Read Persian New Millenium Version عاموس 4 Bible Online

عاموس 4 - Persian New Millenium Version bible

عاموس 4

¹«ای گاوان باشان که بر کوههای سامِرِه به سر می‌برید، این کلام را بشنوید؛ ای که بر بینوایان ستم روا می‌دارید، و نیازمندان را لِه می‌کنید، و به شوهران خود می‌گویید: ”بیاورید تا بنوشیم!“

²خداوندگارْ یهوه به قدوسیت خود قسم خورده است که، هان ایامی بر شما می‌آید که شما را به قلابها خواهند برد، و آخرینِ شما را به قلابهای ماهی.

³هر یک از شما مستقیم از شکاف بیرون خواهید رفت، و به هَرمون افکنده خواهید شد؛» این است فرمودۀ خداوند.

⁴«به بِیت‌ئیل بیایید و عِصیان بورزید؛ به جِلجال بیایید و بر عِصیان بیفزایید. هر بامداد قربانیهای خود را بیاورید، و هر سه روز، ده‌یک‌های خویش را.

⁵قربانی تشکر را با خمیرمایه تقدیم کنید، و هدایای اختیاری را اعلان کرده، آنها را جار بزنید؛ زیرا ای بنی‌اسرائیل، شما همین را دوست می‌دارید!» این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.

⁶«من در همۀ شهرهایتان دندانهای تمیز به شما دادم، و در همۀ مکانهایتان، فقدان نان؛ با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.

⁷«نیز هنگامی که هنوز سه ماه تا درو مانده بود، باران را از شما بازداشتم؛ بر یک شهر باران می‌فرستادم، اما از شهر دیگر آن را دریغ می‌کردم؛ بر یک قطعه زمین باران می‌بارید، اما قطعۀ دیگر که باران نمی‌دید خشک می‌شد؛

⁸پس مردمِ دو یا سه شهر به سوی شهر دیگر برای نوشیدن آب آواره می‌شدند، اما آبِ کافی نمی‌یافتند؛ با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.

⁹«بلای آفت و خوره بر شما فرستادم؛ ملخها باغها و تاکستانهای بسیار و درختان انجیر و زیتون شما را خوردند. با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.

¹⁰«به شیوۀ مصر، بر شما طاعون فرستادم، و جوانانتان را به شمشیر کشتم؛ اسبان شما را به اسیری دادم، و بوی تعفنِ اردوهای شما را به بینی‌تان برآوردم. با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.

¹¹«برخی از شما را سرنگون ساختم، همان‌گونه که با سُدوم و عَمورَه کردم؛ همچون تکه چوبی مشتعل بودید که از میان آتش برگرفته شده باشد. با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.

¹²«پس ای اسرائیل، با تو بدین منوال عمل خواهم کرد؛ و چون با تو بدین منوال عمل خواهم کرد، پس ای اسرائیل، آماده شو تا با خدای خود ملاقات کنی!»

¹³زیرا اینک آن که به کوهها شکل می‌دهد و باد را می‌آفریند، و افکار خویش را بر انسان اعلام می‌دارد، آن که سپیدۀ سحر را به ظلمت بدل می‌کند، و بر بلندیهای زمین می‌خرامد، نامش یهوه خدای لشکرهاست.