Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Samuel 14 Bible Online

2. Samuel 14 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Samuel 14

¹Joab, Zeruja äa Sän wort daut en, daut de Kjennich sikj no Absalom bangd.

²Un Joab leet eene kluake Fru von Tekoa komen un säd to ar: Stal die emol soo opp aus eene, dee truaren deit. Trakj die Truakjleeda aun un doo die nich met Eelj enschmäaren. Stal die opp aus wan du een langet stoot fa de Vestorwne truascht.

³Dan go no däm Kjennich un saj am aules, waut ekj die sajen woa. Un Joab säd ar krakjt waut see sajen sull.

⁴Aus de Fru von Tekoa dan no däm Kjennich kjeem, foll see ver am oppe Ieed un veieed am un säd: Mien Kjennich, halp mie doch.

⁵Un de Kjennich säd to ar: Waut es dan loos? Un see säd: Ach ekj sie eene Wätfru. Mien Maun es jestorwen.

⁶Ekj haud twee Säns, un dee streeden sikj een Dach oppe Stap. Doa wia kjeena dee an opphilt, un dan schluach de eena däm aundren soo daut dee storf.

⁷Oba nu velangt aul mien Frintschoft von mie, daut ekj an mienen Sän jäw, dee waut sienen Brooda doot schluach. See wellen am ombrinjen, wiels hee sien Brooda dootjeschloagen haft. Doamet wudden see mienen Maun siene Oaw dootmoaken un daut Launt, waut hee äwanomen haud. Dan wudd mien Maun onen Nokomen bliewen om sienen Nomen wieda to droagen.

⁸Dan säd de Kjennich to de Fru: Go no Hus. Un ekj woa daut fa die räajlen.

⁹Un de Fru von Tekoa säd toom Kjennich: Lot de Schult opp mie un mien Voda siene Famielje komen, mien Kjennich. Lot däm Kjennich un sien Troon nich Schult oppnämen.

¹⁰Un de Kjennich säd: Wan die daut wäa schwoa moakt äwa dise Sach, dan lot däm no mie komen. Dee saul die nich wada baudren.

¹¹Un see säd: Bitscheen, mien Kjennich, bäd Gott dienen HARN doarom, daut dee waut de Rach eewen sellen, nich mea Bloot vejeeten, soo daut mien Sän nich stoawen brukt. Un de Kjennich säd: Soo secha aus de HAR läft, saul nich een Hoa von dien Sän sien Kopp jenomen woaren.

¹²Dan säd de Fru: Bitscheen, lot mie noch waut to däm Kjennich sajen. Un hee säd: Jo, saj.

¹³Un see säd: Wuarom deist du dan nich aundasch met Gott sien Volkj? Met daut waut du jrod jesajcht hast, hast du die selfst beschulcht, wiels du nich dienen ieejnen Sän latst no Hus komen.

¹⁴Wie motten aula noch emol stoawen. Ons Läwen es aus Wota, daut oppe Ieed jegoten woat un nich jeit opptohäwen. Gott well nich Läwen wajchnämen; hee well väl leewa, daut daut aufjestade nich von am saul aufjestat sennen.

¹⁵Ekj sie no die, mien Kjennich, jekomen wiels de Lied mie dreiwden, un ekj, dien Deena, docht: Ekj woa met däm Kjennich räden. Daut kunn sennen, daut hee mie daut lat, waut ekj froag.

¹⁶Dee woat no mie horchen un mie von däm raden dee mie un mienen Sän wudden von daut Launt wajchnämen woont de HAR sien Volkj jeef.

¹⁷Ekj docht bie mie, daut dien Vespräakjen wudd mie daut mienje vesechren, wiels de Kjennich, mien Har, es soo aus Gott sien Enjel wan daut bat goodet von schlajchtet unjascheeden kjemt. Mucht de HAR dien Gott met die sennen.

¹⁸Dan säd de Kjennich to de Fru: Wan ekj waut froag, dan hool nuscht wajch von mie. Un de Fru säd: Froag waut du west, mien Kjennich.

¹⁹Un de Kjennich säd: Haft Joab waut met aul dit to doonen? Un see säd: Soo kloa aus du läfst, mien Kjennich, kaun eena nuscht von die hoolen. Jo, daut wia Joab, dien Deena, waut mie to dit aunkroagd un mie säd, waut ekj sajen sull.

²⁰Hee deed daut, soo daut dise Sach sikj dreien sull. Oba du mien Har best weis aus Gott siene Enjel un weetst aules waut oppe Ieed woat.

²¹Dan leet de Kjennich Joab ver sikj komen, un hee säd: Horch emol. Ekj lot dit too. Go brinj dän jungen Absalom trigj häa.

²²Un Joab schmeet sikj ver däm Kjennich oppe Ieed un ieed am. Hee spruak een Säajen opp däm Kjennich un säd: Vondoag weet ekj daut mien Har, de Kjennich, mie toojedonen es, wiels hee daut tooleet, no waut ekj fruach.

²³Un Joab muak sikj reed un jinkj no Geschur un brocht Absalom no Jerusalem.

²⁴Un de Kjennich säd: Lot am oppoat en een Hus wonen. Hee saul nich ver mie komen. Soo wond Absalom oppoat en een Hus un kjeem nich ver däm Kjennich.

²⁵Doa wia kjeena en Israel dee soone Aunerkjanunk kjrieech aus Absalom fa woo schmock am daut leet. Von unja sienen Foot bat bowen oppem Kopp wia aules aun am sea toom bewundren schmock.

²⁶Absalom leet sikj de Hoa schnieden wan am dee too schwoa worden, veleicht eemol daut Joa. Un see wuagen siene Hoa; daut wieren bie twee Kilo, no däm Kjennich siene Wichtschol.

²⁷Absalom haud dree Säns un eene Dochta. De Dochta, dee Tamar heet, wia een sea schmocket Frumensch.

²⁸Absalom läwd en Jerusalem fa twee Joa onen daut hee ver däm Kjennich kjeem.

²⁹Dan leet Absalom Joab roopen, om fa am no däm Kjennich to gonen. Oba Joab kjeem nich. Dan leet Absalom am toom tweeden mol roopen, oba hee kjeem wada nich.

³⁰Dan säd Absalom to siene Mana: Horcht emol. Got no Joab sien Flekj met Joascht, daut fuaz biesied mient es. Got un stekjt daut Flekj aun. Un de Mana jinjen un stekjten daut Flekj aun.

³¹Un Joab jinkj no Absalom sien Hus un fruach: Wuarom haben diene Mana mien Flekj aunjestekjt?

³²Un Absalom säd to Joab: Daut es wiels du nich kjeemst, aus ekj no die fruach. Ekj wull haben daut du sust fa mie no däm Kjennich gonen un am froagen, wuarom hee mie leet von Geschur komen. Daut wia bäta jewast wan ekj wia doa jebläwen. Hee sull mie doch loten ver am komen, un wan ekj schuldich sie, dan lot am mie doot moaken.

³³Un Joab jinkj no däm Kjennich un säd am waut Absalom wull. Un de Kjennich leet Absalom komen. Absalom kjneed sikj ver däm Kjennich met sien Jesecht bat oppe Ieed. Un de Kjennich jeef Absalom eenen Kuss.