Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hiob 30 Bible Online

Hiob 30 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hiob 30

¹Nu lachen dee mie ut, waut jinja sent aus ekj, un dee äare Vodasch räakjen ekj nich soo väl, daut ekj dee met miene Hunj toop bie daut Vee stalen wudd.

²Waut wudd dee äare Krauft mie halpen? Dee sent too schwak toom fa mie oabeiden;

³dee sent eensom, oam un vehungat, un keiwen bie diesta opp Wartlen enne Wiltnis.

⁴Dee sieekjen sikj Plaunten enne Wiltnis toom äten, un äten soogoa de Wartlen vom Bassemboom.

⁵Dee sent von de Jesalschoft wajchjedräwen; Lied schrieen opp an aus opp Vebräakja.

⁶Dee sieekjen sikj Krupunja em drieejen Riefa, un schlopen en Heelen enne Ieed un en Steen.

⁷Dee schrieen mank de Bescha aus Vee, un saumlen sikj unja Stachel Krut.

⁸Aus onweetendet Volkj, waut noanich Tus hieet, sent dee utem Launt jejoacht.

⁹Doch nu komen see un bespotten mie met äa Jepluda un Novetal.

¹⁰See dreien mie dän Rigjen un bliewen von mie wajch, un sent nich bleed sikj ver mie uttospieen.

¹¹Wiels Gott mie gaunz schlaup un schwak jeloten haft, loten see aules rut, waut see äwa mie denkjen.

¹²Eene Baund von Spetzbuben kjemt jäajen mie un jäwen mie kjeene Aunerkjanunk; see brucken jieda Wajch mie doltorieten.

¹³See stalen mie jieda Utwajch too; een jiedra well mie faulen moaken; doa es kjeena waut an trigj helt.

¹⁴Dee foaren too, aus wan de Mia wiet oppjeräten es, un drenjen un dreien sikj derch daut Wrak.

¹⁵Ekj sie met Forcht benomen; waut aun mie harlich wia es veschwungen aus met däm Wint, un waut mient wia, es vetrocken aus eene Wolkj.

¹⁶Mie es aus wan mie daut Läwen verant; aul miene Doag sent sea schwoa.

¹⁷Daut es aus wan waut en miene Knoakes romboat; de Weedoag, dee mie kjwälen, loten nienich no.

¹⁸Gott haft mien Rock met Macht enjepakt; daut Kolla schnieet mie rom mien Jenekj.

¹⁹Hee wiest mie daut ekj Blott sie, un nich mea wieet aus Ausch un Ieed.

²⁰Ekj roop die, oba du jefst kjeene Auntwuat; wan ekj oppsto, es die daut krakjt eendoont.

²¹Du best ruchloos met mie jeworden, un moakst mie unja diene stoakje Haunt lieden.

²²Du häfst mie opp un latst mie met däm Wint foaren; du schmitst mie han un häa em Storm.

²³Ekj weet du brinjst mie gaunz bat däm Doot, un de Städ wua aule Menschen hankomen.

²⁴Oba strakjt dee, dee em Wrak meist unjajeschett es, nich de Haunt ut, un roopt eena nich, wan hee aum Enj es?

²⁵Hab ekj nich met de betrofne jehielt, hab ekj nich metjetruat met de oame?

²⁶Ekj hopt opp goodet Jlekj, un kjrieech schlemmet; ekj docht daut wudd oppkloaren, oba daut wort diesta.

²⁷En mie es daut sea orruich, un nienich stell; mie komen noch schwoare Doag entjäajen.

²⁸Ekj sie truarich; mie schient kjeene Sonn; ekj sto enne Jemeent opp un pracha no Help.

²⁹Ekj hiel aus de Wilw un roop aus de Straussen.

³⁰Miene Hut es schwoat jeworden un schalt auf; mie brent daut en miene Knoakes.

³¹Miene Hoap hieet sikj jaumalich, un de Fleet spält een Trualeet.