Read Persian New Millenium Version اِرمیا 50 Bible Online

اِرمیا 50 - Persian New Millenium Version bible

اِرمیا 50

¹کلامی که خداوند دربارۀ بابِل و سرزمین کَلدانیان به واسطۀ اِرمیای نبی فرمود:

²«در میان قومها ندا در دهید و اعلام کنید، پرچم را برافرازید و اعلام کنید، آن را پنهان مدارید، بلکه گویید: ”بابِل تسخیر شده، ’بِل‘ سرافکنده گردیده، و مردوک هراسان گشته است.[۵۷] بتهایش سرافکنده شده‌اند، بتهای بی‌ارزش آن هراسان گشته‌اند.“

³«زیرا که قومی از جانب شمال بر او می‌آید که سرزمینش را ویران خواهد ساخت، چندان که کسی در آن ساکن نشود؛ انسان و حیوان از آنجا خواهند گریخت.»

⁴خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان بنی‌اسرائیل و بنی‌یهودا با هم خواهند آمد؛ آری، اشک‌ریزان خواهند آمد و یهوه خدای خویش را خواهند جُست.

⁵آنان راه صَهیون را خواهند پرسید، و روی به سوی آن نهاده، خواهند گفت: ”بیایید تا با عهدی جاودانی که هرگز از یاد نرود به خداوند بپیوندیم!“

⁶«قوم من گوسفندانی گم‌گشته بوده‌اند. شبانانشان آنها را گمراه کرده، بر کوهها آواره ساختند. آنان بر کوهها و تَلها سرگردان شدند و استراحتگاه خویش را فراموش کردند.

⁷هر که ایشان را یافت، ایشان را فرو بلعید و دشمنانشان گفتند: ”مقصر ما نیستیم، زیرا اینان به یهوه که چراگاه حقیقی ایشان است گناه ورزیدند، به یهوه که امید پدرانشان بود.“

⁸«از میان بابِل بگریزید، و از سرزمین کَلدانیان بیرون آیید. همچون بزهای نر، پیشاپیش گله راه بروید.

⁹زیرا اینک من جماعتی از قومهایی بزرگ را از سرزمین شمال برمی‌انگیزم و ایشان را بر بابِل می‌آورم. آنان در برابرش صف‌آرایی خواهند کرد، و او در آنجا گرفتار خواهد شد. تیرهای ایشان همچون پهلوانانِ رزم‌آزموده است که یکی از آنها خالی برنمی‌گردد.»

¹⁰خداوند می‌فرماید: «کَلدِه غارت خواهد شد، و هر که او را تاراج کند، سیر خواهد گشت.

¹¹«ای غارتگرانِ میراث من! اگرچه شاد و سرخوشید، اگرچه همچون گوساله بر مراتع جست و خیز می‌کنید، و مانند اسب شیهه می‌کشید،

¹²مادرتان بس شرمسار خواهد شد، و آن که شما را بزاد، رسوا خواهد گردید. او در میان قومها آخرین خواهد بود و به بیابان و زمین خشک و بَرَهوت بدل خواهد شد.

¹³به سبب خشم خداوند مسکون نخواهد گردید، بلکه یکسره ویران خواهد گشت؛ و هر که از بابِل عبور کند متحیر شده، از دیدن صدماتش انگشت به دهان خواهد ماند.

¹⁴«ای همۀ کمانگیران، از هر سو در برابر بابِل صف‌آرایی کنید؛ او را هدف قرار دهید و از تیرها دریغ مکنید؛ زیرا به خداوند گناه ورزیده است.

¹⁵از هر سو بر او نعره زنید؛ زیرا که خود را تسلیم کرده است. حصارهایش فرو افتاده، و دیوارهایش فرو ریخته است. از آنجا که این انتقام خداوند است، از او انتقام گیرید؛ بر او همان روا دارید که او بر دیگران روا داشت.

¹⁶برزگران را جملگی از بابِل منقطع سازید، و هم آنان را که به هنگام درو داس خویش به کار می‌برند. از بیم شمشیر آن ستمگر، هر کس نزد قوم خود بازگردد، و به سرزمین خویش بگریزد.

¹⁷«اسرائیل بره‌ای را مانَد که شیران او را فراری داده‌اند. ابتدا پادشاه آشور او را خورد و در آخر نبوکدنصر پادشاه بابِل، استخوانهایش را جَوید.»

¹⁸از این رو خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: «اینک من بر پادشاه بابِل و بر سرزمین او مکافات خواهم رسانید، همان‌گونه که بر پادشاه آشور مکافات رساندم.

¹⁹من اسرائیل را به چراگاهش باز خواهم آورد، و او در کَرمِل و باشان خواهد چَرید و جان او بر بلندیهای اِفرایِم و جِلعاد سیر خواهد شد.»

²⁰خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان، سراغ از تقصیر اسرائیل خواهند گرفت و اثری از آن نخواهد بود، و گناه یهودا را خواهند جُست و یافت نخواهد شد، زیرا آنانی را که باقی گذارم، خواهم آمرزید.

²¹«بر سرزمین مِراتایِم[۵۸] برآی، و بر ساکنان فِقُود[۵۹] بتاز؛ آنان را بِکُش و به نابودی کامل بسپار، و هرآنچه را به تو فرمان داده‌ام، به جای آور»؛ این است فرمودۀ خداوند.

²²«صدای جنگ و هلاکت عظیم در این سرزمین شنیده می‌شود!

²³چگونه پُتکی که تمامی جهان را کوبیده، در هم شکسته و خُرد شده است! چگونه بابِل در میان قومها مایۀ وحشت گشته است!

