Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Nehemia 13 Bible Online

Nehemia 13 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Nehemia 13

¹En dise Tiet wort daut Volkj ut daut Buak Moses väajeläst, un doa wort jefungen, daut doa bennen jeschräwen steit: Een Amonita ooda Moabita doaf niemols en Gott siene Jemeent komen,

²wiels see de Israeliten nich met Broot un Wota entjäajen kjeemen, un sikj Bieleam aunneemen, om an to veflieekjen. Oba Gott veendad dän Fluch to eenen Säajen.

³Aus see dit Jesaz doa hieeden, schlooten see aul daut framde Volkj ut Israel ut.

⁴Un verhäa haud de Priesta Eljaschib, dee äwa de Stowen bie onsen Gott sien Hus aunjestalt wia, Tobija, eena met däm hee em Frintschoft wia,

⁵eene groote Stow jejäft, waut verhäa aus Loagarum jedeent haud fa de Ätesopfa, dän Weiruak, daut Jereetschoft un dän tieenden Deel vom Jeträajd, Wien un Eelj, un dän Deel fa de Leviten, Sinja un Puatenwajchta, un de Aufgowen fa de Priesta.

⁶Dit wia passieet, aus ekj nich en Jerusalem wia. Wiels en daut 32. Rejierungsjoa von Artahsasta, däm Kjennich von Babel, wia ekj nom Kjennich jereist un haud ieescht no eene lenjre Tiet däm Kjennich no Frieheit jefroacht, wada no Jerusalem to reisen.

⁷Un aus ekj no Jerusalem kjeem, moakjt ekj, daut daut ojjerajcht wia, waut Eljaschib fa Tobija jedonen haud, aus hee am eene Stow em Väahoff biem Gotteshus jejäft haud.

⁸Un ekj wia sea vedrislich un schmeet Tobija siene bennaschte Sachen aula ut de Stow rut

⁹un säd, daut see de Stow reinjen sullen. Un ekj brocht daut doa wada nenn, waut toom Gotteshus jehieed, de Ätesopfa un dän Weiruak.

¹⁰Ekj wort daut uk en, daut de Aufgowen fa de Leviten nich enjekomen wieren un daut doawäajen de Leviten un Sinja, waut dän Deenst verechten sullen, wajchjegonen wieren, jieda eena no sien Launt.

¹¹Dan schult ekj de Rotsharen un säd: Wuarom woat daut Gotteshus soo vesiemt? Un ekj hold de Leviten trigj un stald an wada en äaren Deenst.

¹²Dan brochten de Lied von Juda uk wada dän tieenden Deel von äa Jeträajd, Wien un Eelj en de Väarotstowen.

¹³Un ekj stald Vewaultasch aun äwa dän Väarot: Dän Priesta Schelemja, un Zadok, dän Schriewa, un von de Leviten Pedaja. Un aus Helpa stald ekj Hanan, Sakur sienen Sän un Matanja sienen Grootsän, aun. Dise Mana wieren bekaunt, daut wie ons opp dee veloten kunnen, un an wort de Aunordnunk jejäft, daut Läwensmeddel aun äare Aumtsbreeda to vedeelen.

¹⁴Denkj aun mie, mien Gott, un lasch miene goode Doten nich rut, waut ekj tru aun mienen Gott sien Hus un fa dän Deenst doa bennen jedonen hab!

¹⁵En de selwje Tiet sach ekj en Juda soone, waut aum Sabat de Wiendruwen en de Kjalasch utklunjden. Un doa wieren aundre, waut aum Sabat Jeträajd toopbrochten un opp Äsels looden, un doatoo noch Wien, Wiendruwen, Fiejen un aulahaunt aundre Sachen no Jerusalem brochten. Un ekj woarnd an aun däm Dach, aus see daut Läwensmeddel vekjeepen wullen.

¹⁶Doa wonden uk Lied von Tierus; un dee brochten Fesch un aulahaunt Woa un vekoften daut aum Sabat aun de Lied von Juda un Jerusalem.

¹⁷Doa schult ekj de väaschte Mana von Juda un säd to an: Waut es daut fa eene beese Sach, waut jie doonen, daut jie dän Sabat veonieren?

¹⁸Deeden june Vodasch daut nich uk aul, un ons Gott brocht aul daut Onheil äwa ons un äwa dise Staut? Un jie brinjen doaderch noch mea Oaja äwa Israel, daut jie dän Sabat veonieren!

¹⁹Un ver de Sabat aunfunk, aus daut en de Puaten von Jerusalem aunfunk diesta to woaren, leet ekj de Puaten tooschluten un säd, daut dee nich sullen opjemoakt woaren bat nom Sabat. Un ekj stald eenje von miene Lied bie de Puaten aun, daut doa kjeene Fua wudd nenjebrocht woaren aum Sabatdach.

²⁰Dan bleewen de Hendla un Vekjeepa met aulahaunt Woa, eent ooda twee mol äwa Nacht buten ver Jerusalem.

²¹Dan woarnd ekj dee un säd to an: Wuarom bliew jie äwa Nacht ver de Stautsmia? Wan jie daut noch een mol woaren, woa ekj junt aunjriepen. Von don aun kjeemen see nich mea aum Sabat.

²²Un ekj säd to de Leviten, daut see sikj reinjen sullen un de Puaten bewoaken komen, om dän Sabatdach heilich to hoolen. Mien Gott, denkj uk wäajen dise Sach aun mie un sie mie jnädich en diene truhoatje Leew!

²³En dee Tiet sach ekj uk Juden, waut sikj Frues jenomen hauden ut de Filistastaut Aschdod, un von de Amonita un Moabita.

²⁴Un väle von äare Kjinja räden de Sproak von Aschdod ooda eene Sproak von de aundre Velkja, oba de judsche Sproak kunnen see nich räden.

²⁵Un ekj deed an schellen un utschämen, un eenje Mana schluach ekj un reet an aun de Hoa un deed an bie Gott beschwieren: Jie sellen june Dajchta nich äare Säns jäwen ooda äare Dajchta fa june Säns ooda junt selfst to Frues nämen!

²⁶Haft nich Salomo, de Kjennich von Israel, krakjt doamet jesindicht? Un doa wia doch mank väle Velkja kjeen Kjennich met am to vejlikjen, un Gott wia am goot, un Gott sad am toom Kjennich äwa Israel. Un soogoa am veleiden de framde Frues to de Sind.

²⁷Un von junt mott eena daut hieren, daut jie soon grootet orrajcht doonen un onsen Gott ontru woaren, daut jie junt framde Frues frieen!

²⁸Eena von Jojada siene Säns, dee een Sän von däm Huagenpriesta Eljaschib wia, wia de Schwieesän von däm Horonita Sanbalat. Oba däm juach ekj fuat.

²⁹Denkj aun an, mien Gott, daut see dän Priestastaunt veorreinicht un dän Bunt met de Priesta un Leviten jebroaken haben!

³⁰Soo reinjd ekj an von aul daut ut de framde Velkja. Ekj stald eene Deenstordnunk opp fa de Priesta un Leviten un läd fa jieda eenem siene Oppgow faust.

³¹Un ekj räajeld daut leewren von Brenholt en de bestemde Tieden un de Aufgowen un de ieeschte Frucht. Denkj aun mie, mien Gott, un lot mie aul daut toom basten deenen!