Read Persian New Millenium Version مزامیر 74 Bible Online

مزامیر 74 - Persian New Millenium Version bible

مزامیر 74

¹قصیدۀ آساف. خدایا، چرا تا ابد طردمان کرده‌ای؟ چرا آتش خشم تو بر گوسفندانِ چراگاهت افروخته است؟

²به یاد آر جماعت خویش را که از قدیم خریدی، و ایشان را فدیه دادی تا قبیلۀ میراث تو شوند؛ به یاد آر کوه صَهیون را که در آن مسکن گزیدی!

³قدمهای خویش را به جانب این ویرانه‌های همیشگی بردار؛ زیرا دشمن هر چه را که در قُدس تو بود، ویران کرده است.

⁴خصمانت در اندرون ملاقاتگاه تو برخروشیدند، و درفشهایشان را چونان نشانه‌ها بر پا داشتند؛

⁵همچون کسانی بودند که تبرهای خود را بر درختان جنگل برمی‌افرازند.

⁶ایشان همۀ کنده‌کاریهای آن را با تیشه و تبر خویش در هم شکستند.

⁷قُدس تو را به آتش کشیده، با خاک یکسان کردند، و مسکن نام تو را بی‌حرمت ساختند.

⁸در دل خویش گفتند: «آنان را به تمامی زیر سلطۀ خود خواهیم داشت!» پس همۀ ملاقاتگاههای خدا را در این سرزمین سوزاندند.

⁹نه آیات خویش را دیگر می‌بینیم، و نه دیگر نبی‌ای در کار است، و کسی از ما نیز نمی‌داند که تا چند چنین خواهد بود.

¹⁰تا به کِی، خدایا، خصم ریشخند کند؟ آیا دشمن تا ابد بر نام تو اهانت روا دارد؟

¹¹از چه سبب دست خویش را بازپس می‌کشی، دست راست خویش را؟ دست از گریبان به در آر و ایشان را هلاک کن!

¹²اما خدا از قدیم پادشاه من است، که بر زمین نجاتها به عمل می‌آورد.

¹³تو بودی که دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را در آبها شکستی!

¹⁴سرهای لِویاتان را تو فرو کوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

¹⁵چشمه‌ها و جویبارها را تو روان ساختی؛ نهرهای همیشه جاری را تو خشکانیدی!

¹⁶روز از آن توست و شب از آن تو؛ نورافشانها و خورشید را تو برقرار ساختی.

¹⁷تو بودی که حدود زمین را مقرر داشتی؛ تابستان و زمستان را تو آفریدی!

¹⁸به یاد آر این را، خداوندا، که دشمن چگونه ریشخند می‌کند، و مردمان جاهل بر نام تو اهانت روا می‌دارند!

¹⁹جان کبوتر خود را به جانوران وحشی مسپار، و حیات ستمدیدگان خود را تا به ابد فراموش مکن!

²⁰عهد خویش را پاس بدار، زیرا مکانهای تاریک این سرزمین از اُتراقگاههای خشونت آکنده است.

²¹مگذار کوبیدگان با رسوایی واپس نشینند. باشد که ستمدیگان و نیازمندان نام تو را بستایند!

²²برخیز، خدایا، و از حق خویش دفاع کن! به یاد آر که چگونه جاهلان تمامی روز ریشخندت می‌کنند.

²³هنگامۀ خصمان خود را از یاد مبر، و نه خروش مخالفانت را، که پیوسته بلند می‌شود!