم، و شریعت تو لذت من است!

¹⁷⁵جان مرا زنده بدار تا تو را بستایم و قوانین تو مرا مدد رساند.

¹⁷⁶همچون گوسفندی گمشده، گمراه گشته‌ام؛ خادمت را بجوی، زیرا که فرامین تو را از یاد نبرده‌ام!