Read Persian New Millenium Version اِشعیا 44 Bible Online

اِشعیا 44 - Persian New Millenium Version bible

اِشعیا 44

¹«اما حال ای خادم من یعقوب، و ای اسرائیل که تو را برگزیده‌ام، بشنو!

²خداوند که صانع توست، و تو را از رحِم بسرشت، همان که تو را یاری خواهد داد، چنین می‌فرماید: ای خادم من یعقوب، و ای یِشورون[۸۶] که تو را برگزیده‌ام، مترس!

³زیرا که بر زمین تشنه آب خواهم ریخت، و بر خشکزار نهرها جاری خواهم ساخت. روح خود را بر نسل تو فرو خواهم ریخت، و برکت خویش را بر فرزندان تو.

⁴آنان در میان نیزار خواهند رویید، همچون درختان بید در کنار جویبار.

⁵یکی خواهد گفت: ”من از آنِ خداوندم،“ و دیگری خود را به نام یعقوب خواهد خواند؛ یکی دیگر بر دست خود خواهد نوشت: ”از آنِ خداوند،“ و نام اسرائیل را بر خود خواهد نهاد.»

⁶خداوند چنین می‌فرماید، خداوند لشکرها، که پادشاه اسرائیل و ولیّ ایشان است: «من اوّلم و من آخر، و جز من خدایی نیست.

⁷کیست که بتواند مانند من وقایع را از پیش اعلام کند؟ اگر هست بگذار از ایامی که قومِ کهن خویش را برقرار داشتم آنچه را رخ خواهد داد بیان کرده، به من عرضه دارد، و آنچه را بر آنها واقع خواهد شد از پیش بگوید.

⁸پس ترسان و لرزان مباشید؛ آیا من از دیرباز به شما نگفتم، و آن را اعلام نکردم؟ شما شاهدان من هستید! آیا غیر از من خدایی هست؟ نه، صخره‌ای دیگر نیست و احدی را نمی‌شناسم.»

⁹آنان که تمثال تراشیده می‌سازند جملگی هیچند، و آنچه بدان رغبت دارند فایده‌ای نمی‌رساند. شاهدان ایشان نمی‌بینند و نمی‌دانند، پس شرمسار خواهند شد.

¹⁰کیست آن که خدایی بسازد یا تمثالی بریزد، که منفعتی بدو نمی‌رساند؟

¹¹پس او و امثال او شرمسار خواهند شد. سازندگان بتها انسانی بیش نیستند، پس همگی گرد آمده، بایستند؛ ایشان هراسان خواهند شد، و با هم سرافکنده خواهند گردید.

¹²آهنگر با تیشه بر زغالها کار می‌کند. او با چکش به بتی شکل می‌دهد و به نیروی بازوی خویش آن را می‌سازد. او گرسنه شده، نای از کف می‌دهد و آب ننوشیده، به حال ضعف می‌افتد!

¹³نجّار با ریسمان چوب را اندازه می‌گیرد و با قلم نشانه‌گذاری می‌کند. با رنده آن را صاف می‌کند و با پرگار بر آن نشانه می‌گذارد. آن را به شباهت انسان و با زیبایی بشری می‌سازد تا در خانه‌ای بگذارد.

¹⁴او سروهای آزاد می‌بُرد، و یا درخت چنار یا بلوطی برای خود اختیار می‌کند، و می‌گذارد تا در جنگل نمو کند؛ و یا درخت کاجی می‌نشاند و باران آن را نمو می‌دهد.

¹⁵آنگاه برای شخص به جهت سوخت به کار می‌آید. قدری از آن را برگرفته، خود را با آن گرم می‌کند و آتش افروخته، نان می‌پزد. سپس از آن خدایی می‌سازد و آن را می‌پرستد، و تمثالی تراشیده، در برابرش سَجده می‌کند!

¹⁶باری، از آن هیزم نیمی را در آتش می‌سوزاند؛ بر آن خوراک خود را طبخ می‌کند، و گوشت کباب کرده، می‌خورد و سیر می‌شود. نیز خود را گرم می‌کند و می‌گوید: «وه چه گرم شدم! گرمای آتش را حس می‌کنم!»

¹⁷و از آنچه باقی مانَد، خدایی یعنی تمثالی تراشیده برای خود می‌سازد و در برابرش سَجده کرده، آن را می‌پرستد و به آن دعا کرده، می‌گوید: «ای که خدای من هستی، مرا برهان!»

¹⁸ایشان را هیچ درک و فهمی نیست؛ زیرا چشمانشان را بسته است تا نبینند، و دلهایشان را نیز تا نفهمند.

¹⁹هیچ‌یک لختی تأمل نمی‌کند و هیچ‌یک را این درک و فهم نیست که بگوید: «نیمی از آن را در آتش سوزاندم، و بر زغالهایش نان پختم، و بر آن گوشت کباب کرده خوردم؛ آیا از باقی آن چیزی مکروه بسازم و در برابر چوبی سَجده کنم؟»

²⁰او خاکستر می‌خورَد و دلی فریب‌خورده او را گمراه می‌سازد. خود را نتواند رهانید، و با خود نتواند گفت که: «آیا دروغی به دست راست خویش ندارم؟»

²¹ای یعقوب و ای اسرائیل، اینها را به یاد آور، این را که تو خادم من هستی؛ من تو را سرشته‌ام و تو خدمتگزار من هستی؛ ای اسرائیل، تو را فراموش نخواهم کرد.

²²نافرمانیهایت را مانند ابر رُفتَم، و گناهانت را مانند مِه محو ساختم. نزد من بازگرد، زیرا که تو را فدیه داده‌ام.

²³ای آسمانها بانگ شادی سر دهید، زیرا که خداوند چنین کرده است؛ ای ژرفاهای زمین فریاد برآورید! ای کوهها، و ای جنگلها و تمامی درختانش، بسرائید! زیرا که خداوند یعقوب را فدیه داده است، و در اسرائیل جلال خود را نمایان خواهد ساخت.

²⁴خداوند که ولیّ توست و تو را از رَحِم سرشته است، چنین می‌فرماید: «من هستم یهوه، آن که همه چیز را آفرید، آسمانها را به‌تنهایی گسترانید، و زمین را یکه و تنها پهن کرد.

²⁵آن که آیات انبیای دروغین را باطل می‌سازد، و غیب‌گویان را اَبله می‌گرداند. آن که حکیمان را ناکام بازمی‌گرداند، و معرفت آنان را به حماقت بدل می‌سازد.

²⁶آن که کلام خدمتگزارانش را تحقق می‌بخشد، و پیشگوییهای فرستادگانش را به انجام می‌رساند. آن که دربارۀ اورشلیم می‌گوید: ”مسکون خواهد شد!“ و دربارۀ شهرهای یهودا، که: ”بنا خواهند گردید“، و دربارۀ ویرانه‌هایشان، که ”آنها را بر پا خواهم داشت“.

²⁷آن که به ژرفای دریا می‌گوید: ”خشک شو! من نهرهایت را خشک خواهم کرد“.

²⁸آن که دربارۀ کوروش می‌گوید: ”او شبان من است، و تمامی خشنودی مرا به جا خواهد آورد“. و آن که دربارۀ اورشلیم می‌گوید: ”بنا خواهد شد“، و در خصوص معبد که: ”بنیادت نهاده خواهد گشت.“»