Read Persian New Millenium Version امثال سلیمان 31 Bible Online

امثال سلیمان 31 - Persian New Millenium Version bible

امثال سلیمان 31

¹سخنان لِموئیل شاه، وحی‌ای که مادرش به او تعلیم داد:

²«چه گویم ای پسرم، چه گویم ای پسر رحِمِ من، چه گویم ای پسر نذرهای من؟

³نیروی خویش را صرف زنان مکن، و نه قوّت خویش را صرف آنان که شاهان را به نابودی می‌کشند.

⁴«ای لِموئیل، شاهان را نمی‌شاید، شاهان را نمی‌شاید که شراب نوشند، و نه حاکمان را که مشتاق مُسکِرات باشند.

⁵مبادا بنوشند و قوانین را از یاد ببرند، و حق را از مظلومان سلب کنند.

⁶مُسکِرات را به آنان ده که هلاک می‌شوند، و شراب را به تلخکامان؛

⁷تا بنوشند و فقر خویش فراموش کنند و تیره‌روزی خویش دیگر به یاد نیاورند.

⁸«دهان خود را برای بی‌زبانان بگشا، به‌خاطر دادرسی همۀ بیچارگان.

⁹دهان بگشا و عادلانه داوری کن؛ فقیران و نیازمندان را دادرسی نما.»

¹⁰[۵۵] کیست که همسری شایسته تواند یافت؟ ارج او از یاقوت بس فزونتر است.

¹¹دل شوهرش بر وی اعتماد دارد و از هیچ سودی کم نخواهد داشت.

¹²در همۀ روزهای زندگی خویش به شوهرش نیکی خواهد کرد، نه بدی.

¹³پشم و کتان را می‌جوید و با دستان خویش به رغبت کار می‌کند.

¹⁴همچون کشتیهای بازرگانان است که خوراک خویش از دوردستها می‌آورد.

¹⁵آنگاه که هنوز شب است، برمی‌خیزد؛ طعام برای اهل خانۀ خود فراهم می‌کند و کنیزان خویش را نصیبها می‌دهد.

¹⁶مزرعه‌ای در نظر می‌گیرد و آن را می‌خرد؛ از دسترنج خویش تاکستانی غرس می‌کند.

¹⁷با عزم راسخ به کار مشغول می‌گردد[۵۶] و نیروی بازوان خویش را به کار می‌گیرد.

¹⁸منفعت تجارت خود را می‌بیند، و چراغش در شب خاموش نمی‌گردد.

¹⁹دستان خویش به دوک دراز می‌کند و انگشتانش چرخ را می‌گیرد.

²⁰فقیران را با روی گشاده می‌پذیرد و دستانش را به روی نیازمندان می‌گشاید.

²¹چون برف ببارد، دغدغۀ اهل خانۀ خویش ندارد، چه همۀ اهل خانۀ او جامۀ گرم[۵۷] به تن دارند.

²²برای بستر خود ملحفه می‌دوزد؛ کتان لطیف و ارغوان می‌پوشد.

²³شوهرش را در دروازه‌های شهر می‌شناسند، و با مشایخ ولایت می‌نشیند.

²⁴جامه‌های کتانْ دوخته، می‌فروشد، برای بازرگانان شالها تهیه می‌کند.

²⁵قوّت و عزّت، جامۀ اوست؛ و بر روزهای آینده لبخند می‌زند.

²⁶دهان خود را حکیمانه می‌گشاید، و تعلیم محبت‌آمیز بر زبان اوست.

²⁷بر امور اهل خانۀ خویش نظارت می‌کند، و نان بیکارگی نمی‌خورد.

²⁸فرزندانش برخاسته، او را مبارک می‌خوانند؛ شوهرش نیز او را می‌ستاید:

²⁹«زنان بسیار کارهای شایسته کرده‌اند، اما تو بر آنها همه پیشی گرفته‌ای.»

³⁰جذابیت فریبنده است و زیبایی زودگذر؛ اما زنی را که از خداوند می‌ترسد، باید ستود.

³¹او را از ثمرۀ دستانش بدهید، باشد که کَرده‌هایش وی را در دروازه‌های شهر بستایند.