Read Persian New Millenium Version تثنیه 33 Bible Online

تثنیه 33 - Persian New Millenium Version bible

تثنیه 33

¹این است برکتی که موسی، مَرد خدا، پیش از آنکه چشم از جهان فرو بندد بدان بنی‌اسرائیل را برکت داد.

²او چنین گفت: «خداوند از سینا آمد و از سِعیر بر آنان طلوع فرمود. او از کوه فاران درخشید، و از نزد کرورهای قُدسیان آمد، و در دست راست خویش برایشان شریعتی آتشین داشت.

³«براستی قوم خود را دوست می‌دارد، همۀ مقدسانش در دست اویند؛ نزد پاهایش نشسته، از کلام او بهره‌مند می‌شوند.[۵۶]

⁴موسی به ما شریعتی امر فرمود، که میراث جماعت یعقوب است.

⁵خداوند در یِشورون[۵۷] پادشاه شد، آنگاه که سران قوم گِرد آمدند، همراه با همۀ قبیله‌های اسرائیل.

⁶«رِئوبین زنده بمانَد و نمیرد، و شمار مردانش کم نباشد.[۵۸] »

⁷و این است آنچه دربارۀ یهودا گفت: «ای خداوند، صدای یهودا را بشنو، و او را به قومش برسان. به دستان خود برای خویشتن می‌جنگد؛ در برابر دشمنانش یاور او باش.»

⁸دربارۀ لاوی گفت: «تُمّیم خود را به لاوی ده،[۵۹] و اوریم[۶۰] خود را به مرد سرسپرده‌ات؛ که او را در مَسَّه آزمودی، و نزد آبهای مِریبَه با او مجادله کردی.

⁹او دربارۀ پدر و مادر خویش گفت: ”توجهی به ایشان ندارم“؛ برادرانش را برادر نشمرد، و به فرزندانش بی‌اعتنا بود. اما کلام تو را به جا آورد، و عهد تو را نگاه داشت.

¹⁰قوانین تو را به یعقوب تعلیم خواهد داد، و شریعت تو را به اسرائیل. بخور به حضور تو خواهد آورد، و قربانیهای تمام‌سوزِ کامل بر مذبحت تقدیم خواهد کرد.

¹¹ای خداوند، اموال او را برکت ده، و عمل دستانش را بپذیر. بشکن کمر آنان را که بر ضد او برمی‌خیزند، کمر نفرت‌کنندگانش را تا دیگر برنخیزند.»

¹²دربارۀ بِنیامین گفت: «محبوب خداوند نزد او به امنیت ساکن می‌شود؛ خدا[۶۱] او را تمامی روز احاطه می‌کند، و او در میان کتفهایش قرار می‌یابد.»

¹³دربارۀ یوسف گفت: «سرزمینش از خداوند برکت یابد، از بهترین نعمتهای آسمان، و شبنم، از آبهای ژرف در زیرِ زمین؛

¹⁴از بهترین محصولات آفتاب، و از بهترین حصاد ماهها؛

¹⁵از بهترین نعماتِ کوههای کهن، و از بهترین محصولات تَلهای جاویدان،

¹⁶از نفایس زمین و پری آن، و از لطف آن که در بوته ساکن بود. باشد که این همه بر سر یوسف فرود آید، بر تارکِ سرِ آن که سرورِ برادران خود باشد.

¹⁷گاوِ نخست‌زاده است او، و پر از شکوه، شاخهای‌گاو وحشی را مانَد شاخهای او؛ با آنها قومها را خواهد زد، همگی ایشان را تا به اقصای زمین. آنان ده هزارانِ اِفرایِم‌اند، و هزارانِ مَنَسی.»

¹⁸و دربارۀ زِبولون گفت: «ای زِبولون، در بیرون رفتنت شادمان باش، و ای یِساکار، در خیمه‌های خویش شادی کن.

¹⁹قومها را به کوه خویش فرا خواهند خواند، قربانیهای شایسته در آنجا تقدیم خواهند کرد؛ زیرا وفور نعمت دریا را خواهند مکید، و گنجهای نهان در میان ریگها را.»

²⁰و دربارۀ جاد گفت: «متبارک باد آنکه جاد را وسعت می‌بخشد! جاد همچون شیر کمین می‌کند، و بازو و تارَکِ سر را می‌درد.

²¹بهترین زمین را برای خود فراهم آورد، زیرا در آنجا سهم یک حاکم به او اختصاص یافته بود؛ او با رؤسای قوم آمد، و با اسرائیل عدالت خداوند و داوریهای او را به جای آورد.»

²²و دربارۀ دان گفت: «دان شیربچه‌ای است که از باشان می‌جهد.»

²³و دربارۀ نَفتالی گفت: «ای نَفتالی که از لطف خداوند سرشار و از برکاتِ وی آکنده‌ای، مغرب و جنوب را به تصرف آور!»

²⁴و دربارۀ اَشیر گفت: «اَشیر بیش از همۀ پسران برکت یابد؛ باشد که محبوبترین در میان برادرانش باشد، و پای خویش را در روغن فرو برد.

²⁵پشت‌بندهای تو از آهن و برنج خواهد بود، و در تمامی روزهایت نیرومند خواهی بود.

²⁶«ای یِشورون، کسی چون خدا نیست، که سوار بر آسمانها به یاری‌ات بشتابد، سوار بر ابرها، در کبریایی خویش.

²⁷خدای ازلی مخفیگاه توست، و زیر تو بازوان جاودانی است. او دشمن را از برابر تو خواهد راند، و خواهد گفت: ”هلاک کن.“

²⁸پس اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد، چشمۀ یعقوب به تنهایی، در سرزمین غله و شراب، که آسمانش شبنم می‌باراند.

²⁹خوشا به حال تو ای اسرائیل! کیست مانند تو؟ ای قومِ نجات یافته به دست خداوند! او سپرِ اعانت و شمشیرِ ظفر توست. دشمنان تو مطیع تو خواهند شد و تو بر پشت آنها پا خواهی نهاد.»