Read Persian New Millenium Version اِرمیا 25 Bible Online

اِرمیا 25 - Persian New Millenium Version bible

اِرمیا 25

¹این است کلامی که در چهارمین سالِ یِهویاقیم پسر یوشیا پادشاه یهودا، که سال اوّلِ نبوکدنصر پادشاه بابِل بود، دربارۀ تمامی مردم یهودا بر اِرمیا نازل شد.

²اِرمیای نبی آن کلام را برای تمامی مردم یهودا و همۀ ساکنان اورشلیم بیان کرده، گفت:

³«از سالِ سیزدهمِ یوشیا پادشاه یهودا پسر آمون تا به امروز، به مدت بیست و سه سال کلام خداوند بر من نازل گشته و من بارها با شما سخن گفته‌ام، اما شما بدان گوش نسپرده‌اید؛

⁴و اگرچه خداوند همۀ خادمان خود، انبیا را بارها نزد شما فرستاده است، به آنها نیز گوش نگرفته و به سخنانشان اعتنا نکرده‌اید.

⁵آنها گفتند: ”هر یک از شما از رفتار زشت و کردار شرارت‌بار خویش بازگشت کنید و در سرزمینی که خداوند از ازل تا به ابد به شما و به پدرانتان بخشیده است، ساکن باشید.

⁶از پی خدایانِ غیر مروید، آنها را عبادت و سَجده مکنید، و خشم مرا با ساخته‌های دست خود برمیانگیزید، تا بلایی بر شما نازل نکنم.“

⁷اما، خداوند می‌فرماید، ”شما به من گوش نگرفتید، بلکه خشم مرا با ساخته‌های دست خود برانگیختید و خود را به بلا گرفتار کردید.“

⁸«پس خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: ”حال که به کلام من گوش فرا ندادید،

⁹خداوند می‌فرماید، اینک من فرستاده، تمامی قبایل شمال و نیز خادم خود نبوکدنصر پادشاه بابِل را فرا خواهم خواند و ایشان را بر ضد این سرزمین و بر ضد ساکنانش و بر ضد تمامی قومهای اطراف خواهم آورد. و ایشان را به نابودی کامل سپرده،[۳۲] مایۀ حیرت و انگشت به دهان ماندنِ مردمان، و ویرانۀ ابدی خواهم ساخت.

¹⁰و از میان ایشان فریاد هلهله و شادمانی و آواز عروس و داماد و صدای آسیاب و روشنایی چراغ را نابود خواهم کرد.

¹¹این سرزمین سراسر خراب و ویران خواهد شد، و این قومها هفتاد سال پادشاه بابِل را بندگی خواهند کرد.“

¹²«اما خداوند می‌گوید: ”پس از پایان هفتاد سال، من پادشاه بابِل و آن قوم و سرزمین کَلدانیان را به سبب تقصیرشان مجازات خواهم کرد، و آن را ویرانۀ ابدی خواهم ساخت.

¹³و بر آن سرزمین تمامی سخنان خود را که بر ضد آن گفته‌ام، نازل خواهم کرد، یعنی هر چه را در این کتاب مکتوب است و اِرمیا آن را دربارۀ همۀ قومها نبوّت کرده است.

¹⁴زیرا قومهای بسیار و پادشاهانِ بزرگْ ایشان را بندۀ خود خواهند ساخت، و من ایشان را بر حسب کردارشان و اعمالِ دستهایشان جزا خواهم داد.“»

¹⁵یهوه خدای اسرائیل به من چنین فرمود: «پیالۀ شرابِ خشم را از دست من بگیر و آن را به تمامِ قومهایی که تو را نزدشان می‌فرستم، بنوشان.

¹⁶آنان خواهند نوشید و به سبب شمشیری که میانشان می‌فرستم، گیج خواهند خورد و دیوانه خواهند شد.»

