Read Persian New Millenium Version مزامیر 37 Bible Online

مزامیر 37 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 37

¹مزمور داوود. به سبب بدکاران خویشتن را مکدّر مساز، و بر ستمکاران حسد مبر؛

²زیرا چون علف، زود می‌پژمرند، و چون گیاه سبز، خشک می‌شوند.

³بر خداوند توکل نما و نیکویی کن؛ در زمین ساکن باش و امانت را بپرور!

⁴از خداوند لذت ببر، و او مراد دلت را به تو خواهد داد.

⁵راه خود را به خداوند بسپار، و بر او توکل کن، که او عمل خواهد کرد.

⁶او پارساییِ تو را همچون نور، تابان خواهد ساخت، و حقانیت تو را، چون آفتابِ نیمروز.

⁷در حضور خداوند آرام باش، و صبورانه انتظار او را بکش! به سبب آنان که در راههای خویش کامرانند، و نقشه‌های پلید خود را به اجرا درمی‌آورند، خویشتن را مکدر مساز!

⁸از خشم بازایست و غضب را ترک نما! خویشتن را مکدر مساز، که جز به شرارت نمی‌انجامد.

⁹زیرا که بدکاران منقطع خواهند شد، اما منتظران خداوند زمین را به میراث خواهند برد.

¹⁰پس از اندک زمانی، دیگر شریری نخواهد بود؛ و هرچند او را بجویی، یافت نخواهد شد.

¹¹اما حلیمان وارث زمین خواهند شد، و از فراوانی سلامتی لذت خواهند برد.

¹²شریران بر پارسایان دسیسه می‌کنند و بر ایشان دندان به هم می‌سایند؛

¹³اما خداوند بر شریران می‌خندد، زیرا می‌بیند که روز ایشان فرا می‌رسد.

¹⁴بدکاران شمشیر از نیام برمی‌آورند و کمان را برمی‌کشند، تا فقیران و نیازمندان را به زیر افکنند و راستروان را از دم تیغ بگذرانند.

¹⁵اما شمشیرهای آنها به قلب خودشان فرو خواهد رفت، و کمانهایشان خواهد شکست.

¹⁶اندک داراییِ یک پارسا بهتر است از ثروت شریرانِ بی‌شمار؛

¹⁷زیرا بازوی شریران خواهد شکست، اما خداوند پشتیبان پارسایان است.

¹⁸خداوند از روزهای راستان آگاه است، و میراث ایشان جاودانه خواهد بود.

¹⁹آنان در زمان بلا سرافکنده نخواهند شد؛ و در زمان قحطی سیر خواهند گشت.

²⁰اما شریران هلاک خواهند شد، و دشمنان خداوند همچون زیبایی چمنزارها محو خواهند گردید، آری، همچون دود محو خواهند شد.

²¹شریر قرض می‌گیرد و بازپس نمی‌دهد، اما پارسا با گشاده‌دستی می‌بخشد؛

²²آنان که خداوند برکتشان دهد، زمین را به میراث خواهند برد، ولی کسانی که لعنتشان کند، منقطع خواهند شد.

²³اگر خداوند راه کسی را خوش بدارد، گامهایش را استوار می‌سازد؛

²⁴هرچند بیفتد، نقشِ بر زمین نخواهد شد، زیرا خداوند دستش را می‌گیرد.

²⁵من جوان بودم و اینک سالخورده‌ام، با این همه، هرگز پارسایی را ندیده‌ام که وانهاده شده باشد و نه فرزندانش را که گدای نان شوند.

²⁶همواره گشاده‌دست است و قرض‌دهنده، و فرزندانش مایۀ برکتند.[۵۹]

²⁷از بدی روی بگردان و نیکویی کن؛ آنگاه تا به ابد سکونت خواهی یافت.

²⁸زیرا خداوند عدالت را دوست می‌دارد و سرسپردگان خود را ترک نخواهد کرد. آنان تا به ابد محفوظ خواهند بود، اما نسل شریران منقطع خواهند شد.

²⁹پارسایان زمین را به میراث خواهند برد و تا به ابد در آن سکونت خواهند کرد.

³⁰دهان پارسا حکمت را بیان می‌کند، و زبانش به عدالت سخن می‌گوید.

³¹شریعتِ خدایش در دل اوست، و پاهایش نمی‌لغزد.

³²شریر به کمین پارسا می‌نشیند، و قصد جان او دارد؛

³³اما خداوند او را به دست وی وانمی‌گذارد، و چون به محاکمه کشیده شود، نخواهد گذاشت محکوم گردد.

³⁴منتظر خداوند باش و طریق او را نگاه دار، که تو را به وراثت زمین سرافراز خواهد ساخت، و چون شریران منقطع شوند، به چشم خواهی دید.

³⁵مردی شریر و ستمگر دیدم، که چون درختِ سرسبزِ بومی قد می‌افراشت،

³⁶اما چه زود درگذشت و اثری از او بر جای نماند؛ و هر چه او را جُستم، یافت نشد.

³⁷مردِ بی‌عیب را ببین و مردِ صالح را بنگر! زیرا سرانجامِ آن مرد، سلامتی خواهد بود.

³⁸اما عاصیان جملگی هلاک خواهند شد، و شریران را سرانجامی نخواهد بود.

³⁹نجات پارسایان از خداوند می‌رسد؛ اوست قلعۀ ایشان در زمان تنگی.

⁴⁰خداوند ایشان را یاری می‌دهد و می‌رهاند؛ ایشان را از چنگ شریران رهایی می‌بخشد و نجات می‌دهد، زیرا که در او پناه می‌جویند.