Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Nehemia 2 Bible Online

Nehemia 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Nehemia 2

¹En de Moonat Nissan en däm Kjennich Artahsasta sien 20. Rejierungsjoa, aus de Wien ver am reed stunt, neem ekj dän Wien un jeef däm Kjennich dän. Un ekj wia noch nich ea soo truarich ver däm Kjennich jewast.

²Dan säd de Kjennich to mie: Wuarom lat daut die soo truarich? Du best doch nich krank? Nä, daut es daut nich, du hast daut met irjent waut schwoa. Ekj oba fercht mie sea

³un säd toom Kjennich: De Kjennich mucht eewich läwen! Saul ekj nich truarich kjikjen? De Staut, wua miene Vodasch bennen begroft sent, licht vestieet, un äare Puaten sent doljebrent.

⁴Dan säd de Kjennich to mie: Waut wenscht du die dan? Dan bäd ekj to däm Gott em Himmel

⁵un säd toom Kjennich: Jefelt däm Kjennich daut un haft dien Deena ver die Jnod jefungen, dan lot mie doch no Juda reisen, no de Staut, wua miene Vodasch begroft sent, om dee wada opptobuen.

⁶Aus de Kjennichsfru biesied am saut, säd de Kjennich to mie: Woo lang woat diene Reis dieren, un wanea woascht du trigjkomen? Un aus däm Kjennich daut jefoll, mie reisen to loten, sad ekj am eene bestemde Tiet

⁷un säd toom Kjennich: Wan däm Kjennich daut jefelt, dan mucht hee mie Breew metjäwen aun de persische Vewaultasch aun jantsied Eufrat, om daut dee mie derchreisen loten bat Juda.

⁸Un uk eenen Breef aun Asaf, dän väaschten Oppsechta äwa däm Kjennich sienen Woolt, daut hee mie Holt jeft to Baulkjes fa de Puaten aun de vesechade Städ biem Tempel un fa de Stautsmia un fa daut Hus, wua ekj nentrakjen saul. Un de Kjennich jeef mie daut, wiels mien Gott siene jnädje Haunt äwa mie hilt.

⁹Un aus ekj no de persische Vewaultasch aun jantsied Eufrat kjeem, jeef ekj an dee Breew vom Kjennich. De Kjennich haud Hauptmana un Rittasch met mie metjeschekjt.

¹⁰Aus Sanbalat, de Horonita, un Tobija, de amonitischa Kjnajcht, daut hieeden, wieren see sea vedrislich doaräwa, daut eena jekomen wia, waut daut goode fa de Israeliten socht.

¹¹Aus ekj no Jerusalem kjeem un dree Doag doa jewast wia,

¹²muak ekj mie de Nacht met eenje Mana toop opp, wiels ekj haud daut noch to kjeenen Mensch jesajcht, waut mien Gott mie enjejäft haud, fa Jerusalem to doonen. Un doa wia uk kjeen Tia bie mie aus daut, wua ekj bowen reet.

¹³Un ekj reet de Nacht derch daut Tolpuat rut un bie de Droakenkjwal vebie bat daut Mestpuat. Ekj unjasocht daut jeneiw, woo wiet de Mieren von Jerusalem doljeräten un de Puaten vebrent wieren.

¹⁴Un dan reet ekj äwa no daut Kjwalpuat un no däm Kjennichs Puddel. Oba doa wia kjeen Rum, om met mien Tia wieda to komen.

¹⁵Dan stieech ekj de Nacht nopp ut daut Tol un unjasocht de Mia jeneiw. Un dan wonk ekj om un kjeem derch daut Tolpuat wada trigj.

¹⁶Un de Rotsharen wisten nich, wua ekj hanjegonen wia un waut ekj jedonen haud. Wiels ekj haud de Juden, de Priesta, de aunjeseene Mana un Rotsharen un de aundren, waut aun daut Woakj oabeiden sullen, noch nuscht jesajcht.

¹⁷Nu oba säd ekj to an: Jie seenen daut Ojjlekj, wua wie bennen sent. Jerusalem es een Prellklompen un de Stautspuaten sent doljebrent. Komt, un lot ons de Mieren von Jerusalem wada oppbuen, daut wie nich lenja toom Spott sent!

¹⁸Un ekj vetald an, woo jnädich Gott siene Haunt äwa mie jewast wia, un uk de Wieed vom Kjennich, waut hee mie jesajcht haud. Dan säden see: Dan well wie ons oppmoaken un buen! Un see neemen daut goode Woakj en äare Henj.

¹⁹Aus Sanbalat, de Horonita, un Tobija, de amonitischa Kjnajcht, un Geschem, de Araba, daut hieeden, vespotten un veachten see ons un säden: Waut es daut waut jie doa moaken? Well jie von däm Kjennich auffaulen?

²⁰Dan auntwuad ekj an: Gott em Himmel woat ons daut jlekjen loten; wie, de Buoabeida, haben ons oppjemoakt un buen daut wada opp. Fa junt jeft daut kjeenen Deel un kjeen Rajcht ooda Aunjedenkj en Jerusalem.