Read Persian Old Version, 2011 مزامیر 107 Bible Online

مزامیر 107 - Persian Old Version, 2011 bible

مزامیر 107

¹خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.

²فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

³وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.

⁴در صحرا آواره شدند و دربادیهای بیطریق و شهری برای سکونت نیافتند.

⁵گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

⁶آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

⁷و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

⁸پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.

⁹زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.

¹⁰آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.

¹¹زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

¹²و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کنندهای نبود.

¹³آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

¹⁴ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

¹⁵پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

¹⁶زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.

¹⁷احمقان بهسبب طریق شریرانه خود و بهسبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

¹⁸جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.

¹⁹آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

²⁰کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

²¹پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

²²و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.

²³آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

²⁴اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجهها.

²⁵او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

²⁶به آسمانها بالا رفتند و به لجهها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.

²⁷سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.

²⁸آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

²⁹طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

³⁰پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

³¹پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

³²و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

³³او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.

³⁴و زمین بارور را نیز به شوره زار، بهسبب شرارت ساکنان آن.

³⁵بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

³⁶و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

³⁷و مزرعهها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.

³⁸و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

³⁹و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

⁴⁰ذلت را بر روسا میریزد و ایشان را در بادیهای که راه ندارد آواره میسازد.

⁴¹اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیلهها را مثل گله هابرایش پیدا میکند.

⁴²صالحان این را دیده، شادمان میشوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.

⁴³کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.