Read Persian New Millenium Version صَفَنیا 2 Bible Online

صَفَنیا 2 - Persian New Millenium Version bible

صَفَنیا 2

¹گرد آیید! ای قوم بی شرم و حیا، گرد آیید!

²پیش از آنکه حکم اجرا شود و آن روز چون کاه درگذرد؛ پیش از آنکه آتش خشم خداوند بر شما فرود آید، پیش از آنکه روز خشم خداوند بر شما نازل شود.

³ای همۀ حلیمانِ زمین خداوند را بجویید، ای که قوانین او را به جا می‌آورید؛ پارسایی را بجویید، و هم فروتنی را، شاید که در روز خشم خداوند پنهان داشته شوید.

⁴زیرا غزه متروک خواهد شد، و اَشقِلون ویران؛ اَشدود در نیمروز بیرون رانده خواهد شد، و عِقرون ریشه‌کن خواهد گردید.

⁵وای بر شما ای ساحل‌نشینان، ای قوم کِریتیان! کلام خداوند بر ضد شماست، ای کنعان، ای سرزمین فلسطینیان؛ من تو را چنان هلاک خواهم کرد که دیگر کسی در تو ساکن نخواهد بود.

⁶ساحل دریا چراگاه خواهد شد، با سرپناه‌ها برای شبانان و آغلها برای گوسفندان.

⁷ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود، که در آنجا خواهند چرید، و شبانگاهان در خانه‌های اَشقِلون خواهند آرمید. زیرا یهوه خدایشان به یاری ایشان خواهد آمد، و سعادت گذشته را بدیشان باز خواهد گردانید.

⁸«اهانتهای موآب را شنیده‌ام و توهینهای عَمّونیان را، که چگونه قوم مرا دشنام می‌گویند و علیه مرزهای ایشان فخر می‌فروشند.»

⁹از این رو خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: «به حیات خودم قسم که موآب همچون سُدوم خواهد شد، و عَمّونیان همچون عَمورَه؛ سرزمینی پر از علفهای هرز و گودالهای نمک و ویرانی ابدی. باقیماندگان قوم من ایشان را غارت خواهند کرد، و بازماندگان ملت من ایشان را به تصرف در خواهند آورد.»

¹⁰این است نصیب ایشان در ازای غرورشان، زیرا قومِ خداوندِ لشکرها را ناسزا گفتند و بر ایشان فخر فروختند.

¹¹خداوند بر ضد آنان مَهیب خواهد بود، زیرا تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت، و همۀ سواحل قومها، هر یک در جای خود، او را پرستش خواهند کرد.

¹²و شما نیز ای کوشیان، به دم شمشیر من کشته خواهید شد.

¹³او دست خود را بر شمال دراز خواهد کرد و آشور را نابود خواهد ساخت؛ او نینوا را به ویرانه‌ای بدل خواهد کرد، به ویرانه‌ای خشک همچون بیابان.

¹⁴گله‌ها در میانش خواهند آرمید، و همه گونه جانور وحشی. حتی جغد و بوم بر سر ستونهایش منزل خواهند گرفت، و صدای آوازشان از پنجره‌ها به گوش خواهد رسید؛ ویرانی بر آستان آن خواهد بود، زیرا چوبهای سرو آزادش برهنه خواهد شد.

¹⁵این است شهر شادمانی که در امنیت می‌زیست، و با خود می‌گفت: «من هستم و جز من نیست.» حال، چگونه ویران شده و استراحتگاه جانوران گشته است! هر که از آن می‌گذرد، انگشت به دهان مانده، سر خویش تکان خواهد داد.[۲]