Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Chronik 6 Bible Online

2. Chronik 6 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Chronik 6

¹Dan säd Salomo: De HAR haft jesajcht: Ekj well en eene dunkle Wolkj wonen.

²Soo hab ekj nu een Hus jebut fa die to eene Woninj un eene Städ wua du emma wonen kaust.

³De Kjennich dreid sikj om no de gaunze Vesaumlunk von Israel un bejreest de stonende Vesaumlunk met eenen Säajenswunsch,

⁴un säd: Jeloft es de HAR, Israel äa Gott, dee derch sien Mul to mienen Voda David jerät haft, un daut met siene Haunt erfelt haft, aus hee säd:

⁵En dee gaunze Tiet, von don aus ekj mien Volkj Israel ut Ägipten jefieet hab, hab ekj kjeene Staut utjewält ut aule Stam von Israel, om doa een Hus to buen, daut mien Nomen doa sennen sull. Ekj hab uk kjeenen Maun utjewält, daut hee äwa mien Volkj Israel Kjennich sennen sull.

⁶Oba Jerusalem hab ekj aus Wonplauz fa mienen Nomen utjewält, un David hab ekj utjewält, daut hee äwa mien Volkj Israel Har sennen saul.

⁷Aus mien Voda David em Senn haud, däm HARN, Israel äaren Gott sienen Nomen, een Hus to buen,

⁸säd de HAR to mienen Voda David: Du hast goot jedonen, daut du em Senn hast, mienen Nomen een Hus to buen.

⁹Oba nich du saust daut Hus buen, mau ieescht dien Sän, dee von die komen woat, saul mienen Nomen daut Hus buen.

¹⁰Dit Vespräakjen haft de HAR jehoolen: Ekj sie aus de Sän von mienen Voda David Kjennich jeworden soo aus de HAR daut toojesajcht haft, un hab dän HARN sienen Nomen, dee Israel äa Gott es, een Hus jebut.

¹¹Un ekj hab de Bundeskjist, wua däm HARN siene Toflen met däm Bunt bennen sent, waut hee met Israel jeschloten haft, doa nenn jebrocht.

¹²Dan deed Salomo ver de Uagen von de gaunze Vesaumlunk von Israel oppträden ver däm HARN sienen Aultoa un breed siene Oarms ut.

¹³Salomo haud eene Kaunzel von Brons jemoakt un medden em Väahoff oppjestalt, dee wia 2,50 Meeta lank uk breet un 1,50 Meeta huach. Opp dise Kaunzel stieech hee nopp un foll opp siene Kjneeen ver de gaunze Vesaumlunk von Israel un strakjt siene Oarms ut nom Himmel

¹⁴un bäd: HAR, du Gott en Israel, doa es kjeen Gott, dee met die to vejlikjen es, nich em Himmel uk nich oppe Ieed. Du helst dienen Bunt un bewiest diene truhoatje Leew aun aule, dee die met een onjedeeldet Hoat deenen.

¹⁵Du hast dienen Deena David, mienen Voda, jehoolen, waut du am vesproaken hast; met dien Mul hast du daut jerät, un met diene Haunt hast du daut derchjefieet, soo aus daut vondoag steit.

¹⁶HAR, du Gott en Israel, hool dienen Deena David, mienen Voda, waut du am toojesajcht hast: Die saul daut nich aun eenen Maun fälen, dee ver mie steit, dee opp dän israelitischen Troon sett, wan diene Säns opp äaren Wajch achten woaren, daut see no mien Jesaz läwen, soo aus du ver mie jeläft hast.

¹⁷HAR, du Gott en Israel, lot daut en Erfellunk gonen, waut du dienen Deena David vesproaken hast.

¹⁸Oba sull Gott werkjlich oppe Ieed bie de Menschen wonen? Kjikj doch, de Himmel un aule Himmels vom Himmel sent nich groot jenuach om die doa bennen to hoolen; un woo saul dit Hus daut dan doonen, waut ekj jebut hab?

¹⁹Acht oba, HAR, mien Gott, opp daut deemootje Jebäd von dienen Deena un horch no de Froag, waut ekj ver die brinj:

²⁰Lot diene Uagen aum Dach uk de Nacht op sennen äwa dit Hus, äwa dee Städ, von dee du jesajcht hast, daut du dienen Nomen doa west wonen loten! Daut du daut Jebäd hieren woascht, waut dien Deena opp dise Städ bäden woat.

²¹Horch no mie, wan ekj von hia ut no die roop, un horch uk no de Jebäda von dien Volkj Israel! Wan wie von dise Städ ut no die roopen, dan hia ons von diene himlische Woninj ut. Un wan du ons hieescht, dan muchst du ons jnädich sennen!

²²Wan irjent wäa opp vedocht es, daut hee sikj jäajen eenen aundren vegonen haft, un dee eenen Fluch opp am lajcht, om am unja eenen Fluch to stalen, un dee kjemt un sprakjt dän Fluch ut ver dienen Aultoa en dit Hus,

²³dan muchst du vom Himmel hieren un dienen Deena Rajcht veschaufen. Muchst du däm schuldjen siene Schult opp sienen Kopp komen loten, un däm, waut em rajchten es, frie spräakjen. Lot siene Opprechtichkjeit ver aule Uagen openboa woaren!

