Read Persian New Millenium Version مراثی اِرمیا 1 Bible Online

مراثی اِرمیا 1 - Persian New Millenium Version bible

مراثی اِرمیا 1

¹چگونه شهری که آکنده از مردمان بود، تنها نشسته است! چگونه آن که در میان قومها بزرگ بود، چون بیوه‌زنی گشته است! و آن که در میان ولایتها ملکه بود، به بیگاری گماشته شده است!

²شبانگاه زار زار می‌گریَد و اشکها بر گونه دارد. از میان همۀ عاشقانش کسی نیست که تسلایَش دهد. دوستانش جملگی به او خیانت ورزیده‌ و دشمن او گشته‌اند.

³یهودا در مصیبت و بردگیِ سخت، به تبعید رفته است؛ اکنون در میان قومها مسکن گزیده، و جای آسودن نمی‌یابد؛ در وسط مشقتهایش، تعقیب‌کنندگان جملگی به او دررسیده‌اند.

⁴راههای صَهیون ماتم گرفته‌اند، و کسی به اعیادش نمی‌آید؛ دروازه‌هایش جملگی ویران است، و کاهنانش آه می‌کشند؛ دوشیزگانش داغدارند، و خودش تلخکام است.

⁵خصمانش به سَروَری رسیده‌اند، و دشمنانش در آسایشند؛ به سبب کثرت نافرمانیهایش، خداوند او را دردمند ساخته است؛ پیش روی دشمن، کودکانش به تبعید رفته‌اند.

⁶فرّ و شکوه دختر صَهیون، از او رخت بسته است. سرورانش چون غزالهایی هستند، که چراگاهی نمی‌یابند؛ از برابر تعقیب‌کنندگانشان، عاجزانه می‌گریزند.

⁷اورشلیم گنجینه‌های خود را از ایام گذشته، در روزهای مصیبت و سرگردانی به یاد می‌آوَرَد. آنگاه که مردمانش به دست دشمن گرفتار آمدند، کسی نبود که یاری‌اش دهد؛ دشمنانش او را دیدند، و بر سقوط او خندیدند.

⁸اورشلیم مرتکب گناهی عظیم شده، و از این رو نجس گردیده است؛ آنان که او را گرامی می‌داشتند، اکنون همه خوارش می‌شمارند، چراکه عریانی‌اش را دیده‌اند؛ خود او نیز آه برمی‌کشد، و روی برمی‌تابد.

⁹نجاست او بر دامنش بود، و به سرانجام خویش نمی‌اندیشید؛ از این رو سقوطش حیرت‌انگیز است، و او را تسلی‌بخشی نیست. «خداوندا، بر فلاکتم بنگر، زیرا که دشمن پیروز گشته است!»

¹⁰دشمن دست خود را بر همۀ گنجینه‌های او دراز کرده، چراکه او شاهدِ داخل شدنِ قومها به قُدس خود بوده است، همان‌ها که دخول‌شان را به جماعت منع کرده بودی.

¹¹مردمانش جملگی آه کِشان، در پی نان‌اند؛ گنجینه‌هایشان را با خوراک مبادله می‌کنند، تا جان خود را تازه سازند. «خداوندا، نظر فرموده، ببین، زیرا که خوار گشته‌ام.»

¹²«ای همۀ رهگذران، آیا این در نظر شما هیچ است؟ بنگرید و ببینید که آیا غمی هست همچون غم من، که بر من عارض گردیده، و خداوند در حِدّت خشم خویش مرا بدان دچار ساخته است؟

¹³«از اعلی آتش فرستاد، و آن را به استخوانهایم داخل ساخت؛ برای پاهایم دام گسترد، و مرا به عقب برگرداند؛ مرا بهت‌زده وانهاد، بیمار در تمامی روز.

¹⁴«یوغِ نافرمانیهای من محکم بسته شد، آنها به دست وی به هم تنیده گشت؛ آنها را بر گردنم نهاد، و قوّت مرا زائل ساخت؛ خداوندگار به دست آنان مرا تسلیم کرد، که در برابرشان یارای ایستادنم نیست.

¹⁵«خداوندگار مردان نیرومند مرا جملگی در میانم رد کرد؛ او سپاهی را بر ضد من فرا خوانْد، تا جوانان مرا در هم کوبند؛ خداوندگار دختر باکرۀ یهودا را چنانکه در چَرخُشت، پایمال کرد.

¹⁶«از این سبب است که گریانم، و اشک از دیدگانم جاری است؛ تسلی‌دهنده از من دور است و کسی که جانم را تازه کند، نزدیک من نیست. فرزندانم مفلوک رها شده‌اند،‌ زیرا که دشمن چیره گشته است.»

¹⁷صَهیون دستانش را دراز می‌کند، اما کسی نیست که تسلایش دهد؛ خداوند بر ضد یعقوب مقدّر فرموده که همسایگانش دشمن او شوند؛ اورشلیم در میان آنها به چیزی مُلوّث بدل گشته است.

¹⁸«خداوند عادل است، زیرا من بر فرمان او عِصیان ورزیدم. ای همۀ قومها بشنوید و رنج مرا ملاحظه کنید؛ مردان و زنان جوان من به اسیری رفته‌اند.

¹⁹«عاشقانم را فرا خواندم، اما آنان فریبم دادند؛ کاهنان و مشایخم در شهر جان دادند، آن هنگام که در پی خوراک بودند تا جان خویش را تازه کنند.

²⁰«خداوندا، بنگر، زیرا که در تنگی‌ام، و اَحشایم در تلاطم است؛ دل در درونم منقلب است، زیرا که بسیار عِصیان ورزیده‌ام. بیرون، شمشیر کشتار می‌کند، درونِ خانه، مانند مرگ است.

²¹«مردم نالۀ مرا شنیده‌اند، اما کسی نیست که تسلایم بخشد. دشمنانم جملگی دربارۀ مصیبتم شنیده‌اند؛ آنان شادمانند که تو چنین کرده‌ای. تو روزی را که اعلان کردی، آوردی؛ حال بگذار ایشان نیز همچون من شوند.

²²«شرارتِ ایشان به‌تمامی به حضور تو برسد؛ با ایشان به همان‌سان عمل کن که به سبب جملۀ نافرمانیهایم با من کردی؛ زیرا که ناله‌های من بسیار است، و دلم بیمار گردیده.»