Read Persian New Millenium Version رومیان 3 Bible Online

رومیان 3 - Persian New Millenium Version bible

رومیان 3

¹پس مزیّت یهودی بودن چیست و ختنه را چه ارزشی است؟

²بسیار از هر لحاظ. نخست آنکه کلام خدا بدیشان به امانت سپرده شده است.

³امّا اگر برخی از آنان امین نبودند، چه باید گفت؟ آیا امین نبودن آنها، امانت خدا را باطل می‌سازد؟

⁴به هیچ روی! حتی اگر همۀ انسانها دروغگو باشند، خدا راستگو است! چنانکه نوشته شده است: «از این رو، چون سخن می‌گویی، برحقی، و چون داوری می‌کنی، غالب می‌آیی.»

⁵امّا اگر نادرستی ما درستی خدا را بیشتر آشکار می‌سازد، چه باید گفت؟ آیا خدا ظالم است آنگاه که بر ما غضب می‌کند؟ به شیوۀ انسان سخن می‌گویم.

⁶به‌یقین چنین نیست. وگرنه خدا چگونه می‌توانست دنیا را داوری کند؟

⁷زیرا ممکن است کسی استدلال کند که «اگر با ناراستیِ من راستیِ خدا آشکارتر می‌گردد و او بیشتر جلال می‌یابد، دیگر چرا من به عنوان گناهکار محکوم می‌شوم؟»

⁸و چرا نگوییم: «بیایید بدی کنیم تا نیکویی حاصل آید»، چنانکه بعضی بر ما افترا زده، ادعا می‌کنند که چنین می‌گوییم؟ محکومیت اینان بس منصفانه است.

⁹پس چه باید گفت؟ آیا وضع ما بهتر[۱۲] از دیگران است؟ به هیچ روی! زیرا پیشتر ادعا وارد آوردیم که یهود و یونانی هر دو زیر سلطۀ گناهند.

¹⁰چنانکه نوشته شده است: «پارسایی نیست، حتی یکی.

¹¹هیچ‌کس فهیم نیست، هیچ‌کس جویای خدا نیست.

¹²همه گمراه گشته‌اند، و با هم باطل گردیده‌اند. نیکوکاری نیست، حتی یکی.»

¹³«گلویشان گوری است گشاده و زبانشان به فریب سخن می‌گوید.» «زهر افعی زیر لبهایشان است؛»

¹⁴«دهانشان آکنده از نفرین و تلخی است.»

¹⁵«پا‌هایشان برای ریختن خون شتابان است؛

¹⁶هر کجا می‌روند، ویرانی و تیره‌بختی بر جای می‌گذارند،

¹⁷و طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند.»

¹⁸«ترس خدا در چشمانشان نیست.»

¹⁹اکنون آگاهیم که آنچه شریعت می‌گوید خطاب به کسانی است که زیر شریعتند تا هر دهانی بسته شود و دنیا به تمامی در پیشگاه خدا محکوم شناخته شود.

²⁰زیرا هیچ بشری با به جا آوردن اعمال شریعت، در نظر خدا پارسا شمرده نمی‌شود، بلکه شریعتْ گناه را به ما می‌شناساند.

²¹امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست[۱۳] به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند.

²²این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همۀ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند.[۱۴] در این باره هیچ تفاوتی نیست.

²³زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند.

²⁴امّا به فیض او و به واسطۀ آن بهای رهایی[۱۵] که در مسیحْ عیسی است، به‌رایگان پارسا شمرده می‌شوند.

²⁵خدا او را چون کفّارۀ گناهان[۱۶] عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت[۱۷] خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود.

²⁶او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل[۱۸] باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.

²⁷پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایۀ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایۀ قانون ایمان.

²⁸زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود.

²⁹آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست.

³⁰زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایۀ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایۀ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد.

³¹پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.