¹⁷پس پیاله را از دست خداوند گرفتم و به تمامیِ قومهایی که خداوند مرا نزد آنها فرستاد، نوشانیدم؛

¹⁸یعنی به اورشلیم و شهرهای یهودا، و به پادشاهان و صاحبمنصبانش، تا آنها را به ویرانه‌ای بَدَل کرده، مایۀ حیرت و انگشت به دهان ماندن و لعنت سازم، چنانکه امروز شده است؛

¹⁹و نیز به فرعون پادشاه مصر و خادمان و صاحبمنصبان و تمامی قومش

²⁰و به تمامیِ قبایل مختلط آن سرزمین؛ و به تمامیِ پادشاهان سرزمین عوص و پادشاهان سرزمین فلسطینیان، یعنی پادشاهانِ اَشقِلون و غزه و عِقرون، و نیز به باقیماندگانِ اَشدود،

²¹و به اَدوم و موآب و بنی‌عَمّون؛

²²و به تمامی پادشاهان صور و همۀ پادشاهان صیدون و پادشاهان سرزمینهای ساحلی که آنسوی دریا هستند؛

²³همچنین به دِدان و تیما و بُوز و به تمامی کسانی که گوشه‌های موی خود را می‌تراشند،

²⁴و به تمامی پادشاهان عرب و همۀ پادشاهانِ قبایل مختلطِ بادیه‌نشین؛

²⁵به تمامی پادشاهان زِمری و همۀ پادشاهان عیلام و همۀ پادشاهان ماد؛

²⁶و به تمامی پادشاهان شمال خواه نزدیک و خواه دور، یکی از پس دیگری، و تمامی ممالک جهان که روی زمینند. و پس از ایشان، پادشاه بابِل[۳۳] خواهد نوشید.

²⁷«آنگاه به ایشان بگو، ”خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: بنوشید و مست شده، قِی کنید و به سبب شمشیری که میانتان می‌فرستم، بیفتید و دیگر برنخیزید.“

²⁸اگر نخواستند پیاله را از دستت گرفته بنوشند، آنگاه بدیشان بگو، ”خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: باید بنوشید!

²⁹زیرا اینک من به رسانیدن بلا بر شهری که نام مرا بر خود دارد، آغاز خواهم کرد. پس آیا شما به‌واقع بی‌سزا خواهید ماند؟ نه، بی‌سزا نخواهید ماند، زیرا من شمشیری بر تمامی ساکنان جهان مأمور می‌دارم.“ این است فرمودۀ خداوند لشکرها.

³⁰«پس تو تمامی این سخنان را بر ضد ایشان نبوّت کرده، بگو: «”خداوند از اعلا خواهد غرّید، و از جایگاه مقدس خویش ندا خواهد داد؛ او به‌شدّت بر ضد آغل خویش خواهد غرّید، و بسان آنان که انگور می‌فشرند، بر تمام ساکنان زمین بانگ خواهد زد.

³¹صدای غوغا تا به کَرانهای زمین خواهد رسید، زیرا خداوند علیه قومها اقامۀ دعوی خواهد کرد؛ او آدمیان را جملگی به محاکمه خواهد کشید، و شریران را از دم شمشیر خواهد گذرانید؛“ این است فرمودۀ خداوند.

³²«خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: اینک بلا از قومی به قوم دیگر سرایت می‌کند؛ و توفانی عظیم از اقصای زمین به پا می‌خیزد.

³³«و آنان که در آن روز به دست خداوند کشته می‌شوند، از این کَران زمین تا کَران دیگرش خواهند بود. برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و اجسادشان را جمع نخواهند کرد و به خاک نخواهند سپرد، بلکه روی زمین سِرگین خواهند بود.

³⁴«ای شبانان، شیون کنید و بانگ برآورید؛ ای رؤسای گله، در خاکستر بغلتید. زیرا موعد کشتار و پراکندگیتان فرا رسیده است، و شما همچون ظرفی مرغوب، خواهید افتاد و خُرد خواهید شد.

³⁵نه شبانان را پناهی خواهد بود، و نه رؤسای گله را گریزی.

³⁶هان، بانگ شبانان و شیون صاحبان گله شنیده می‌شود! زیرا خداوند چراگاه‌هایشان را ویران می‌کند.

³⁷به سبب خشم آتشین خداوند آغلهای امن و آرام نابود گشته است.

³⁸او همچون شیری کُنام خویش را ترک گفته است؛ به سبب شمشیرِ ستمگر و خشمِ آتشینِ او، سرزمین ایشان ویرانه گشته است.»