²⁴Wan dien Volkj Israel von de Fiend jeschloagen woat, wiels see jäajen die jesindicht haben, un see moaken sikj nie opp un bekjanen dienen Nomen, un bäden en dit Hus om Metleet,

²⁵dan muchst du daut vom Himmel rauf hieren un dien Volkj Israel de Sinden vejäwen, un an trigj en daut Launt brinjen, waut du an un äare Vodasch jejäft hast.

²⁶Wan de Himmel veschloten es, daut et nich räajent, wiels see jäajen die jesindicht haben, un see bäden opp dise Städ un bekjanen dienen Nomen un wenjen om von äare Sinden, wiels du an jedeemooticht hast,

²⁷dan muchst du an vom Himmel hieren un diene Deena un dien Volkj Israel de Sinden vejäwen, un an dän gooden Wajch lieren, woo see läwen sellen. Muchst du daut dan wada räajnen loten opp daut Launt, waut du dien Volkj toom Oafgoot jejäft hast.

²⁸Wan eene Hungaschnoot em Launt sennen woat, eene jefäadelje Krankheit, ooda Jeträajdbraunt, daut aules vedrieecht, Graushoppa ooda Rupen, ooda wan de Fient em Launt de Städa beloagat ooda irjent eene aundre Ploag ooda Krankheit doa es,

²⁹dan erhia daut Jebäd, waut een eenselna Mensch ooda dien gaunzet Volkj Israel aun die rechten woat. Wan irjent wäa siene Ploag un siene Weedoag feelt un siene Henj bädent utstrakjen deit no dit Hus,

³⁰dan erhia am ut diene himlische Woninj. Sie jieda eenem jnädich un jeff am no sienen Waundel, soo aus du sien Hoat kjanst, wiels du auleen kjanst de Menschen äare Hoaten.

³¹Dan woaren see die ferchten un aule Dach en diene Wäaj waundlen, soolang aus see en daut Launt läwen, waut du onse Vodasch jejäft hast.

³²Uk wan een Utlenda, dee nich von dien Volkj Israel es, ut een Launt von wiet auf kjemt un no dit Hus jedreit bäden woat, wiels hee von dienen grooten Nomen un diene groote Doten jehieet haft, dee du met stoakje Krauft un dienen Oarm waut nich meed woat fa dien Volkj jedonen hast,

³³dan erhia am ut diene himlische Woninj un jeff am, wua hee om bäden deit, soo daut aule Velkja oppe Ieed dienen Nomen kjanen lieren un die ferchten, soo aus dien Volkj Israel. Muchten see enwoaren, daut dit Hus, woont ekj die jebut hab, die jeweit es.

³⁴Wan dien Volkj en dienem Oppdrach jäajen äare Fiend em Kaumf jeit un doabie von wiet auf to die, no dise Staut jedreit, bäden woat, waut du utjewält hast, un no daut Hus, waut ekj dienen Nomen jebut hab,

³⁵dan muchst du äa Jebäd vom Himmel ut erhieren un an to äa Rajcht vehalpen.

³⁶Wan see sikj aun die vesindjen woaren, wiels daut jeft kjeenen Mensch, dee nich sindicht, un du die äwa an oajascht un an fa äare Fiend vespälen latst, dan kunnen see jefangen woaren un en een framdet Launt dicht bie ooda wiet auf wajchjefieet woaren.

³⁷Horch no an wan see daut dan en daut framde Launt, wua see jefangen sent, iernst nämen un sikj bekjieren un ut daut Launt von äare Fiend to die bäden un sajen: “Wie haben jesindicht, wie haben ons veschulcht un sent gottloos jewast!”

³⁸Wan see sikj dan iernstlich met äare gaunze Jesennunk nie oppmoaken en daut Launt von äare Fiend, waut an jefangen helt, un see bäden oppkjikjent no äa Launt, waut du äare Vodasch jejäft hast, no de Staut, waut du utjewält hast, un no daut Hus, waut ekj dienen Nomen jebut hab,

³⁹dan erhia äa Jebäd ut diene himlische Woninj un vehalp an to äa Rajcht! Halp dien Volkj un vejeff an aules, wuamet see jäajen die jesindicht haben!

⁴⁰Mien Gott, lot diene Uagen op sennen un diene Uaren doaropp achten wan opp dise Städ jebät woat.

⁴¹Un nu moak die opp, HAR, ons Gott, sto opp un bejleit diene Kjist, daut Tieekjen von diene Macht, un komm no dienen Ruplauz. Jeff diene Priesta Volmacht, om ons diene Help to vemedlen, daut aule fromme sikj to daut goode freien.

⁴²Du, HAR, Gott, wies dän Kjennich nich auf, woonen du jesaulft un enjesat hast! Denkj aun de truhoatje Leew, waut du dienen Deena David vesproaken hast.