Read Persian New Millenium Version مزامیر 69 Bible Online

مزامیر 69 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 69

¹برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’سوسنها‘. مزمور داوود. خدایا نجاتم ده، زیرا آبها تا به گردنم برآمده است.

²در لجن‌زارِ ژرف فرو رفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای ژرف درآمده‌ام و سیلابها مرا در خود گرفته‌اند.

³از فریاد خود خسته شده‌ام؛ گلویم خشک شده و چشمانم از انتظار برای خدایم تار گشته است.

⁴آنان که بی‌سبب از من نفرت دارند، از شمار موهای سرم افزونترند. بسیارند کسانی که قصد نابودی‌ام دارند، دشمنانم که بر من تهمت ناروا می‌زنند. آنچه را که ندزدیده‌ام آیا باید اکنون بازگردانم؟

⁵خدایا تو حماقت مرا می‌دانی؛ تقصیرات من از تو پنهان نیست.

⁶ای خداوندگار، خداوندِ لشکرها، آنان که بر تو امید بسته‌اند به سبب من شرمنده نشوند. ای خدای اسرائیل، جویندگان تو به سبب من رسوا نگردند.

⁷زیرا به‌خاطر توست که اهانت را بر خود هموار کرده‌ام و رخسارم از شرم پوشیده شده است.

⁸در چشم برادرانم بیگانه گشته‌ام و در نظر پسران مادرم، اجنبی می‌نمایم؛

⁹زیرا غیرت برای خانۀ تو مرا سوزانده است و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من فرو افتاده.

¹⁰آنگاه که اشک ریخته، روزه داشته‌ام، بر من اهانت رفته است.

¹¹آنگاه که پلاس را جامۀ خویش ساخته‌ام، نزد ایشان ضرب‌المثل شده‌ام.

¹²موضوع گفتگوی دروازه‌نشینانم و ترانۀ میگساران گشته‌ام.

¹³و اما من، خداوندا، در زمان لطف تو، به درگاهت دعا خواهم کرد؛ در کثرت محبت خویش، خدایا، و در امانت[۱۰۲] نجاتبخش‌خود، اجابتم فرما.

¹⁴مرا از لجن‌زار خلاصی ده، تا فرو نروم. بگذار از چنگ نفرت‌کنندگانم بِرَهَم و از ژرفابها رهایی یابم.

¹⁵مگذار سیلابها مرا در خود گیرند، یا ژرفناها مرا فرو بلعند، یا گودال دهان بر من فرو بندد!

¹⁶خداوندا، اجابتم فرما، زیرا محبت تو نیکوست؛ بر حسب کثرت رحمت خویش، روی به جانبم بگردان.

¹⁷روی خود از خدمتگزار خویش مپوشان، به‌زودی اجابتم فرما، زیرا در تنگی هستم.

¹⁸به جانم نزدیک آمده، آن را بازخرید کن، به سبب دشمنانم مرا فدیه نما.

¹⁹تو اهانتی را که بر من می‌رود می‌دانی، و شرمساری و رسوایی مرا؛ همۀ خصمانم در نظر تواند.

²⁰اهانت، دل مرا شکسته است، و درمانده گشته‌ام. انتظار ترحم داشتم، و نیافتم، تسلی‌دهنده‌ای جُستم، و یافت نشد.

²¹به جای خوراک، مرا زرداب دادند و چون تشنه بودم، سرکه‌ام نوشانیدند.

²²باشد که سفرۀ ایشان، پیش رویشان، دامی گردد و چون در صلح و صفا به سر می‌برند، تله باشد.

²³چشمانشان تار گردد تا نتوانند ببینند و کمرهایشان همواره لرزان باشد.

²⁴خشم خود را بر ایشان فرو ریز، آتش غَضَبت به ایشان برسد.

²⁵منزلگاه ایشان متروک گردد، و در خیمه‌هایشان کسی ساکن نشود.

²⁶زیرا بر کسی که تو زده‌ای، آزار روا می‌دارند و دردهای مجروحان تو را بازمی‌گویند.

²⁷تقصیر بر تقصیرشان بیفزا، از تبرئۀ تو بی‌نصیب مانند.

²⁸از دفتر زندگان محو گردند، در زمرۀ پارسایان نیایند.

²⁹و اما من، ستمدیده و دردمندم؛ نجات تو، خدایا، مرا محافظت کند.

³⁰نام خدا را با سرودها خواهم ستود، و با شکرگزاری بزرگش خواهم داشت.

³¹این خدا را بیشتر پسند آید، تا گاو و گوساله‌ای که شاخ و سُم دارد.

³²مسکینان چون این را بینند، شادمان خواهند شد؛ باشد که دلهای شما، ای جویندگان خدا، زنده گردد.

³³خداوند نیازمندان را اجابت می‌فرماید، و قوم اسیر خویش را حقیر نمی‌شمارد.

³⁴آسمان و زمین او را بستایند، دریاها نیز، و هر جنبنده‌ای که در آنهاست.

³⁵زیرا خدا صَهیون را نجات خواهد داد، و شهرهای یهودا را از نو خواهد ساخت؛ و ایشان در آن ساکن خواهند شد و آن را به تصرف در خواهند آورد.

³⁶نسل خادمانش آن را به میراث خواهند برد، و دوستداران نام او در آن ساکن خواهند شد.