Read Persian New Millenium Version غزل غزلهای سلیمان 7 Bible Online

غزل غزلهای سلیمان 7 - Persian New Millenium Version bible

غزل غزلهای سلیمان 7

¹چه زیباست پاهای تو در صَندَلها، ای دختر نجیب‌زاده! انحنای رانهایت مانند گوهرهاست، کارِ دستان هنرمند!

²نافِ تو همچون پیاله‌ای گِرد است، که هرگز از شرابِ آمیخته خالی نیست! شکمت همچون پشتۀ گندم است، که سوسن‌ها احاطه‌اش کرده باشند.

³سینه‌هایت همچون دو بچه‌آهوست، مانند بره‌های توأمان غزال.

⁴گردنت همچون بُرجِ عاج است، و چشمانت برکه‌های حِشبون،[۱۶] بر کنار دروازۀ بَیت‌رَبّیم. بینی‌ات چون برج لبنان است، که روی به سوی دمشق دارد.

⁵سرت بر تو همچون کوهِ کَرمِل است، و گیسوانت مانند ارغوان، که پادشاه به حلقه‌های آن گرفتار آمده است!

⁶وه که چه زیبا و چه دلپسندی، ای عشق، با همۀ لذتهایت!

⁷قامت تو همچون نخل است، و سینه‌هایت مانند خوشه‌های خرما!

⁸گفتم به درخت نخل برآیم، و خوشه‌هایش برگیرم؛ سینه‌هایت چونان خوشه‌های تاکْ باد، رایحۀ نَفَسَت، همچون سیبها،

⁹و دهانت همچون بهترینْ باده‌ها! به نرمی از گلوی دلداده‌ام پایین می‌رود، و به ملایمت بر لب و دندانها جاری می‌شود.[۱۷]

¹⁰من از آنِ دلداده‌ام هستم، و اشتیاق او بر من است.

¹¹بیا ای دلدادۀ من، بیا تا به صحرا بیرون رویم، و شب را در دهات به روز آوریم.

¹²بیا تا سحرگاهان به تاکستان رویم، تا ببینیم آیا موها جوانه زده‌اند، یا شکوفه‌های انگور باز شده‌اند، یا انارها به گُل نشسته‌اند. آنجا عشق خود را نثارت خواهم کرد.

¹³مهرْگیاهْ عطرافشان است، و نزد درهای ما هر گونه طعامِ نیکوست، تازه و کهنه، که من آنها را از بهر تو، ای دلداده‌ام، ذخیره کرده‌ام!