Read Persian Old Version, 2011 ایوب 31 Bible Online

ایوب 31 - Persian Old Version, 2011 bible

ایوب 31

¹«با چشمان خود عهد بستهام، پس چگونه بر دوشیزهای نظر افکنم؟

²زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟

³آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟

⁴آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟

⁵اگر با دروغ راه میرفتم یا پایهایم با فریب میشتابید،

⁶مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند.

⁷اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم درپی چشمانم رفته، و لکهای بهدستهایم چسبیده باشد،

⁸پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشهکنده شود.

⁹اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم،

¹⁰پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند.

¹¹زیرا که آن قباحت میبود و تقصیری سزاوار حکم داوران.

¹²چونکه این آتشی میبود که تا ابدون میسوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه میکند.

¹³اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی میشدند.

¹⁴پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟

¹⁵آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟

¹⁶«اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوهزنان را تار گردانیده،

¹⁷اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده،

¹⁸و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش مییافت، و از بطن مادرم بیوهزن را رهبری مینمودم.

¹⁹اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش،

²⁰اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده،

²¹اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه میدیدم،

²²پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود.

²³زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس میبود و بهسبب کبریایی او توانایی نداشتم.

²⁴اگر طلا را امیدخود میساختم و به زر خالص میگفتم تو اعتمادمن هستی،

²⁵اگر از فراوانی دولت خویش شادی مینمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود،

²⁶اگر چون آفتاب میتابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد.

²⁷و دل من خفیه فریفته میشد و دهانم دستم را میبوسید.

²⁸این نیز گناهی مستوجب قصاص میبود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم.

²⁹اگر از مصیبت دشمن خود شادی میکردم یا حینی که بلا به او عارض میشد وجدمی نمودم،

³⁰و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم.

³¹اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد،

³²غریب درکوچه شب را بهسر نمی برد و در خود را به روی مسافر میگشودم.

³³اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی میساختم،

³⁴از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان میساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم.

³⁵کاش کسی بود که مرا میشنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است.

³⁶یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود میبستم.

³⁷شماره قدمهای خود را برای اوبیان میکردم و مثل امیری به او تقرب میجستم.

³⁸اگر زمین من بر من فریاد میکرد و مرزهایش با هم گریه میکردند،

³⁹اگر محصولاتش را بدون قیمت میخوردم و جان مالکانش را تلف مینمودم،

⁴⁰پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.»سخنان ایوب تمام شد.