Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 1. Mose 30 Bible Online

1. Mose 30 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

1. Mose 30

¹Rahel un Jakob hauden kjeene Kjinja, un Rahel wort aufjenstich von Lea. Un see säd to Jakob: Jeff mie Kjinja, sest woa ekj stoawen.

²Un Jakob stieed sikj äwa Rahel un säd: Sie ekj met Gott to vejlikjen, dee die nich haft loten Kjinja haben?

³Un see säd: Hia es miene Kjäakjsche Bilha. Go en schlop met ar, daut ekj derch ar kaun eene Famielje haben.

⁴Dan jeef see am äare Kjäakjsche, Bilha, aus eene Fru, un Jakob schleep met ar.

⁵Un Bilha un Jakob hauden eenen Sän.

⁶Rahel säd dan: Gott es mien Rechta, un hee haft mie jehieet un eenen Sän jejäft. Un see nand dän Sän, Dan. [13]

⁷Jakob un Rahel äare Kjäakjsche Bilha hauden eenen tweeden Sän.

⁸Un Rahel säd: Ekj hab eenen betren Zank met miene Sesta jehaut, un ekj hab jewonnen. Un see nand däm Jung, Naftali. [14]

⁹Aus Lea sach daut see nich mea Kjinja haud, jeef see Jakob äare Kjäakjsche Silpa to Fru.

¹⁰Jakob un Lea äare Kjäakjsche Silpa hauden eenen Sän,

¹¹un Lea säd: Goodet Jlekj! Un see nand dän Jung, Gad. [15]

¹²Jakob un Lea äare Kjäakjsche Silpa hauden noch eenen Sän,

¹³un Lea säd: Ekj frei mie, un de Frues woaren sikj met mie freien. Un see nand däm Jung, Asser. [16]

¹⁴Un en dee Tiet aus see Weit arnten, jinkj Ruben opp daut Flekj un funk doa waut Leew Apel. Hee brocht siene Mutta Lea dee. Un Rahel säd to Lea: Bitscheen, jeff mie waut von dienen Sän siene Leew Apel.

¹⁵Un Lea säd: Hab ekj nich jenuach jeläden, daut du mie mienen Maun wajchjenomen hast? West du uk noch mienen Sän siene Leew Apel nämen? Un Rahel säd: Jakob kaun dan vondoag met die schlopen, wan du mie dise Leew Apel jefst.

¹⁶Aus Jakob dän Owent vom Flekj kjeem, jinkj Lea am entjäajen un säd: Du motst vondoag met mie schlopen. Ekj hab fa die betolt met mienen Sän siene Leew Apel. Dän Owent schleep hee met ar.

¹⁷Un Gott jeef Acht opp Lea un see un Jakob hauden eenen feften Sän.

¹⁸Un Lea säd: Gott haft mie doafäa beloont daut ekj mienen Maun miene Kjäakjsche jeef. See nand dän Jung, Isachar. [17]

¹⁹Un Jakob un Lea hauden eenen sasten Sän.

²⁰See säd: Gott haft mie een wieetvollet Jeschenkj jejäft. Nu woat mien Maun mie ieren, daut ekj am sas Säns jejäft hab. Un see nand däm Jung, Sebulon. [18]

²¹No dit hauden Jakob un Lea eene Dochta, dee see Dina nand.

²²Dan docht Gott aun Rahel un auntwuad ar un jeef ar een Kjint.

²³Jakob un see hauden eenen Sän. See säd: Gott haft miene Schaund wajchjenomen.

²⁴Un see nand dän Jung Josef [19] un säd: Mucht de HAR mie noch eenen Jung bielajen.

²⁵No däm daut Rahel äa Junkje Josef jebuaren wia, säd Jakob to Laban: Lot mie trigj gonen no mien Tus un mien Launt.

²⁶Lot mie de Frues un de Kjinja, fa woone ekj jedeent hab, un lot mie wajch trakjen. Du weetst, woo lang ekj die jedeent hab.

²⁷Un Laban säd: Soo väl woa ekj sajen, ekj hab daut erfoaren, daut de HAR haft mie om dient haulwen jesäajent.

²⁸Saj waut du haben west, un ekj jäw die daut.

²⁹Un Jakob säd: Du weetst woo ekj die jedeent hab, un woo diene Häaden jewossen haben en dän Tiet, aus ekj dee besorjd.

³⁰Ea ekj kjeem, wia doa weinich Vee, un daut haft sikj sea toojenomen. De HAR haft die jesäajent en aules waut ekj deed. Nu froag ekj mie, woo ekj fa miene Menschen vesorjen saul.

³¹Un Laban säd: Waut saul ekj die jäwen? Un Jakob säd: Du brukst mie nuscht jäwen. Ekj woa diene Häaden wieda besorjen, wan du mie dit latst.

³²Lot mie aule muzhaje un bunte Kosen un Schop un schwoate Lama von en diene Häaden nämen. Daut saul mien Vedeenst sennen.

³³Soo woascht du seenen kjennen auf ekj sie opprechtich jewast. Irjent eent von miene Kosen dee nich muzhrich ooda bunt sent, un krakjt soo irjent eent von miene Lama daut nich schwoat es, saul jestolen heeten.

³⁴Un Laban säd: Goot. Well wie daut soo doonen aus du jesajcht hast.

³⁵Dän Dach noch, neem Laban aule striepje un bunte Kosenbakj von mank siene Häaden, un uk aule aundre Kosen dee bunt wieren ooda waut wittet aun sikj hauden, un aule schwoate Lama. Hee sad siene Säns äwa dee,

³⁶un besorjd dee opp eene Städ, dee eene dree doagsche Reis auf wia, von wua Jakob wia. Jakob besorjd daut äwaje von Laban sien Vee.

³⁷Jakob neem dan fresche Asta von de Paplen un Maundelbeem un Platanen un schald de Baust striepich auf, daut de Asta emma witte Striepen hauden.

³⁸Dise Asta stald hee ver de Wotaträaj, wan daut Vee supen kjeem. Un wiels daut Vee sikj biem supen poaren deed,

³⁹deeden see daut ver de Asta. Dan jeef daut striepje un muzhaje un bunte junge.

⁴⁰Un Jakob laus sikj de Lama ut waut am troffen, un juach de groote Schop no Laban siene Häad, wua däm siene striepje un schwoate Schop wieren. Soo kjrieech Jakob siene ieejne Schop, oppoat von Laban siene.

⁴¹Jiedatsmol wan de stoakjre Schop sikj poaren deeden, sad Jakob de striepje Asta ver daut Vee, daut dee doa dicht bie poaren wudden.

⁴²Wan oba de schwakre Tieren poaden neem hee de Asta wajch. Soo bleewen de schwakre Tieren bie Laban un Jakob kjrieech de stoakjre.

⁴³Soo wort hee groosoatich rikj. Hee kjrieech groote Häaden un uk Kjäakjsches un Deena, un Kameelen un Äsels.