Read Persian New Millenium Version یوئیل 1 Bible Online

یوئیل 1 - Persian New Millenium Version bible

یوئیل 1

¹کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد:

²ای مشایخ این را بشنوید؛ ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید! آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان، هرگز چنین چیزی رخ داده است؟

³آن را به فرزندانتان بازگویید، و فرزندانتان به فرزندان خویش و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی.

⁴آنچه ملخهای جَوَنده باقی گذاشتند، ملخهای دونده خوردند؛ آنچه ملخهای دونده باقی گذاشتند، ملخهای جهنده خوردند؛ و آنچه ملخهای جهنده باقی گذاشتند، ملخهای فرو بلعنده خوردند.

⁵ای مستان، بیدار شوید و بگریید، و ای همۀ میگساران، شیون کنید! به جهت شراب شیرین شیون کنید، زیرا از دهانتان بریده شده است.

⁶چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند، قومی نیرومند و بی‌شمار؛ دندانها‌یشان دندانهای شیر است، دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده شیر!

⁷تاکهای مرا ویران کرده، و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛ پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند، و شاخه‌های درختان سفید گشته است.

⁸همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن، همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.

⁹هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است، و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.

¹⁰مزرعه‌ها نابود شده، و زمین سوگوار است، زیرا گندم از بین رفته، شرابِ تازه خشک شده، و روغن ضایع گشته است.

¹¹ای کشاورزان، سرافکنده شوید، و ای تاکبانان، شیون سر دهید، به جهت گندم و جو، زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.

¹²تاک خشک شده، درخت انجیر پژمرده گشته، انار و خرما و سیب و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛ براستی که شادمانی از میان آدمیان رخت بسته است.

¹³ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛ ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛ ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید، زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خدای شما بازداشته شده است.

¹⁴زمانی را به روزه اختصاص دهید؛ به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید. مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید، و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید.

¹⁵وای از آن روز! زیرا که روز خداوند نزدیک است، و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق[۱] می‌آید.

¹⁶آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده، و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟

¹⁷بذرها زیر کلوخها پوسیده، و مخزنها ویران و انبارها منهدم گشته، زیرا گندم تلف گردیده است.

¹⁸دامها چه می‌نالند! رمه‌های گاوان پریشانحالند، چراکه مرتعی ندارند؛ حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند.

¹⁹نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم. زیرا که آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده، و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است.

²⁰حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند، زیرا جویهای آب خشکیده، و آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده است.