Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 1. Kjennichs 21 Bible Online

1. Kjennichs 21 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

1. Kjennichs 21

¹Eene jewesse Tiet no däm daut Ahab, de Kjennich en Samaria, dit derch wia, haud hee eene Erfoarunk en Jesreel, wua hee noch eenen Paulaust haud. Dicht bie däm Paulaust wia een Wiengoaden; dee jehieed Nabot.

²Ahab jinkj met Nabot räden un säd: Dien Wiengoaden es soo dicht bie mien Hus. Ekj wudd wellen eenen Goaden fa Jreens von däm moaken. Jeff mie dän. Ekj jäw die eenen bätren Wiengoaden doafäa, ooda wan du west, dan woa ekj die soo väl Selwa doafäa jäwen aus dee wieet es.

³Oba Nabot säd to Ahab: Disen Wiengoaden hab ekj von miene Vodasch jeorwen. Mucht de HAR daut nich tooloten daut ekj die dän jäw.

⁴Aus Ahab no Hus jinkj, wia hee veläajen un vestieet, wiels Nabot de Jesreelit jesajcht haud, daut hee am nich sien Oafgoot von siene Vodasch jäwen wudd. Un Ahab läd sikj opp sien Bad dol, dreid sikj von aulem wajch, un eet uk nuscht.

⁵Dan jinkj Isebel siene Fru no am un säd: Waut es jeworden, daut du soo veläajen best un nuscht nich mea atst?

⁶Un hee säd: Ekj hab met Nabot däm Jesreelit jerät. Ekj säd am hee sull mie sienen Wiengoaden jäwen. Ekj säd ekj wudd am dän met Jelt betolen, ooda wan hee wull, jeef ekj am eenen aundren doafäa. Oba hee leet mie sienen Wiengoaden opp kjeenen Wajch.

⁷Dan säd Isebel, siene Fru, to am: Nu wies daut emol daut du Kjennich en Israel best. Sto opp un at jescheit, un sie mootich. Ekj woa die Nabot dän Jesreelit sien Wiengoaden veschaufen.

⁸Un see schreef Breew en Ahab sienen Nomen un stampeld dee met däm Kjennich sien Stampel, un schekjt dee no de Leidasch un aunjestalde en de Staut wua Nabot wond.

⁹En däm Breef säd see, daut see sullen to een Fausten en äare Staut tooproopen, un see sullen Nabot väaren mank de Lied to setten kroagen.

¹⁰See sullen uk noch twee ruchloose Mana jäajenäwa von Nabot oppstalen, un loten dee sajen, daut Nabot Gott un dän Kjennich jelastat haft. Un dan sullen see Nabot ut de Staut rut nämen un am steenjen, daut hee storf.

¹¹Aus de Leidasch un aunjestalde en de Staut wua Nabot wond dän Breef kjrieejen, deeden see krakjt waut Isebel von an doabennen velangt haud.

¹²See roopten de Lied to een Fausten toop, un see saden Nabot väaren mank de Lied.

¹³Dan kjeemen twee ruchloose Mana nenn un saden sikj jäajenäwa von am dol. Un doa ver de Menschen beschuljden see am, daut hee Gott un dän Kjennich jelastat haud. Dan neemen see am bat buta de Staut un steenijden am, daut hee storf.

¹⁴Un see schekjten Norecht no Isebel un leeten ar weeten, daut Nabot jesteenicht worden wia, un daut dee doot wia.

¹⁵Aus Isebel daut don hieed daut Nabot doot wia, säd see to Ahab: Sto opp, un ieejen die Nabot, dän Jesreelit, sienen Wiengoaden aun. Fa Jelt vekoft hee dän nich, oba nu läft hee nich mea. Dee es jestorwen.

¹⁶Un soo schwind aus Ahab daut hieed, daut Nabot doot wia, stunt hee opp un jinkj un ieejend sikj dän Wiengoaden to, dee Nabot dän Jesreelit siena jewast wia.

¹⁷Oba dan kjeem een Wuat vom HARN no Elia von Tischbe un säd,

¹⁸daut hee sikj sull reed moaken un no Samaria gonen. Doa sull hee Ahab, däm Kjennich von Israel bejäajnen. Un de HAR säd am, daut Ahab wudd en dän Wiengoaden sennen, dee Nabot jehieet haud, un daut Ahab sikj dän tooieejnen wull.

¹⁹Un Elia sull Ahab sajen: Dit es waut de HAR sajcht: Latst du am doot moaken, un dan ieejenst die daut Stekj too? Un dan sull hee am sajen: Dit es waut de HAR sajcht: Opp dee Städ, wua de Hunj Nabot sien Bloot lekjten, sellen Hunj uk dien Bloot lekjen.

²⁰Un Ahab säd to Elia: Hast du mie wada jefungen, mien Fient? Un Elia säd: Jo, ekj hab die jefungen, wiels du hast die hanjejäft soont to doonen waut ver däm HARN orrajcht es.

²¹Un hee sajcht nu, daut du eenen grooten Schoden opp diene Famielje kjrieen woascht. Aule Maunslied no die en diene Famielje, woaren bat opp däm latsten von en Israel utjerot woaren.

²²De HAR woat diene Famielje soo moaken aus de Famielje von Jerobeam, Nebat sien Sän, un uk aus de Famielje von Bascha, Ahija sien Sän. Met diene Sinden, un doamet, daut du Israel hast sindjen moakt, hast du mienen Oaja jereizt.

²³Un äwa Isebel säd de HAR: De Hunj woaren Isebel en Jesreel oppfräten.

²⁴Wäa von diene Menschen en de Staut stoaft, däm woaren de Hunj oppfräten, un dee waut von diene Menschen oppe opne Stap stoawen, woaren de Väajel oppfräten.

²⁵Doa wia kjeena waut sikj soo hanjeef ver däm HARN beeset to doonen aus Ahab. Siene Fru Isebel reizt am doatoo aun.

²⁶Hee deed oppscheiselje Dinja, doaderch, daut hee de Jetta no jinkj, krakjt soo aus de Amorita jedonen hauden, dee de HAR doch ver de Israeliten utroden deed.

²⁷Aus Ahab dit hieed, vereet hee siene Kjleeda. Hee trock sikj Sakkjleeda aun un funk aun to fausten. Hee schleep en de Sakkjleeda un jinkj sea veläajen rom.

²⁸Un de HAR kjeem un säd to Elia von Tischbe:

²⁹Hast jeseenen woo Ahab sikj ver mie bekjt? Wiels hee sikj ver mie bekjt, woa ekj dän Schoden nich en siene Läwestiet utfieren. Oba en sien Sän siene Tiet woa ekj dän Schoden opp de Famielje brinjen.