Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hiob 14 Bible Online

Hiob 14 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hiob 14

¹De Mensch, dee von siene Mutta häakjemt, läft nich lang un haft väl Trubbel.

²Soo aus eene Bloom, blieecht dee un dan vewalkjt hee; dee blift nich lenja aus een Schauten, dee boolt wajch es.

³Oba du kjikjst uk no soonen aus mie, un nemst mie ver die em Jerecht.

⁴Wäa kunn von soon schwienschet waut reinet moaken? Kjeena.

⁵Eenem siene Doag sent em verut bestemt, un du weetst, woo lang eena läft; du hast de Jrensen jesat, äwa dee eena nich jeit.

⁶Kjikj sooväl wajch, daut eena sikj utreiwen kaun, bat de Dach, soo aus een Oabeida siena, to Enj es.

⁷Wan een Boom aufjemoakt woat, es noch Hopninj daut de Stobben utloten woat; dee woat noch wada Asta kjrieen.

⁸Soogoa wan de Wartlen oolt woaren, un de Stobben enne Ieed vefult,

⁹wan dee daut Wota noch mau rikjt, kjricht dee Asta, soo aus eene junge Plaunt.

¹⁰Oba Menschen stoawen un sent nich mea. Wua es de Mensch wan dee jestorwen es?

¹¹Daut es soo aus wan een grootet Wota utdrieecht, ooda een Riefa opphieet met ranen,

¹²wan een Mensch stoaft un wajchjelajcht woat. Soo lang aus de Himmel blift, woat dee nich oppstonen ooda wada oppwakjen.

¹³Wan du mie doch em Doodenrikj vestuakst, un mie vestoaken leetst bat dien Oaja äwa es, un dan om jewesse Tiet aun mie dochst.

¹⁴Wan een Mensch stoaft, kaun dee noch wada läwen? Ekj lua bloos daut miene Tiet toom oabeiden äwa es, un ekj aufjeleest sie.

¹⁵Dan wurscht du roopen, un ekj wudd auntwuaten, un du wurscht een velangen haben no waut du jemoakt hautst.

¹⁶Dan wurscht du mie opp mienen Wajch bewoaken, oba du wurscht miene Sinden nich behoolen.

¹⁷Miene Sinden wudden en een Sak bemoakt sennen, un du wurscht miene Fäla bedakjen.

¹⁸Soo aus een Boajch vebroklen un vefaulen kaun, un Steen ut siene Städ veschwinjen kaun,

¹⁹soo aus Wota Steen wajchwauschen kaun, un een Plauzräajen de fruchtboare Ieed wajchnemt, soo nemst du de Hopninj von de Menschen.

²⁰Du best emma de stoakja, un see motten nojäwen; du vestalst dee daut Jesecht, un schekjst an wajch.

²¹Wan äare Kjinja Aunerkjanunk kjrieen, daut moakt an nuscht ut; un wan dee veacht woaren, woaren see daut nich en.

²²De Weedoag sent bloos dee von sien Kjarpa; hee es bloos om sikj selfst bekjemmat.