Read Persian New Millenium Version زکریا 11 Bible Online

زکریا 11 - Persian New Millenium Version bible

زکریا 11

¹ای لبنان، در‌های خویش بگشا تا آتشْ سروهای آزاد تو را در کام کِشَد!

²ای صنوبر، شیون کن! زیرا که سرو آزاد فرو افتاده، و درختان عظیم تباه گشته‌اند! ای بلوطهای باشان، شیون کنید! زیرا که جنگل انبوه قطع شده است!

³صدای شیون شبانان است، زیرا که جلالشان نابود گشته است! صدای غرّش شیران است، زیرا که بیشۀ اردن از بین رفته است!

⁴یهوه خدای من چنین می‌فرماید: «گوسفندان کشتاری را بچران.

⁵خریدارانشان آنها را سر خواهند برید و تقصیرکار شمرده نخواهند شد، و فروشندگانشان خواهند گفت: ”متبارک باد خداوند! زیرا که دولتمند شده‌ایم!“ و شبانانشان بر آنها رحم نخواهند کرد.

⁶زیرا خداوند می‌فرماید که دیگر بر ساکنان این سرزمین رحم نخواهم کرد. اینک هر یک را به دست همسایه و به دست پادشاهش تسلیم خواهم نمود. آنان این سرزمین را با خاک یکسان خواهند کرد، و من آنان را از چنگ ایشان نخواهم رهانید.»

⁷پس من گوسفندان کشتاری یعنی گلۀ ستمدیده را چرانیدم.[۲۶] سپس دو چوبدستی برای خود برگرفتم؛ یکی را ’لطف‘ و دیگری را ’اتحاد‘ نامیدم، و گله را چرانیدم.

⁸در یک ماه سه شبان را منقطع ساختم. اما از دست گله به تنگ آمدم و آنها نیز از من بیزار شدند.

⁹پس گفتم: «شبان شما نخواهم بود. هر که می‌باید بمیرد، بگذار بمیرد، و هر که می‌باید هلاک شود، بگذار هلاک شود؛ و آنها که باقی می‌مانند، گوشت یکدیگر را بخورند.»

¹⁰آنگاه چوبدستیِ خود ’لطف‘ را برگرفتم و آن را شکستم تا عهدی را که با همۀ قومها بسته بودم، باطل کنم.

¹¹پس در آن روز باطل شد و ستمدیدگانِ گله[۲۷] که بر من می‌نگریستند، دریافتند که این کلام خداوند بود.

¹²سپس به آنها گفتم: «اگر صلاح می‌دانید مزد مرا بدهید، وگرنه ندهید.» پس به جهت مزد من، سی سکۀ نقره وزن کردند.

¹³آنگاه خداوند دربارۀ این قیمت گران که بر من نهادند، به من گفت: «آن را نزد کوزه‌گر بیفکن!» پس آن سی پاره نقره را برگرفتم و آن را در خانۀ خداوند، نزد کوزه‌گر افکندم.

¹⁴آنگاه چوبدستی دوّم خود ’اتحاد‘ را شکستم، تا آن برادری را که میان یهودا و اسرائیل بود، باطل کنم.

¹⁵سپس خداوند مرا گفت: «دیگر بار، وسایل شبانیْ ابله را برای خود برگیر،

¹⁶زیرا اینک شبانی را در این سرزمین برمی‌انگیزم که در فکر آنان که هلاک می‌شوند نخواهد بود، و در پی بره‌ها[۲۸] نخواهد رفت؛ مجروحان را درمان نخواهد کرد و ایستادگان را نخواهد پرورد، بلکه گوشت فَربِهان را خواهد خورد و سُمهایشان را خواهد کَند.

¹⁷«وای بر شبان باطل که گله را رها می‌کند! باشد که شمشیر بر بازویش و بر چشم راستش فرود آید! باشد که بازویش به‌تمامی خشک شود، و چشم راستش یکسره کور گردد!»