Read Persian New Millenium Version اِشعیا 28 Bible Online

اِشعیا 28 - Persian New Millenium Version bible

اِشعیا 28

¹وای بر تاجِ فخر میگسارانِ اِفرایِم، و بر گُلِ پژمردنیِ زیباییِ پرجلالش، که بر سر وادی حاصلخیزِ مغلوبانِ شراب است!

²هان خداوند کسی نیرومند و توانا دارد، که چون توفانِ تگرگ و تندبادِ ویرانگر، و همچون رگبارِ باران شدید و سیل‌آسا، آن را به دست خود بر زمین خواهد افکند.

³آری آن تاج فخرِ میگساران اِفرایِم لگدمال خواهد شد؛

⁴و آن گل پژمردنیِ زیباییِ پرجلال او که بر سر وادی حاصلخیز خودنمایی می‌کرد، مانند انجیر رسیده پیش از موسم حصاد خواهد بود که تا کسی آن را بیند، به دست خود چیده، فرو می‌بلعد.

⁵در آن روز، خداوند لشکرها برای باقیماندگان قوم خویش تاج جلال و افسر زیبایی خواهد بود،

⁶و روحِ انصاف برای آن که به داوری نشیند و قوّت برای آنان که جنگ را نزد دروازه دفع می‌کنند.

⁷اینان نیز از فرط شراب افتان و خیزانند و از میگساری بر پا نتوانند ایستاد: کاهنان و انبیا از فرط شراب افتان و خیزانند، و از میخوارگی منگ شده‌اند؛ آنان از میگساری بر پا نتوانند ایستاد، هنگام دیدن رؤیا تِلوتِلو می‌خورند و به وقت حکم دادن می‌لغزند!

⁸سفره‌ها جملگی از قی پوشیده است، حتی یک جای پاک نیز باقی نمانده است.

⁹«معرفت را به کِه خواهد آموخت؟ و پیام را به کِه خواهد فهمانید؟ آیا به کودکانِ تازه از شیر بازداشته؟ یا به اطفال تازه از پستان برگرفته؟

¹⁰زیرا که برای آنان کلمات بی‌معنی و عبارات نامفهوم است، کلمه‌ای اینجا و کلمه‌ای آنجا!»[۶۲]

¹¹پس اکنون با لبانی اَلکَن و زبانی غریب با این قوم سخن خواهد گفت،

¹²قومی که بدیشان فرموده بود: «استراحتگاه همین است؛ پس خستگان را استراحت بخشید! و مکان آرامی همین است؛» اما نخواستند بشنوند.

¹³پس حال کلام خداوند برای ایشان کلمات بی‌معنی و عبارات نامفهوم خواهد بود، کلمه‌ای اینجا و کلمه‌ای آنجا، تا رفته، از پشت بیفتند و مجروح گشته، در دام گرفتار آیند و اسیر گردند.

¹⁴پس ای تمسخرگرانِ حاکم بر این قوم در اورشلیم، اکنون کلام خداوند را بشنوید:

¹⁵زیرا گفته‌اید: «با مرگ عهد بسته‌ایم، و با هاویه[۶۳] هم‌پیمان گشته‌ایم. آنگاه که توفان سهمگین بگذرد به ما نخواهد رسید، زیرا که دروغ را پناهگاه خود ساخته‌ایم و ناراستی را مخفیگاه خویش.»

¹⁶پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید: «اینک در صَهیون سنگ بنیادی می‌نهم، سنگ آزموده شده، و سنگ زاویۀ گرانبها به جهت پی مستحکم؛ آن که توکل کند هراسان نخواهد شد.

¹⁷من انصاف را ریسمان اندازه‌گیری، و عدالت را طراز خواهم ساخت. تگرگْ پناهگاه شما یعنی دروغ را خواهد رُفت، و سیلابْ مخفیگاه شما را خواهد بُرد.»

¹⁸عهدتان با مرگ فسخ خواهد شد و پیمانتان با هاویه استوار نخواهد ماند. آنگاه که توفان سهمگین عبور کند شما را پایمال خواهد کرد.

¹⁹هر بار که بگذرد شما را خواهد برد، زیرا که هر بامداد خواهد گذشت، هر روز و هر شب. درک این پیام وحشت محض در پی دارد!

²⁰بستر کوتاهتر از آن است که بتوان بر آن دراز کشید، و روی‌انداز تنگتر از آن که کسی خویشتن را بپوشاند.

²¹زیرا خداوند بر خواهد خاست، چنانکه در کوه فِراصیم کرد؛ و خویشتن را بر خواهد انگیخت، چنانکه در وادی جِبعون کرد؛ تا عمل خویش را به جا آورَد، عمل عجیب خود را، و تا کار خویش را به انجام رسانَد، کار غریب خود را!

²²پس حال از تمسخر بازایستید مبادا بندهایتان محکم شود. زیرا من از هلاکت و تقدیری شنیده‌ام که از جانب خداوندگار، خداوند لشکرها بر تمامی زمین مقدر است.

²³گوش فرا دهید و صدایم را بشنوید؛ توجه کنید و به سخنانم گوش بسپارید.

²⁴آیا آن که به جهت بذرپاشی شخم می‌زند پیوسته چنین می‌کند؟ آیا پیوسته زمین را می‌شکافد و آن را شیار می‌کند؟

²⁵آنگاه که زمین را هموار ساخت، آیا گشنیز نمی‌پاشد و زیره نمی‌افشاند؟ آیا گندم در شیار نمی‌کارد، و جو را در جای معین خود نمی‌گذارد و چاودار[۶۴] در حدود مزرعه نمی‌کارد؟

²⁶خدایش او را تعلیم می‌دهد، و طریق درست را بدو می‌آموزد.

²⁷زیرا گشنیز را با گردونۀ تیز نمی‌کوبند و چرخ گاری را بر زیره نمی‌گردانند، بلکه گشنیز را به عصا می‌زنند، و زیره را به چوب.

²⁸گندم باید به جهت تهیۀ نان آرد شود، پس برزگر آن را تا ابد خرمن‌‌کوبی نمی‌کند. چرخ گاری را بر آن می‌گرداند، اما اسبانش آن را آرد نمی‌کنند.

²⁹این همه از جانب خداوند لشکرهاست، که مشورت او شگفت‌‌انگیز است و حکمتش بس عظیم.