Read Persian New Millenium Version مزامیر 35 Bible Online

مزامیر 35 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 35

¹مزمور داوود. خداوندا، بستیز با آنان که با من می‌ستیزند، و بجنگ با آنان که با من می‌جنگند.

²سپر کوچک و بزرگ خویش برگیر؛ برخیز و به یاریم بیا.

³نیزه را به در آر و راه بر تعقیب‌کنندگانم ببند. به جان من بگو: «نجات تو مَنَم.»

⁴آنان که قصد جان من دارند شرمنده و رسوا شوند؛ آنان که بر من دسیسه می‌چینند واپس روند و سرافکنده گردند!

⁵همچون کاه در برابر باد باشند، و فرشتۀ خداوند[۵۸] ایشان را برانَد؛

⁶راهشان تاریک و لغزنده شود، و فرشتۀ خداوند تعقیبشان کند.

⁷زیرا بی‌سبب دام بر سر راهم در حفره پنهان کردند که آن را بی‌جهت از بهر جانم کنده بودند.

⁸باشد که هلاکت بی‌آنکه بدانند ایشان را فرو گیرد و خود در دامی که پنهان کرده‌اند، گرفتار آیند؛ باشد که در آن فرو افتند و هلاک شوند.

⁹آنگاه جان من در خداوند شادی خواهد کرد و در نجات او شادمان خواهد شد.

¹⁰بند بند اعضایم خواهند گفت: «خداوندا، کیست مانند تو؟ ای که مظلوم را از دست نیرومندتر از او می‌رهانی، و مسکین و نیازمند را از دست تاراج‌کنندۀ وی.»

¹¹شاهدانِ ستم‌کیش برمی‌خیزند، و دربارۀ آنچه از آن بی‌خبرم، بازخواستم می‌کنند.

¹²به سزای نیکویی، بدی بر من روا می‌دارند و مرا به روز سیاه می‌نشانند.

¹³اما آنگاه که ایشان بیمار بودند، من پلاس در بر می‌کردم، و جان خویش به روزه‌داری رنجور می‌ساختم. چون دعایم بی‌جواب بازمی‌گشت،

¹⁴مویه‌کنان می‌رفتم، آن سان که برای دوست یا برادرم ماتم کنم. همچون کسی که برای مادرش زاری کند از فرط اندوه سر خم می‌کردم.

¹⁵اما چون افتادم، شادی‌کنان گِردم جمع شدند؛ فرومایگان بر من گرد آمدند، و کسانی که نشناخته بودم، بی‌وقفه مرا دریدند.

¹⁶همچون افراد نَجِسی که برای نان مسخرگی می‌کنند، بر من دندانها به هم فشردند.

¹⁷خداوندگارا، تا چند تماشا می‌کنی؟! جان مرا از ویرانگری ایشان برهان، و زندگی مرا از دهان شیران ژیان.

¹⁸تو را در جماعت بزرگ سپاس خواهم گفت؛ در میان انبوه مردم، تو را خواهم ستود.

¹⁹مگذار دشمنان خیانت‌پیشۀ من بر من شادی کنند؛ مگذار کسانی که بی‌سبب از من نفرت دارند، چشمک زنند.

²⁰زیرا صلح‌جویانه سخن نمی‌گویند بلکه بر آنان که در این سرزمین آرام گرفته‌اند، سخنان حیله‌آمیز اندیشه می‌کنند.

²¹دهان بر من می‌گشایند و می‌گویند: «هَه هَه! به چشمان خود دیدیم.»

²²خداوندا، تو این را دیده‌ای، پس خاموش نمان! خداوندگارا، از من دور مباش!

²³بیدار شو و به دفاع از من برخیز! ای خدا و خداوندگار من، مرا داد بده!

²⁴ای یهوه خدای من، در عدل خود مرا تأیید فرما، و مگذار بر من شادی کنند.

²⁵مگذار در دل خویش بگویند: «هَه، به آرزوی خود رسیدیم!» مگذار بگویند: «او را درسته فرو بلعیدیم!»

²⁶هر که در مصیبت من شادی می‌کند خود شرمنده و خجل گردد؛ آنان که خویشتن را بر من برمی‌افرازند به شرم و رسوایی پوشانیده شوند.

²⁷آنان که اعادۀ حق مرا خواهانند فریاد شادی برآورند و شادمان گردند؛ همواره بگویند: «چه بزرگ است خداوند، که از سلامتی بنده‌اش لذت می‌برد.»

²⁸زبانم دادگری تو را بیان خواهد کرد، و ستایش تو را، همۀ روز.