Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Esra 9 Bible Online

Esra 9 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Esra 9

¹Aus daut aula verecht wia, dan kjeemen de leidende Mana no mie un säden: Daut Volkj Israel, de Priesta un Leviten haben sikj nich trigjehoolen von de Velkja em Launt, waut oppscheiselje Sachen driewen, von de Kanaanita, Hetita, Perisita, Jebusita, Amonita, Moabita, Ägipta un Amorita.

²Wiels see haben dee äare Dajchta fa sikj un äare Säns to Frues jenomen, un daut heilje Volkj haft sikj met de Velkja em Launt vemischt. Un de leidende Mana un de Rotsmana wieren de ieeschte waut en dise Sach ontru worden.

³Aus ekj daut hieed, vereet ekj mien Kjleet un mienen Mauntel un vereet miene Hoa oppem Kopp uk aum Boat un sad mie aus beduzt doljeschloagen ver däm Tempel dol.

⁴Un doa vesaumelden sikj aul dee rom mie, waut sikj fa daut Uadeel von Israel äaren Gott ferchten deeden, wäajen dit Vegonen, von dee, dee ut de Jefangenschoft trigjekomen wieren. Un ekj saut doa doljeschloagen bat de Tiet fa daut Owentopfa kjeem.

⁵Un en de Tiet vom Owentopfa neem ekj mie toop von mien truaren un stunt opp met mien verätnet Kjleet un Mauntel, un foll opp miene Kjneeen un strakjt miene Henj ut nom HARN, mienen Gott,

⁶un säd: Mien Gott, ekj schäm mie un fercht mie, miene Uagen opptohäwen no die, mien Gott, wiels onse Sinden sent ons äwa onsen Kopp jewossen, un onse Schult es groot bat aum Himmel.

⁷Von onse Vodasch äare Tiet aun bat dän vondoagschen Dach sent wie en groote Schult jewast, un wäajen onse Veschuldjungen sent wie un onse Kjennichs un Priesta en de Kjennichs von aundre Lenda äare Henj jejäft worden. Dee haben ons met Schwieed omjebrocht, aus Jefangne veschlapt, bestolen, utjeflieekjt un toschaund jemoakt, soo aus daut vondoag es.

⁸Nu oba es ons eene korte Jnodentiet von däm HARN, onsen Gott, jejäft worden, daut hee ons noch jeradne Menschen äwajeloten haft un ons opp siene heilje Städ en Sechaheit jebrocht haft. Onse Uagen kunnen wada strolen, un du leetst ons wada oppläwen en onsen Sklowen Toostaunt.

⁹Wiels wie sent Sklowen, oba ons Gott haft ons nich veloten en onse Sklowarie un haft däm Kjennich von Persien jenstich jemoakt, daut hee ons wada oppläwen leet, om onsen Gott sien Hus mank aul daut vefolne wada opptobuen. Un hee haft ons eene sechre Wonstäd en Juda un Jerusalem jejäft.

¹⁰Nu oba, ons Gott, waut sell wie no aul dit sajen? Wie haben diene Jebooten veloten,

¹¹dee du derch diene Deena, de Profeeten jejäft hast, aus see säden: Daut Launt, waut jie ennämen woaren, es een orreinet Launt derch de Enwona äare Onreinheit un oppscheiselje Doten, wuamet see daut von een Enj bat daut aundre Enj voll jemoakt haben.

¹²Doawäajen sell jie äare Säns nich june Dajchta jäwen, un fa june Säns nich äare Dajchta to Frues nämen. Sieekjt niemols äa Jlekj un dän Fräd met an, daut see doaderch stoakj woaren, om daut jie de Macht kjrieen un daut Enkomen vom Launt äten un june Kjinja daut opp emma veoawen kjennen.

¹³Oba no aul daut, waut äwa ons jekomen es wäajen onse beese Woakjen un groote Schult, hast du, ons Gott, onse Schult nich bestroft, soo aus wie daut vedeent hauden, un hast ons dise Häad jeradne Menschen äwajeloten.

¹⁴Sell wie nu wada diene Jebooten äwaträden un ons met dise Velkja vemischen, dee oppscheiselje Sachen driewen? Woascht du nich soo doll äwa ons woaren, daut wie gaunz venicht woaren, soo daut et kjeenen mea jeft waut äwajebläwen ooda doavon jekomen es?

¹⁵HAR, du Gott en Israel, du best jerajcht; wie sent aus jeradne Menschen äwajebläwen, soo aus daut vondoag es. Horch, wie sent hia ver die en onse Schult! Wie kjennen ver die soo nich bestonen!