Read Persian New Millenium Version یوئیل 2 Bible Online

یوئیل 2 - Persian New Millenium Version bible

یوئیل 2

¹در صَهیون کَرِنا بنوازید؛ در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید! همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند، زیرا که روز خداوند می‌آید، و به‌واقع نزدیک شده است؛

²روزِ تیره و تاریک، روز ابرها و تاریکی غلیظ! همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها، سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید، که نظیر آن از ازل نبوده و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.

³پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد، و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد. پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است، در پس آنها بیابان بایر، و چیزی از دستشان در امان نیست.

⁴منظر ایشان مانند منظر اسبان است، و همچون اسبان جنگی می‌تازند.

⁵با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند، با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند، و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.

⁶در برابر آنها ملتها در عذابند، و رنگ از رخسارها می‌رود.

⁷همچون جنگاوران می‌دوند، و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند. هریک در صف خویش گام برمی‌دارند، و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.

⁸بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند، زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند. از میان استحکامات هجوم می‌آورند، و صفوف خود را نمی‌شکنند.

⁹بر شهر برمی‌جهند، و بر حصارها می‌دوند؛ از خانه‌ها بالا می‌روند، و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.

¹⁰زمین پیش روی ایشان می‌لرزد، و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛ خورشید و ماه تاریک می‌شوند، و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.

¹¹خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند، براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛ آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند. زیرا که روز خداوند عظیم است، و بسیار مَهیب؛ کیست که آن را تاب آورَد؟

¹²خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛

¹³دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود.

¹⁴کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.

¹⁵در صَهیون کَرِنا بنوازید، زمانی را به روزه اختصاص دهید، و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.

¹⁶قوم را گرد آورید، و جماعت را تقدیس نمایید؛ پیران را جمع کنید، و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید. داماد از حُجرۀ خویش به در آید، و عروس از حِجله‌اش.

¹⁷کاهنان که خادمان خداوندند، میان رواق و مذبح بگریند و بگویند: «خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما، و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان، و نه ضرب‌المثل در میان قومها.[۲] چرا در میان ملتها بگویند: ”خدای ایشان کجاست؟“»

¹⁸پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود.

¹⁹و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت.

²⁰لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد.[۳] بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.

²¹«ای زمین، ترسان مباش! بلکه وجد و شادی کن، زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.

²²ای جانوران صحرا مهراسید، زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛ درختان میوه آورده‌اند، و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.

²³ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید، زیرا که بارانِ اوّلین[۴] را به اندازه به شما داده است؛ او باران فراوان بر شما بارانیده، یعنی بارانهای اوّلین و آخرین[۵] را، همچون گذشته.

²⁴خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد، و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.

²⁵سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد، ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده، یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.

²⁶خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد، و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود، نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛ و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.

²⁷آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم، و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛ و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.

²⁸«پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.

²⁹نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان، روح خود را فرو خواهم ریخت.

³⁰در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و ستونهای دود.

³¹پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد.

³²و هر که نام خداوند را بخواند، رهایی خواهد یافت؛ زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم رهایی‌یافتگانی خواهند بود، همان‌گونه که خداوند فرموده، و در میان بازماندگان، کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است.