²⁴ای بابِل، برای تو دام گستردم و تو ندانسته، بدان گرفتار آمدی؛ تو را یافتند و تسخیرت کردند، زیرا با خداوند به مخالفت برخاستی.

²⁵خداوند اسلحه‌‌خانۀ خویش را گشوده و اسلحۀ خشمش را بیرون آورده است؛ زیرا خداوندگار خداوند لشکرها را با سرزمین کَلدانیان کاری است.

²⁶از هر سو بر او برآیید، و انبارهای غَله‌اش را بگشایید؛ او را بسان تودۀ غله بر هم انباشته کنید، و به نابودی کامل بسپارید، تا باقیمانده‌ای برایش بر جای نماند.

²⁷همۀ گاوانش[۶۰] را بکُشید؛ بگذارید به سلاخ‌‌خانه فرود آیند. وای بر ایشان! زیرا که روز ایشان آمده، و زمان مکافاتشان فرا رسیده است.

²⁸«آواز فراریان و پناه‌جویان سرزمین بابِل به گوش می‌رسد. آنان در صَهیون اعلام می‌کنند که یهوه خدای ما انتقام گرفته است، انتقام معبدش را.

²⁹«کمانداران را بر ضد بابِل فرا خوانید، همۀ آنان را که زِه بر کمان می‌کِشند. او را از هر سو احاطه کنید؛ به هیچ‌کس مجال گریختن ندهید. او را موافق اعمالش جزا دهید و مطابق آنچه کرده است، با او عمل کنید. زیرا خویشتن را بر ضد خداوند، قدوس اسرائیل، برافراشته است.»

³⁰پس خداوند می‌فرماید که، «در آن روز، جوانانش در کوچه‌هایش خواهند افتاد و جنگاورانش جملگی هلاک خواهند شد.»

³¹اینک خداوند لشکرها می‌فرماید: «ای متکبر، من بر ضد توام! زیرا روز تو فرا رسیده است، زمانی که تو را مکافات رسانم.

³²آن متکبر لغزیده، خواهد افتاد، و کسی او را بر پا نخواهد داشت؛ در شهرهایش آتشی خواهم افروخت که تمامی پیرامون آن را در کام خواهد کشید.»

³³خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: «بر بنی‌اسرائیل ظلم شده، و نیز بر بنی‌یهودا. اسیرکنندگانشان آنان را محکم نگاه می‌دارند و از رها کردنشان ابا می‌کنند.

³⁴اما ولیّ ایشان نیرومند است؛ نام او خداوند لشکرهاست! او بی‌گمان دادِ ایشان را خواهد ستاند، تا زمین را آرامی بخشد اما ساکنان بابِل را ناآرام سازد.»

³⁵خداوند می‌فرماید: «شمشیری بر ضد کَلدانیان، بر ضد ساکنان بابِل و بر ضد صاحبمنصبان و حکیمانش!

³⁶شمشیری بر ضد فالگیران، تا احمق گردند! شمشیری بر ضد پهلوانان، تا هلاک گردند!

³⁷شمشیری بر ضد اسبان و ارابه‌هایش، و بر ضد همۀ سربازان اجنبی در میانش، تا همچون زنان گردند! شمشیری بر ضد همۀ خزاینش، تا به یغما روند!

³⁸خشکسالی بر آبهایش، تا بخشکند! زیرا آنجا سرزمین تمثالهای تراشیده است، و مردمانش دیوانۀ بتهایند!

³⁹«پس در بابِل، حیوانات بیابانگرد با کَفتارها قرار خواهند گزید، و شترمرغان در آن ساکن خواهند شد. دیگر هرگز کسی در آن نخواهد زیست، بلکه نسل اندر نسل نامسکون خواهد ماند.»

⁴⁰خداوند می‌فرماید: «همان‌گونه که خدا سُدوم و عَمورَه و شهرهای مجاورشان را واژگون ساخت، در آنجا نیز کسی نخواهد زیست و هیچ انسانی در آن مسکن نخواهد گزید.

⁴¹«اینک قومی از جانب شمال می‌آید؛ قومی عظیم و پادشاهان بسیار، از کرانهای زمین برانگیخته می‌شوند.

⁴²آنان کمان و نیزه به دست می‌گیرند، و ستمگر و بی‌رحمند. صدایشان همچون خروش دریاست؛ سوار بر اسب، ای دختر بابِل، همچون مردان جنگی در برابرت صف‌آرایی می‌کنند.

⁴³پادشاه بابِل آوازۀ ایشان را شنیده، و دستانش سست شده است؛ درد شدید او را درگرفته، همچون درد زنی در حال زا.

⁴⁴«اینک من همچون شیری که از بیشه‌های اردن به مرتع خرم برآید، به لحظه‌ای بابِل را از سرزمینش خواهم راند. و کسی را که برگزیده‌‌ام بر آنجا خواهم گماشت. کیست مانند من؟ کیست که مرا به محاکمه بیاورد؟ و کیست آن شبان که در برابرم بایستد؟

⁴⁵پس بشنوید تدبیری را که خداوند بر ضد بابِل اندیشیده است، و تقدیری را که بر ضد ساکنان تیمان کرده است: حتی کوچکانِ گله را کِشان کِشان خواهند بُرد، و به‌یقین مسکنشان به سبب ایشان یکسره متروک خواهد شد.

⁴⁶زمین از صدای تسخیر بابِل به لرزه در خواهد آمد، و فریاد ایشان در میان ملتها به‌گوش خواهد رسید.»