Read Persian New Millenium Version امثال سلیمان 8 Bible Online

امثال سلیمان 8 - Persian New Millenium Version bible

امثال سلیمان 8

¹آیا حکمت ندا در نمی‌دهد و فهم آوای خویش بلند نمی‌کند؟

²بر بلندیهای کنار راه می‌ایستد و نیز آنجا که راهها به هم می‌رسند.

³کنار دروازه‌های ورود به شهر و بر مدخلها بانگ برمی‌آورد:

⁴«شما را ای مردمان ندا می‌دهم، آوای خویش بر همۀ آدمیان بلند می‌کنم.

⁵ای ساده‌لوحان، هوشمندی را دریابید و ای جاهلان، دانادلی را به دست آرید.

⁶گوش فرا دهید، زیرا گفتنیهای ارزنده دارم و لبانم را به بیان درستیها می‌گشایم.

⁷بر زبانم حقیقت جاری می‌شود، و لبانم از شرارت کراهت دارد.

⁸سخنان دهانم همه بر حق است و هیچ انحراف و کجی در آن نیست.

⁹همۀ آنها بر شخص فهیم، روشن است و در چشم یابندگان معرفت، درست.

¹⁰رهنمود مرا به جای نقره اختیار کنید، و دانش را بیش از طلای ناب.

¹¹زیرا حکمت از یاقوت ارزشمندتر است، و تمامی نفایس را با آن سَرِ برابری نیست.

¹²«من که حکمتم، با هوشمندی همخانه‌ام و از دانش و دوراندیشی برخوردارم.

¹³ترس خداوند، نفرت از بدی است؛ من از کبر و غرور، راه بد و زبان منحرف نفرت دارم.

¹⁴مشورت و خردمندی از آنِ من است، من فهم و قوّت را در اختیار دارم.

¹⁵به مدد من پادشاهان پادشاهی می‌کنند و حاکمان به عدالت حکم می‌نمایند.

¹⁶به واسطۀ من، فرمانروایان حکم می‌رانند، و نیز شریفان و جملۀ داورانِ عادل.[۸]

¹⁷آنان را که دوستم دارند، دوست می‌دارم، و آنان که مرا به جِدّ بجویند، می‌یابند.

¹⁸دولت و جلال با من است، توانگریِ پایدار و عدالت.

¹⁹میوۀ من از طلا نیکوتر است، از طلای ناب، و محصول من بِه از نقرۀ اعلاست.

²⁰در طریق پارسایی می‌خرامم، و در راههای عدالت گام می‌زنم.

²¹به دوستدارانم، توانگری به میراث می‌بخشم و خزاینشان را مملو می‌سازم.

²²«خداوند مرا در آغازِ راه خویش تولد بخشید، پیش از کارهای خود در زمانهای قدیم.

²³من از ازل شکل گرفتم،[۹] در ابتدا، پیش از آغاز جهان.

²⁴آنگاه که هنوز ژرفاها نبود، من زاده شدم، زمانی که هیچ چشمۀ پرآبی وجود نداشت؛

²⁵پیش از آنکه کوهها بر پا شوند، پیش از تپه‌ها، من زاده شدم؛

²⁶پیش از آنکه زمین و دشتها را بیافریند یا ذره‌ای از غبار جهان را.

²⁷آنگاه که آسمانها را استوار ساخت و افق را بر سطح ژرفا نشان گذاشت، من آنجا بودم؛

²⁸آنگاه که ابرها را در بالا برنشانید و چشمه‌های ژرفا را استوار ساخت؛

²⁹چون بر دریا حد قرار داد تا آبها از فرمان او تجاوز نکنند، و زمانی که بنیان زمین را نشان گذاشت.

³⁰آنگاه همچون معماری[۱۰] در کنار او بودم و هر روزه لذت بسیار می‌بردم، و همیشه در حضورش پایکوبی می‌کردم؛

³¹و پایکوبی من در جهانِ مسکونِ او و لذت من در بنی‌آدم بود.

³²«پس حال، ای پسران، به من گوش فرا دهید؛ خوشا به حال آنان که طریقهای مرا نگاه دارند.

³³رهنمود را بشنوید و حکیم باشید و از آن غفلت مکنید.

³⁴خوشا به حال آن که به من گوش فرا دهد و هر روزه بر دروازه‌های من دید‌بانی کند و بر دَرم به انتظار بنشیند.

³⁵زیرا هر که مرا یابد، حیات را یافته است و لطف خداوند شامل حالش می‌شود.

³⁶اما هر که از یافتنِ من درمانَد، بر جان خود زیان رسانده است و هر که از من نفرت کند، مرگ را دوست داشته است!»