Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 1. Mose 29 Bible Online

1. Mose 29 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

1. Mose 29

¹Un Jakob reisd wieda un kjeem no de Lied, dee en daut oostne Launt läwen.

²Un hee kjikjt sikj doa rom un sach doa eenen Borm oppe Stap. Un biesied däm Borm wieren dree Häaden von Schop, dee von dän Borm jedrenkjt worden. Doa wia een groota Steen opp däm Borm.

³Un wan de Hoads ieescht kjeemen, rolden see dän Steen wieda un drenkjten äare Schop. Dan rolden see dän Steen trigj oppem Borm.

⁴Un Jakob säd to de Hoads: Horcht emol, von wua sent jie? Un see säden: Wie sent von Haran.

⁵Un hee säd: Kjan jie Laban. Sien Voda es Nahor. Un see säden: Jo, wie kjanen däm.

⁶Un hee säd: Woo jeit daut met däm? Un see säden: Däm jeit daut goot. Kjikj doa, daut es siene Dochta Rahel, dee doa met de Schop kjemt.

⁷Hee säd: Na, daut es je noch lang nich Owent un Tiet toom de Schop nenjoagen. Drenkj de Schop un brinj dee oppe Weid.

⁸Un dee säden: Wie kjennen noch nich. Wie motten ieescht wachten bat aule Häaden hia sent un dan dän Steen wieda rollen. Dan drenkj wie de Schop.

⁹Ea see utjerät hauden, kjeem Rahel met äaren Voda siene Schop, dee see heeden deed.

¹⁰Aus Jakob Laban siene Dochta Rahel sach, jinkj hee un rold dän Steen vom Borm un drenkjt de Häad dee siene Mutta äa Brooda Laban jehieeden.

¹¹Dan kust Jakob Rahel, un hee hield fa Freid.

¹²Un Jakob säd Rahel, daut hee Frintschoft wia met äaren Voda, un daut hee Rebecka äa Sän wia. Un Rahel rand un säd äaren Voda daut.

¹³Aus Laban von siene Sesta äaren Sän Jakob hieed, rand hee am to bejäajnen. Hee drekjt am un kust am, un brocht am no sien Hus. Doa vetald Jakob am aules waut am jeworden wia.

¹⁴Un Laban säd: Gaunz kloa best du miene Sesta äa Sän. Un Jakob bleef doa eene Moonat.

¹⁵Un Laban säd to Jakob: Wan du uk mien Frintschoft best, sust du doawäajen onen Vedeenst fa mie schaufen? Saj emol, waut saul ekj die doafäa jäwen?

¹⁶Laban haud twee Dajchta. De elre heet Lea un de jinjre Rahel.

¹⁷Lea haud wieekjelje Uagen. Rahel leet daut gaunz un goa sea schmock.

¹⁸Jakob wia Rahel sea goot, un hee säd: Ekj woa säwen Joa fa die schaufen fa diene Dochta Rahel.

¹⁹Un Laban säd: Ekj wudd die dee leewa loten aus irjent eenen aundren. Bliew hia bie mie.

²⁰Dan bleef Jakob doa dee säwen Joa, daut hee kunn Rahel frieen. Am kjeem de Tiet no een poa Doag väa, wiels hee ar soo goot wia.

²¹Dan säd Jakob to Laban: Lot mie Rahel frieen. Ekj hab dee säwen Joa jedeent.

²²Un Laban lod aul siene Nobasch en un reed een Fast ut.

²³Oba dän Owent jeef hee am Lea un Jakob schleep met ar.

²⁴Laban jeef siene Kjäakjsche Silpa no Lea toom ar bedeenen.

²⁵Un zemorjes wort Jakob daut kloa, daut hee sikj met Lea befriet haud. Un Jakob säd to Laban: Waut hast du jedonen? Ekj schauft je dee Joaren fa Rahel. Wuarom hast du mie hinjat Licht jefieet?

²⁶Un Laban säd: Soo hab wie daut hia nich, daut wie de jinjre ea aus de elre befrieen loten.

²⁷Wacht bat dise Kjastinjswäakj äwa es, un dan jäw wie die de aundre, wan du vesprakjst säwen Joa fa dee to schaufen.

²⁸Jakob wia envestonen doamet, un hee luad bat de Wäakj derch wia. Dan jeef Laban am uk Rahel. Un Rahel wia uk Jakob siene Fru.

²⁹Laban jeef siene Kjäakjsche Bilha no Rahel, daut see ar bedeend.

³⁰Dan schleep Jakob uk met Rahel. Jakob jleicht Rahel dolla aus Lea. Un hee schauft noch eemol säwen Joa fa Laban.

³¹Aus de HAR sach daut Lea veacht wia, leet hee ar Kjinja haben, oba Rahel haud kjeene.

³²Lea kjrieech eenen Sän. See nand am Ruben [9] un säd: Daut es wiels de HAR mien Trubbel jeseenen haft. Nu woat mien Maun mie doch goot sennen.

³³See haud noch eenen Sän, dän see Simeon [10] nand. See säd: De HAR haft mie disen Sän uk jejäft, wiels hee jehieet haft daut ekj veacht wia.

³⁴Un toom dredden mol haud see eenen Sän. See säd: Nu woat mien Maun aun mie jebungen sennen, daut ekj am dree Säns jejäft hab. Un see nanden disen Levi. [11]

³⁵Un see haud noch eenen Sän. Un see säd: Dit mol woa ekj däm HARN preisen. Doawäajen nand see am Juda. [12] Dan haud see een stoot nich mea Kjinja.