Read Persian New Millenium Version مزامیر 73 Bible Online

مزامیر 73 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 73

¹مزمور آساف. به درستی که خدا برای اسرائیل نیکوست؛ برای آنان که پاکدلند.

²و اما من، چیزی نمانده بود پاهایم بلغزد؛ نزدیک بود قدمهایم از راه به در رود!

³زیرا بر فخرفروشان حسد بردم، آنگاه که رفاه شریران را دیدم.

⁴زیرا آنان را تا به مرگ دردی نیست؛ و تن ایشان سالم است.

⁵همچون دیگران در زحمت نیستند، و به بلاهای آدمیان گرفتار نمی‌آیند!

⁶از این رو، گردنبند کِبر بر گردنشان است، و تن‌پوشِ خشونت بر تنشان.

⁷چشمانشان از فربهی به در آمده است و خیالات دل ایشان را حد و مرزی نیست.

⁸تمسخر می‌کنند و بدخواهانه سخن می‌گویند، و متکبرانه، ظلم را بر زبان می‌رانند.

⁹دهانشان را بر ضد آسمان می‌گشایند، و زبانشان بر زمین جولان می‌دهد.

¹⁰از این رو قوم او به آنها روی می‌آورند و مشتاقانه هر سخن آنها را می‌پذیرند.[۱۰۵]

¹¹و می‌گویند: «خدا چگونه بداند؟ آیا آن متعال علم دارد؟»

¹²آری، شریران چنین‌اند؛ همواره آسوده‌خیالند و دولتشان رو به فزونی است!

¹³بی‌گمان من به عبث دل خود را پاک نگاه داشته‌ام؛ و دستانم را به بی‌گناهی شسته‌ام!

¹⁴همۀ روز مبتلا بوده‌ام؛ و هر بامداد توبیخ گشته‌ام!

¹⁵اگر می‌گفتم: «‌چنین سخن خواهم گفت،» به نسل حاضر از فرزندان تو خیانت می‌ورزیدم.

¹⁶چون اندیشیدم که این را بفهمم، بر من بس دشوار آمد،

¹⁷تا آنکه به قُدس خدا داخل شدم؛ آنگاه سرانجامِ ایشان را دریافتم.

¹⁸براستی که ایشان را در جاهای لغزنده قرار می‌دهی؛ و به تباهیشان فرو می‌افکنی.

¹⁹چه به ناگاه هلاک گشته‌اند! و از وحشت، به تمامی نیست گردیده‌اند!

²⁰همچون رؤیای شب، آنگاه که آدمی چشم گشاید، آن هنگام که تو برخیزی، خداوندگارا، ایشان را چون اوهام، ناچیز خواهی شمرد.

²¹آنگاه که جانم تلخ گشته بود و دلم ریش بود،

²²وحشی بودم و جاهل و در پیشگاهت مانند حیوانی بی‌شعور بودم.

²³[اما حال دریافته‌ام که] من پیوسته با توام، و تو دست راستم را می‌گیری.

²⁴تو با مشورتِ خویش هدایتم می‌کنی، و پس از آن به جلالم می‌رسانی.

²⁵در آسمان جز تو کِه را دارم؟ و بر زمین، هیچ چیز را جز تو نمی‌خواهم.

²⁶تن و دل من ممکن است زائل شود، اما خداست صخرۀ دلم و نصیبم، تا ابد.

²⁷زیرا براستی آنان که از تو دورند، هلاک خواهند شد؛ و آنان را که به تو خیانت می‌ورزند، نابود خواهی کرد.

²⁸اما مرا نیکوست که به خدا نزدیک باشم. خداوندگارْ یهوه را پناهگاه خود ساخته‌ام تا همۀ کارهای تو را بازگویم.