Read Persian New Millenium Version جامعه 7 Bible Online

جامعه 7 - Persian New Millenium Version bible

جامعه 7

¹نیکنامی از عطرِ خوشبو بهتر است، و روز وفات از روز ولادت.

²رفتن به خانۀ ماتم بِه از رفتن به خانۀ جشن؛ زیرا مرگ است فرجام همۀ انسانها، و بر زندگان است که این را به یاد بسپارند.

³غم از خنده بهتر است، زیرا غمِ چهره، به شادیِ دل می‌انجامد.

⁴دلِ حکیمان در خانۀ ماتم است، دل احمقان در خانۀ بزم.

⁵شنیدنِ عتابِ حکیمان، بِه از گوش سپردن به سرودِ احمقان.

⁶زیرا خندۀ احمقان به صدای سوختن خارها زیر دیگ مانَد، و این نیز بطالت است.

⁷براستی که اخاذی، حکیم را دیوانه می‌گرداند، و رشوه، دل را فاسد می‌سازد.

⁸پایانِ کار از آغازش بهتر است، و دل صبور از دلِ مغرور نیکوتر.

⁹در دل خویش زود خشمگین مشو، زیرا خشم در دامن احمقان منزل می‌گزیند.

¹⁰مگو: «چرا روزهای گذشته بهتر از این روزها بود؟» زیرا چنین پرسشی از حکمت نیست.

¹¹حکمت همچون میراث، نیکو است، امتیازی برای بینندگان آفتاب.

¹²زیرا حکمت سرپناه است، چنانکه پول، سرپناه. اما امتیاز معرفت در این است که حکمت، به صاحبش حیات می‌بخشد.

¹³کار خدا را ملاحظه کن: کیست که بتواند آنچه را او کج ساخته، راست نماید؟

¹⁴در روز سعادتمندی، شادمان باش و در روز مصیبت، تأمل نما: زیرا که این را نیز همچون آن دیگر خدا ساخته است، و آدمی نمی‌تواند در‌یابد که بعد از او چه خواهد شد.

¹⁵در عمر باطل خود همه چیز دیده‌ام: پارسایی که در پارساییِ خود هلاک می‌شود، و شریری که در شرارتش عمرِ دراز دارد.

¹⁶پس گفتم به افراط پارسا مباش، و نه به افراط حکیم، زیرا چرا خویشتن را نابود سازی؟

¹⁷نیز به افراط شریر مباش و احمق مشو، زیرا چرا پیش از وقت بمیری؟

¹⁸نیکوست یکی را به چنگ بگیری و از آن دیگر نیز دست برنکشی، زیرا آن که از خدا می‌ترسد، از هر دو بیرون می‌آید.

¹⁹حکمت، مرد حکیم را از ده حاکم که در شهری باشند، تواناتر می‌سازد.

²⁰براستی که بر زمین، پارسایی نیست که نیکویی کند و هرگز گناه نورزد.

²¹به هرآنچه مردم گویند دل مسپار، مبادا بشنوی که غلامت تو را لعن می‌کند.

²²زیرا دل تو نیک می‌داند که تو خود نیز بارها دیگران را لعن کرده‌ای.

²³من این همه را به حکمت آزمودم، و گفتم: «حکیم خواهم شد»؛ اما از من دور بود.

²⁴آنچه بوده است دور و بسیار عمیق است؛ کیست که آن را دریابد؟

²⁵پس دل خود را به شناخت و کاوش و طلبِ حکمت و تدبیرِ امور متوجه ساختم و دانستم که شرارت، حماقت است و جهالت، دیوانگی.

²⁶دریافتم که از موت تلخ‌تر، زنی است که دلش دام و تله است، و دستانش کمند. آن که مقبول خداست از دست وی خواهد گریخت، اما گنهکار گرفتارِ او خواهد شد.

²⁷’معلم‘ می‌گوید، اینک آنچه دریافتم این است که چون یک چیز بر چیز دیگر افزودم تا تدبیر امور را کشف کنم-

²⁸که جانم هنوز آن را جستجو می‌کند، اما نمی‌یابد - از میان هزار تن یک انسان یافتم، اما از میان این همه، زنی نیافتم!

²⁹همانا این را فقط دریافتم که خدا آدمی را راست آفرید، اما ایشان به ابداعات بسیار توسل جُستند.