Read Persian New Millenium Version مزامیر 139 Bible Online

مزامیر 139 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 139

¹برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. خداوندا، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

²تو از نشستن و برخاستنم آگاهی، و اندیشه‌هایم را از دور می‌دانی.

³تو راه رفتن و آرمیدنم را سنجیده‌ای، و با همۀ راههایم آشنایی.

⁴حتی پیش از آنکه سخنی بر زبانم آید تو، ای خداوند، به تمامی از آن آگاهی.

⁵از پیش و از پس احاطه‌ام کرده‌ای، و دست خویش را بر من نهاده‌ای.

⁶چنین دانشی برایم بس شگفت‌انگیز است، و چنان والا که بدان نتوانم رسید.

⁷از روح تو کجا بروم؟ از حضور تو کجا بگریزم؟

⁸اگر به آسمان فرا روم، تو آنجایی، و اگر در هاویه بستر بگسترم، تو آنجا نیز هستی!

⁹اگر بر بالهای سحر پرواز کنم، و در دوردست‌ترین کرانهای دریا قرار گزینم،

¹⁰حتی آنجا نیز دست تو مرا راهنما خواهد بود، و دست راستت مرا خواهد گرفت.

¹¹اگر گویم: «بی‌گمان تاریکی مرا پنهان خواهد کرد، و نورِ گرداگردم به شب بدل خواهد شد»،

¹²اما حتی تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست، بلکه شب همچون روزْ روشن است؛ چراکه تاریکی و روشنایی نزد تو یکسان است.

¹³زیرا باطن مرا تو آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

¹⁴تو را سپاس می‌گویم، زیرا عجیب و مَهیب ساخته شده‌ام؛ اعمال تو شگفت‌انگیزند، جان من این را نیک می‌داند.

¹⁵استخوانبندی‌ام از تو پنهان نبود، چون در نهان ساخته می‌شدم. آنگاه که در ژرفای زمین تنیده می‌شدم،

¹⁶دیدگانت کالبد شکل ناگرفتۀ مرا می‌دید. همۀ روزهایی که برایم رقم زده شد در کتاب تو ثبت گردید، پیش از آنکه هیچ‌یک هنوز پدید آمده باشد.

¹⁷خدایا، اندیشه‌های تو برایم[۱۸۳] چه ارجمند است! جملۀ آنها چه عظیم است!

¹⁸اگر بخواهم آنها را بر‌شمارم، از دانه‌های شن فزونتر است. وقتی که بیدار می‌شوم، هنوز با تو‌ام.

¹⁹خدایا، کاش که شریران را می‌کشتی! ای مردمان خون‌ریز، از من دور شوید!

²⁰اینان به نیت بد از تو سخن می‌گویند؛ دشمنانت نام تو را به باطل می‌برند.

²¹خداوندا، آیا از آنان که از تو نفرت دارند، متنفر نیستم، و از آنان که علیه تو برمی‌خیزند، کراهت ندارم؟

²²آری، با نفرت کامل از آنان متنفرم، و ایشان را دشمن خویش می‌شمارم.

²³خدایا مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و دغدغه‌هایم را بدان.

²⁴ببین که آیا در من راه اندوهبار هست، و به راه جاودانی[۱۸۴] هدایتم فرما.