Read Persian New Millenium Version اِشعیا 2 Bible Online

اِشعیا 2 - Persian New Millenium Version bible

اِشعیا 2

¹این است کلامی که اِشعیا فرزند آموص دربارۀ یهودا و اورشلیم دید:

²در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانۀ خداوند بالاتر از تمامی کوهها استوار خواهد گردید، و فراتر از تپه‌ها برافراشته خواهد شد، و تمامی قومها به سوی آن روان خواهند گشت.

³قومهای بسیار آمده، خواهند گفت: «بیایید به کوه خداوند برویم، و به خانۀ خدای یعقوب برآییم، تا راههای خود را به ما تعلیم دهد، و در طریقهای وی گام برداریم.» زیرا شریعت از صَهیون صادر خواهد شد، و کلام خداوند از اورشلیم.

⁴او در میان ملل داوری خواهد کرد و منازعات قومهای بسیار را فیصل خواهد داد. ایشان شمشیرهای خود را برای ساختن گاوآهن خواهند شکست، و نیزه‌های خویش را برای تهیۀ ابزار باغبانی. دیگر قومی بر قومی شمشیر نخواهد کشید و جنگاوری را دیگر نخواهند آموخت.

⁵ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند گام برداریم.

⁶تو قوم خود را ترک کرده‌ای، خاندان یعقوب را، زیرا ایشان از رسوم مشرق‌زمین آکنده‌اند، و چون فلسطینیان فالگیری پیشه کرده و با فرزندان بیگانگان دست داده‌اند.

⁷سرزمین ایشان از نقره و طلا پر گشته، و گنجهای ایشان را انتهایی نیست؛ دیار ایشان از اسبان آکنده است، و ارابه‌هایشان را پایانی نیست.

⁸سرزمینشان پر از بتهای بی‌ارزش است؛ در برابر صنعت دست خویش سَجده می‌کنند، در برابر آنچه انگشتانشان ساخته است.

⁹پس آدمی خوار می‌گردد، و انسان پست می‌شود - ایشان را میامرز!

¹⁰از خوفِ خداوند، و از کبریایی جلال وی، به اندرون صخره شو و خویشتن را در خاک پنهان کن.

¹¹نگاههای تکبرآمیز انسان به زیر کشیده خواهد شد، و کبر و غرور آدمیان پست خواهد گردید؛ تنها خداوند در آن روز متعال خواهد بود.

¹²زیرا خداوندِ لشکرها را روزی است بر ضد هرآنچه مغرور و متکبر باشد، و بر ضد هرآنچه برافراشته شده باشد؛ آنها جملگی پست خواهند شد؛

¹³بر ضد همۀ سروهای بلند و رفیع لبنان، و تمامی درختان بلوطِ باشان؛

¹⁴بر ضد همۀ کوههای سر به فلک کشیده، و تمامی تپه‌های بلند؛

¹⁵بر ضد هر برج سربلند، و هر حصار مستحکم؛

¹⁶بر ضد همۀ کشتیهای تَرشیش، و تمامی زورقهای[۴] مرغوب.

¹⁷تکبر انسان پست خواهد شد، و کبر و غرور آدمیان به زیر کشیده خواهد گشت؛ تنها خداوند در آن روز متعال خواهد بود،

¹⁸و بتهای بی‌ارزش به‌کلّ از میان خواهند رفت.

¹⁹مردمان از خوف خداوند و از کبریایی جلالش، به غارهای صخره‌ها و حفره‌های زمین داخل خواهند شد، آنگاه که او برخیزد تا زمین را به لرزه درآورد.

²⁰در آن روز آدمیان بتهای نقره و طلای خویش را که آنها را به جهت پرستش‌ساخته‌اند، نزد موش‌کوران و خفاشان خواهند افکند،

²¹تا از خوف خداوند و از کبریایی جلال او، به غارهای صخره‌ها و شکافهای سنگها داخل شوند، آنگاه که خداوند برخیزد تا زمین را به لرزه درآورد.

²²شما از انسانی که نَفَس او در بینی‌اش است، دست برکشید! زیرا او به چه چیز محسوب می‌شود؟