Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Mose 5 Bible Online

2. Mose 5 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Mose 5

¹No daut jinjen Moses un Aaron un säden to däm Kjennich: De HAR, dee Israel äa Gott es, sajcht: Lot mien Volkj gonen, daut see fa mie enne Wiltnis een Fast utreeden.

²De Kjennich säd: Wäa es de HAR, daut ekj no am saul horchen un Israel gonen loten? Ekj weet nich wäa de HAR es, un ekj woa Israel uk nich gonen loten.

³Un see säden: De Hebräa äa Gott haft sikj ons jewäsen. Lot ons eene dree doagsche Reis enne Wiltnis nenn moaken, daut wie däm HARN onsen Gott, doa een Opfa brinjen. Wan nich, dan kunn ons eene Krankheit ooda daut Schwieet dolschlonen.

⁴De ägiptischa Kjennich säd to an: Moses un Aaron, wuarom veleid jie daut Volkj, soo daut see nich äare Oabeit doonen. Got trigj no june Oabeit.

⁵Un de Kjennich säd: Kjikjt emol no aules waut jun grootet Volkj em Launt deit, un jie hoolen an opp von äare Oabeit.

⁶Dän Dach bestald de Kjennich aun de Äwasechta un Oppsechta:

⁷Jie derwen daut Volkj nich Stroo jäwen toom äare Tieejlen moaken, soo aus jie bat nu haben. See sellen daut nu selfst toopholen.

⁸Jie sellen krakjt soo väl Tieejlen von an velangen aus bat nu. Jie derwen de Mot, dee jie bat nu velangt haben, nich kjlanda moaken. Dee sent bloos ful, doawäajen sajen see: Lot ons gonen un onsen Gott Opfa brinjen.

⁹Jäft de Mana mea Oabeit opp, soo daut see lenja motten doabie bliewen, enne Städ daut see sikj met dee faulsche Iedeeen aufjäwen.

¹⁰Un de Oppsechta äwa daut Volkj, un Äwasechta äwa de Oppsechta, jinjen nom Volkj un säden: Soo sajcht de Kjennich: Doa woat junt nich lenja Stroo jejäft woaren.

¹¹Got selfst un sieekjt junt daut, doa wua jie kjennen, oba de Mot von june Oabeit woa wie nuscht kjlanda moaken.

¹²Dan vespreed sikj daut Volkj äwa gaunz Ägipten, un laus Stoppel toop fa Stroo.

¹³De Oppsechta schoowen bloos no un säden: Jie sellen jieda Dach krakjt soo väl Tieejlen moaken aus dan, aus junt daut Stroo jejäft wort.

¹⁴Un de Oppsechta äwa de Israeliten, dee woone däm Kjennich siene Äwasechta hauden aunjestalt, kjrieejen Schläaj, un an wort jesajcht: Wuarom hab jie vondoag nich soo väl Tieejlen jemoakt aus verhäa?

¹⁵Dan jinjen de israelitische Oppsechta no däm Kjennich un fruagen: Wuarom woa wie soo behaundelt?

¹⁶Ons woat kjeen Stroo jejäft, un doch sajen see to ons: Moakt Tieejlen. Ons woat soogoa jeschloagen, wan de Schult doch bie diene Menschen licht.

¹⁷Un de Kjennich säd: Ful sent jie, ful! Daut es wuarom jie sajen: Lot ons gonen fa däm HARN een Opfa moaken.

¹⁸Got oabeiden. Jie woaren kjeen Stroo kjrieen, un woaren doch motten de gaunze Mot von Tieejlen moaken.

¹⁹De israelitische Oppsechta sagen en, woo schlemm de Sach wia, un daut see aule Dach wudden motten de gaunze Mot voll moaken.

²⁰Aus see dan von däm Kjennich kjeemen, troffen see Moses un Aaron reed fa an,

²¹un see säden to Moses un Aaron: Mucht de HAR seenen un rechten waut jie jedonen haben. Jie haben ons Nomen bie däm Kjennich un siene Rejierungs Mana vedorwen. Daut es aus wan jie an haben daut Schwieet enne Haunt jeschowen, wuamet see ons ombrinjen woaren.

²²Dan jinkj Moses trigj nom HARN un säd: Har, wuarom hast du soon schwoaret loten opp dit Volkj komen? Es dit no waut du mie schekjst?

²³Von dan aus ekj en dienen Nomen no däm Kjennich jinkj, haft daut Volkj bloos Trubbel jehaut, un du hast noch rajcht nuscht fa an jedonen!