Read Persian Old Version, 2011 مزامیر 35 Bible Online

مزامیر 35 - Persian Old Version, 2011 bible

مزامیر 35

¹ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ میکنند.

²سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

³و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و بهجان من بگو من نجات توهستم.

⁴خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

⁵مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

⁶راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

⁷زیرا دام خود را برای من بیسبب درحفرهای پنهان کردند که آن را برای جان من بیجهت کنده بودند.

⁸هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

⁹و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

¹⁰همه استخوانهایم میگویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو میرهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

¹¹شاهدان کینه ور برخاستهاند. چیزهایی را که نمی دانستم از من میپرسند.

¹²به عوض نیکویی بدی به من میکنند. جان مرا بیکس گردانیدهاند.

¹³و اما من چون ایشان بیمار میبودند پلاس میپوشیدم. جان خود را به روزه میرنجانیدم ودعایم به سینهام برمی گشت.

¹⁴مثل آنکه اودوست و برادرم میبود، سرگردان میرفتم. چون کسیکه برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم میشدم.

¹⁵ولی چون افتادم شادیکنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

¹⁶مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی میکنند. دندانهای خود را بر من میافشردند.

¹⁷ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

¹⁸و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

¹⁹تاآنانی که بیسبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بیسبب بغض مینمایند، چشمک نزنند.

²⁰زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

²¹و دهان خود را بر من باز کرده، میگویند هه هه چشم ما دیده است.

²²ای خداوند تو آن را دیدهای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

²³خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

²⁴ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

²⁵تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیدهایم.

²⁶و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

²⁷آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

²⁸و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.