Read Persian New Millenium Version اِرمیا 16 Bible Online

اِرمیا 16 - Persian New Millenium Version bible

اِرمیا 16

¹کلام خداوند بر من نازل شده، فرمود:

²«برای خود زنی مگیر، و تو را در این مکان پسران و دختران نباشد.

³زیرا خداوند دربارۀ پسران و دخترانی که در این مکان زاده شوند، و دربارۀ مادرانی که آنان را بزایند و پدرانی که ایشان را در این سرزمین تولید کنند، چنین می‌فرماید:

⁴به بیماریهای مُهلک خواهند مرد. کسی برایشان ماتم نخواهد گرفت و دفنشان نخواهد کرد، بلکه بر زمین همچون فضولات خواهند بود. به شمشیر و قحطی هلاک خواهند شد و اجساد‌شان طعمۀ پرندگان هوا و حیوانات زمین خواهد گشت.

⁵«آری، زیرا خداوند چنین می‌فرماید: به خانه‌ای که در آن مجلس سوگواری بر پاست، قدم مگذار؛ بدان‌جا مرو و با اهل آن خانه به ماتم و سوگ منشین، زیرا سلامتیِ خویش و محبت و رحمت خود را از این قوم برگرفته‌ام؛ این است فرمودۀ خداوند.

⁶بزرگ و کوچک در این سرزمین خواهند مرد. به خاک سپرده نخواهند شد، و کسی برایشان سوگواری نخواهد کرد و خود را مجروح نخواهد ساخت و موی خویش را نخواهد تراشید.

⁷کسی برای شخص سوگوار نانی پاره نخواهد کرد تا او را برای مُرده‌اش تسلی دهد، و نه پیالۀ تسلی به وی خواهد داد تا برای پدر یا مادر خویش بنوشد.

⁸«نیز به خانۀ بزم داخل مشو و با ایشان به خوردن و نوشیدن منشین.

⁹زیرا خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: اینک من در ایام شما، و در برابر دیدگان خودتان، فریاد خوشی و بانگ شادمانی، و آواز عروس و صدای داماد را در این مکان خاموش خواهم ساخت.

¹⁰«آنگاه که تمامی این سخنان را به این قوم بازگفتی، چون ایشان از تو بپرسند: ”خداوند از چه سبب تمامی این بلای عظیم را بر ضد ما اعلام کرده است؟ تقصیر ما چیست؟ و چه گناهی به یهوه خدای خود ورزیده‌ایم؟“

¹¹آنگاه به ایشان بگو: ”خداوند چنین می‌فرماید: این از آن روست که پدران شما مرا ترک کردند و در پی خدایانِ غیر رفته، آنان را عبادت و سَجده نمودند. ایشان مرا ترک کرده، شریعت مرا نگاه نداشتند.

¹²و شما نیز بدتر از پدرانتان عمل کرده‌اید، زیرا هر یک از شما از سرکشیِ دلِ شریرِ خود پیروی می‌کنید و به من گوش نمی‌گیرید.

¹³از این رو شما را از این سرزمین به سرزمینی که نه شما شناخته‌اید و نه پدرانتان بیرون خواهم افکند، و در آنجا روز و شب خدایانِ غیر را عبادت خواهید کرد، زیرا بر شما نظر لطف نخواهم داشت.“

¹⁴«بنابراین خداوند می‌فرماید: اینک ایامی می‌آید که دیگر گفته نخواهد شد، ”قسم به حیات خداوند که بنی‌اسرائیل را از سرزمین مصر بیرون آورد،“

¹⁵بلکه خواهند گفت، ”قسم به حیات خداوند که بنی‌اسرائیل را از سرزمین شمال و از همۀ ممالکی که آنان را بدان‌جا رانده بود، بازآورْد.“ زیرا من ایشان را به سرزمینشان که به پدران ایشان بخشیدم، باز خواهم آورد.

¹⁶«اما خداوند می‌فرماید: اینک از پیِ ماهیگیرانِ بسیار خواهم فرستاد تا ایشان را صید کنند. سپس از پیِ شکارچیانِ بسیار خواهم فرستاد تا ایشان را از هر کوه و تَلی، و از شکافهای صخره‌ها شکار کنند.

¹⁷زیرا چشمانم بر تمامی راههای ایشان است؛ آنها از نظرم پنهان نیست و نه تقصیر ایشان از چشمانم پوشیده.

¹⁸پس نخست تقصیر و گناه ایشان را دوچندان مکافات خواهم رسانید، زیرا سرزمین مرا به لاشهای بتهای منفورِ خود آلودند و میراث مرا با تمثالهای کراهت‌آورشان پر ساختند.»

¹⁹ای خداوند، ای قوّت و قلعۀ من، ای پناهگاه من در روز تنگی، قومها از کرانهای زمین نزد تو آمده، خواهند گفت: «پدران ما چیزی به میراث نبردند، جز خدایان دروغین و بتهای باطل که هیچ فایده‌ای نمی‌رسانند.

²⁰آیا انسان برای خویشتن خدایان بسازد؟ حال آنکه خدا نیستند!»

²¹«پس اینک من بدیشان معرفت خواهم بخشید؛ آری، این بار قدرت و عظمت خویش را بدیشان خواهم شناسانید، و آنگاه خواهند دانست که نام من یهوه است!»