Read Persian New Millenium Version امثال سلیمان 30 Bible Online

امثال سلیمان 30 - Persian New Millenium Version bible

امثال سلیمان 30

¹سخنان آگور پسر یاکه - وحی: آن مرد به ایتیئیل چنین اعلام کرد، یعنی به ایتیئیل و اُکال:[۵۰]

²«بی‌گمان من نادان‌ترینِ آدمیانم و عاری از فهم بشری.

³حکمت نیاموخته‌ام، و نه از شناخت آن قدوس برخوردارم.

⁴کیست که به آسمان صعود و از آنجا نزول کرده باشد؟ کیست که باد را در مُشت خود گرد آورده باشد؟ کیست که آبها را در ردایی پیچیده باشد؟ کیست که جملۀ کرانهای زمین را استوار کرده باشد؟ نام او چیست و پسر او چه نام دارد؟ بگو اگر می‌دانی!

⁵«هر سخن خدا پیراسته است؛ او کسانی را که به وی پناه می‌برند، سپر است.

⁶به سخنان او میفزا، وگرنه تو را توبیخ خواهد کرد و خود را دروغگو خواهی نمود.

⁷«دو چیز از تو می‌خواهم، تا نمرده‌ام آن را از من دریغ مدار:

⁸بطالت و دروغ را از من دور کن؛ نه فقرم ده، نه ثروت، بلکه به نانی که نصیبم است، مرا بپرور.

⁹مبادا سیر گشته، تو را انکار کنم، و بگویم: ”خداوند کیست؟“ یا فقیر گشته، دزدی کنم و نام خدای خویش را بی‌حرمت سازم.

¹⁰«از غلام نزد سرورش بد مگو، مبادا تو را لعن کند و تاوانش را بدهی.

¹¹«هستند کسانی که پدر خویش را لعن می‌کنند و مادر خویش را برکت نمی‌دهند.

¹²هستند کسانی که در نظر خویش پاکند، حال آنکه از نجاست خود شسته نشده‌اند.

¹³هستند کسانی که چشمانشان بس متکبر است و نگاهشان بس تحقیرگر.

¹⁴هستند کسانی که دندانهایشان چونان شمشیر است و در آرواره‌هایشان کاردهاست، تا فقیران را از روی زمین فرو بلعند، و نیازمندان را از میان آدمیان.

¹⁵«زالو را دو دختر است که فریاد می‌کشند: ”بده! بده!“ «سه چیز است که سیری ندارد، بلکه چهار چیز، که نمی‌گوید: ”بس است!“

¹⁶گور،[۵۱] رَحِم نازا، زمین که از آب سیری ندارد، و آتش که هرگز نمی‌گوید: ”بس است!“

¹⁷«چشمی که پدر را تمسخر کند و اطاعت از مادر را خوار شمارد، کلاغهای وادی آن را به در می‌آورند و کرکسها آن را می‌خورند.

¹⁸«سه چیز مرا بس شگفت می‌نماید، بلکه چهار چیز که آنها را درنمی‌یابم:

¹⁹راهِ عقاب در آسمان، راهِ مار بر صخره، راهِ کشتی در پهنۀ دریا، و راهِ مرد با دختر جوان.

²⁰«این است طریق زن زناکار: می‌خورَد و دهان خویش را پاک می‌کند و می‌گوید: ”کارِ بدی نکردم.“

²¹«زمین از سه چیز به لرزش درمی‌آید، بلکه چهار چیز است که تاب تحملشان ندارد:

²²غلامی که پادشاه شود، نادانی که سیر باشد،

²³زن آکنده از نفرت[۵۲] که ازدواج کند، و کنیزی که جای خاتون خویش را بگیرد.

²⁴«چهار چیز است بر زمین که بس کوچک است، اما به‌غایت حکیم:

²⁵مورچگان آفریده‌هایی ناتوانند، اما خوراک خویش را به تابستان فراهم می‌کنند؛

²⁶گورکنان[۵۳] آفریده‌هایی ناتوانند، اما خانۀ خود را در پرتگاهها می‌سازند؛

²⁷مَلَخان را پادشاهی نیست، اما گروه گروه پیش می‌روند؛

²⁸مارمولک را با دست توان گرفت، اما در قصرهای شاهان یافت می‌شود.

²⁹«سه چیز است که با وقار راه می‌رود، بلکه چهار چیز که با متانت می‌خرامد:

³⁰شیر که بین وحوش تواناست، و در برابر هیچ چیز واپس نمی‌نشیند؛

³¹خروسِ خرامان، بُزِ نر، و شاهی که سپاهیانش همراه او باشند.

³²«اگر حماقت کرده، خویشتن را برافراشته‌ای، و اگر بدی اندیشیده‌ای، دست بر دهان خویش بگذار![۵۴]

³³زیرا از فشردن شیر، کره به دست می‌آید، از فشردن بینی، خون، و از فشردن خشم، نزاع.»