Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 1. Mose 17 Bible Online

1. Mose 17 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

1. Mose 17

¹Aus Abram 99 Joa oolt wia haud hee eene Erfoarunk wua de HAR no am kjeem un säd: Ekj sie Gott, dee aule Macht haft. Waundel no mienen Wellen, un veschuldj die nich.

²Ekj well eenen Bunt tweschen mie un die moaken un ekj well die väl Nokomen jäwen.

³Doamet foll Abram opp sien Jesecht un Gott säd to am:

⁴Nu weetst daut mien Bunt met die es, un du woascht de Voda äwa väle Velkja sennen.

⁵Dien Nomen woat wiedahans nich Abram [2] sennen, dien Nomen woat Abraham [3] sennen, wiels ekj die een Voda äwa väle Velkja moak.

⁶Ekj woa die sea väl Nokomen jäwen, soo daut doa Velkja un Kjennichs von die komen woaren.

⁷Ekj woa mienen Bunt met die un diene Nokomen derch äare Jennerazionen no die, eenen eewjen Bunt moaken. Ekj woa dien un diene Nokomen äa Gott sennen.

⁸Un ekj woa die un diene Nokomen no die daut Launt jäwen, wua du romjewaundat hast, daut gaunze Launt Kanaan, daut see daut aus een eewjet Oafgoot haben un ekj äa Gott sennen woa.

⁹Un Gott säd to Abraham: Nu es daut opp to die un diene Kjinja un Grootkjinja, daut jie dän Bunt hoolen derch aul june Tieden.

¹⁰Dit es mien Bunt, dän du un diene Nokomen no die hoolen sellen: Een jieda eena von june Junges saul beschnäden woaren.

¹¹Jie sellen junt aun de Väahut aun aule Junges un Mana beschnieden un daut woat daut Tieekjen sennen von däm Bunt tweschen mie un junt.

¹²Jieda Maun un jieda Jung mank junt, dee mea aus acht Doag oolt es, saul beschnäden woaren. Dee waut mank junt jebuaren worden sent un dee waut jie von framde met Jelt jekoft haben,

¹³sellen beschnäden woaren. Soo saul mien Bunt aus een eewjen Bunt aun jun Fleesch kloa sennen.

¹⁴Jieda Maun, dee nich aun de Väahut beschnäden woat, saul utem Volkj jestat woaren. Dee haft dan mien Bunt jebroaken.

¹⁵Un Gott säd to Abraham: Diene Fru Sarai, saust du nich lenja Sarai nanen, oba Sara.

¹⁶Ekj woa ar säajnen, un ekj woa die onbedinjt derch ar eenen Sän jäwen. Ekj woa ar säajnen, un see woat de Mutta von Velkja sennen. Doa woaren Kjennichs von ar aufstaumen.

¹⁷Dan kjneed Abraham sikj bat oppe Ieed un lacht. Hee docht: Kaun een Maun dee 100 Joa oolt es, noch een Voda woaren? Saul Sara, dee 90 Joa oolt es, noch een kjlienet Kjint haben?

¹⁸Un Abraham säd to Gott: Wan du doch Ismael aus miene Oaw kust haben.

¹⁹Un Gott säd: Nä. Diene Fru, Sara, woat eenen Sän haben. Dän saust du Isaak [4] nanen. Ekj woa mienen Bunt met am moaken, daut et een eewja Bunt es met siene Nokomen no am.

²⁰Daut waut du von Ismael jesajcht hast hab ekj jehieet. Horch emol! Ekj woa am säajnen un am väl Nokomen jäwen. Von am woaren twalf Staumvodasch komen, un daut woat een grootet Volkj sennen.

²¹Oba mienen Bunt woa ekj met Isaak moaken. Isaak, dän Sara die om disen Tiet näakjstet Joa jäwen woat.

²²Aus hee daut jesajcht haud, jinkj Gott wajch von Abraham.

²³Dan neem Abraham sienen Sän Ismael un uk aul siene Deena, dee entwäda en siene Zelten jebuaren wieren, ooda dee hee met sien Jelt jekoft haud, un hee beschneet dee een jieda aun de Väahut.

²⁴Abraham wia 99 aus hee beschnäden wort.

²⁵Ismael, Abraham sien Sän, wia 13 Joa oolt aus hee beschnäden wort.

²⁶Abraham un sien Sän worden aun dän selwjen Dach beschnäden,

²⁷aun dän selwjen Dach aus aul dee Mana dee met am wieren, dee waut en siene Zelten jebuaren wieren, un dee woone hee met sien Jelt jekoft haud.