Read Persian Old Version, 2011 مراثی 3 Bible Online

مراثی 3 - Persian Old Version, 2011 bible

مراثی 3

¹من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیدهام.

²او مرا رهبری نموده، به تاریکی درآورده است و نه به روشنایی.

³به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است.

⁴گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است.

⁵به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است.

⁶مرا مثل آنانی که از قدیم مردهاند در تاریکی نشانیده است.

⁷گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است.

⁸و نیز چون فریاد و استغاثه مینمایم دعای مرا منع میکند.

⁹راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است.

¹⁰او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود میباشد.

¹¹راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است.

¹²کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است.

¹³و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است.

¹⁴من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شدهام.

¹⁵مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است.

¹⁶دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است.

¹⁷تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم،

¹⁸و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است.

¹⁹مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور.

²⁰تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است.

²¹و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود.

²²از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بیزوال است.

²³آنها هر صبح تازه میشود و امانت تو بسیاراست.

²⁴و جان من میگوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم.

²⁵خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را میطلبند نیکو است.

²⁶خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد.

²⁷برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.

²⁸به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است.

²⁹دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد.

³⁰رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود.

³¹زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود.

³²زیرا اگرچه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.

³³چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد.

³⁴تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن،

³⁵و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی،

³⁶و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست.

³⁷کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد.

³⁸آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟

³⁹پس چرا انسان تا زنده است و آدمی بهسبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟

⁴⁰راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم.

⁴¹دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،

⁴²(و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.

⁴³خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.

⁴⁴خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد.

⁴⁵ما را در میان امتها فضله و خاکروبه گردانیدهای.»

⁴⁶تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند.

⁴⁷خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است.

⁴⁸بهسبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم میریزد.

⁴⁹چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد.

⁵⁰تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند.

⁵¹چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا میرنجاند.

⁵²آنانی که بیسبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب مینمایند.

⁵³جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر منانداختند.

⁵⁴آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم.

⁵⁵آنگاهای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم.

⁵⁶آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان!

⁵⁷در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس.

⁵⁸ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نمودهای!

⁵⁹ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیدهای پس مرا دادرسی فرما!

⁶⁰تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیدهای.

⁶¹ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیدهای!

⁶²سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانستهای ).

⁶³نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شدهام.

⁶⁴ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان.

⁶⁵غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد!

⁶⁶ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن.