Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 1. Mose 48 Bible Online

1. Mose 48 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

1. Mose 48

¹Eene jewesse Tiet lota, leeten see Josef weeten: Horch emol, dien Voda es krank. Un Josef neem siene twee Säns, Manasse un Efraim, un jinkj no Jakob.

²Aus Jakob daut jesajcht wort, daut sien Sän Josef no am jekomen wia, ropt hee aul siene Krauft toop un recht sikj opp em Bad.

³Un Jakob säd to Josef: Gott, dee aule Macht haft, wees sikj mie en Lus en Kanaan un säajend mie

⁴un säd to mie: Horch, ekj woa die väl Nokomen jäwen un von diene Nokomen miere Velkja moaken. Un ekj woa diene Nokomen dit Launt opp emma jäwen.

⁵Un nu hast du twee Säns hia en Ägipten, aul von ea ekj no Ägipten kjeem. Dise twee, Efraim un Manasse, sellen miene Säns sennen, krakjt soo aus Ruben un Simeon sent.

⁶Wan du Kjinja no an hast, daut sent diene. Dee sellen Oafgoot derch äare Breeda kjrieen.

⁷Dit es wiels, aus ekj von Mesopotamien kjeem, storf Rahel un daut muak mie sea truarich. See storf hinjawäajes en Kanaan, nich wiet von Efrata. Un ekj begrowd ar doa hinjawäajes oppem Wajch no Efrata. (Efrata es nu Betlehem.)

⁸Aus Israel Josef siene Säns sach, fruach hee: Wäa sent dit?

⁹Un Josef säd: Dit sent miene Säns, dee Gott mie hia jejäft haft. Un Israel säd: Brinj dee emol häa, daut ekj een Säajen äwa dee spräakjen kaun.

¹⁰Israel siene Uagen wieren aul schwak jeworden, un hee kunn nich goot seenen. Un Josef brocht siene Säns no Jakob, un hee kust an un omoarmd an.

¹¹Un Israel säd to Josef: Ekj docht nich, daut ekj die jeemols seenen wudd, un nu haft Gott mie uk noch loten diene Kjinja seenen.

¹²Un Josef neem siene Säns von Israel siene Kjneeen un kjneed sikj ver am met sien Jesecht no de Ieed.

¹³Un Josef neem siene Säns, Efraim en siene rajchte Haunt un to Jakob siene linkje Haunt, un Manasse en siene linkje un to Jakob siene rajchte Haunt. Soo brocht hee dee no Jakob.

¹⁴Un Israel langd met siene rajchte Haunt un läd dee opp Efraim sienen Kopp, wan Efraim doch de jinjra wia. Un hee läd siene linkje Haunt opp Manasse sienen Kopp, wan Manasse doch de ieeschtjebuarna wia. Soo läd Jakob siene Oarms äwakjriez.

¹⁵Un hee säd dän Säajen opp Josef un säd: Mucht de Gott, dän mien Grootvoda Abraham un mien Voda Isaak deenden, un de Gott dee mie mien gaunzet Läwen un bat vondoag jeleit haft,

¹⁶de Enjel dee mie von aulet beese bewoat haft, dise Junges säajnen. Un mucht mien Nomen derch an wiedajedroacht woaren, un de Nomen von miene Vodasch Abraham un Isaak, un muchten see eene groote Häad Menschen opp dise Ieed woaren.

¹⁷Oba aus Josef sach daut sien Voda de rajchte Haunt opp Efraim läd, jefoll am daut nich. Hee neem sienen Voda siene rajchte Haunt un wull dee von Efraim sien Kopp no Manasse sienen saten.

¹⁸Un Josef säd to sien Voda: Nich soo, Voda. Dit es de Ieeschtjebuarna! Laj diene rajchte Haunt opp am!

¹⁹Oba sien Voda stiepad sikj un säd: Ekj weet, mien Sän. Von am saul daut uk een Volkj jäwen, un hee saul uk stoakj sennen, oba de jinjra Brooda woat jrata sennen aus hee, un siene Nokomen woaren een schoof Velkja sennen.

²⁰Daut es woo hee an dän Dach dän Säajen jeef. Hee säd: Bie die woaren de Israeliten, eena opp däm aundren, dän Säajen spräakjen un sajen: Mucht Gott die soo groot aus Efraim un Manasse moaken. Soo sad hee Efraim äwa Manasse.

²¹Un Israel säd to Josef: Ekj woa woll boolt stoawen, oba Gott woat met junt sennen un woat junt noch wada no onse Vodasch äa Launt brinjen.

²²Un ekj jäw die een Stekj mea aus diene Breeda, daut Stekj woont ekj met mien Schwieet un mien Boagen von de Amorita naum.