Read Persian New Millenium Version مزامیر 44 Bible Online

مزامیر 44 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 44

¹برای سالار سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. خدایا، به گوشهای خود شنیده‌ایم؛ پدران ما برایمان بازگفتند که در روزگار ایشان چه‌ها کردی، در روزگاران پیشین.

²تو به دست خود قومها را بیرون کردی اما ایشان را غرس نمودی؛ قومها را مبتلا ساختی اما ایشان را منتشر گردانیدی.

³زیرا به شمشیر خود نبود که زمین را فتح کردند، بازوی ایشان نبود که پیروزشان ساخت. بلکه دست راست تو بود، بازوی تو و نور روی تو؛ زیرا بر ایشان نظر لطف داشتی.

⁴خدایا، تو شاه من هستی، در حق یعقوب، به پیروزیها حکم فرما!

⁵به واسطۀ توست که خصم را عقب می‌رانیم؛ به نام توست که مهاجمان را لگدمال می‌کنیم.

⁶من بر کمان خویش توکل نمی‌دارم، و شمشیر من مرا پیروز نمی‌سازد؛

⁷بلکه تویی که به ما بر دشمنان پیروزی بخشیده‌ای، و بدخواهان ما را سرافکنده گردانیده‌ای.

⁸همۀ روز به خدا فخر کرده‌ایم، و نام تو را جاودانه خواهیم ستود. سِلاه

⁹اما اکنون تو ما را طرد کرده و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر با سپاهیان ما بیرون نمی‌آیی.

¹⁰ما را در برابر خصم عقب نشاندی، و بدخواهان غارتمان کردند.

¹¹ما را همچون گوسفندانِ کشتاری گردانیدی و در میان قومها پراکنده ساختی.

¹²قوم خود را بی‌بها فروختی، و از فروش آنها سودی نبردی.

¹³ما را مضحکۀ همسایگان ساختی، مایۀ تمسخر و ریشخند اطرافیان.

¹⁴ما را در میان قومها ضرب‌المثل ساختی؛ مایۀ سر تکان دادن در میان ملتها.

¹⁵رسوایی من همۀ روز در برابر من است، روی من از شرم پوشیده شده،

¹⁶از سخن طعنه‌زنندگان و ناسزاگویان، از روی دشمن و انتقام‌گیرنده.

¹⁷این همه بر ما رخ نمود، با اینکه تو را فراموش نکرده بودیم و در عهدت خیانت نورزیده بودیم.[۶۷]

¹⁸دلهایمان برنگشته بود، و قدمهایمان از راهت کج نشده بود.

¹⁹اما تو ما را در هم کوبیدی و به مکان شغالها بدل ساختی و به تاریکی غلیظ پوشانیدی.

²⁰اگر نام خدای خود را به فراموشی سپرده بودیم، یا دست به سوی خدای بیگانه برافراشته بودیم،

²¹آیا خدا این را درنمی‌یافت؟ زیرا او از اسرار دل آگاه است.

²²اما ما همۀ روز، به‌خاطر تو به کام مرگ می‌رویم، و همچون گوسفندانِ کُشتاری شمرده می‌شویم.

²³خداوندگارا، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا ابد طرد مکن!

²⁴چرا روی خود را پنهان می‌کنی و ستمدیدگی و مظلومیت ما را به یاد نمی‌آوری؟

²⁵زیرا جان ما به خاک خم شده، و شکم ما به زمین چسبیده.

²⁶برخیز و به یاری ما بیا؛ به‌خاطر محبت خود ما را فدیه ده.