Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hiob 31 Bible Online

Hiob 31 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hiob 31

¹Ekj hab daut met miene Uagen faust berät, daut ekj nich no onbefriede Mejales kjikj.

²Opp waut kaun ekj von Gott räakjnen? Waut woat dee, dee aule Macht haft, mie tookomen loten?

³Schekjt hee nich sien vedoawen opp de Sinda, un Onheil opp dee waut orrajcht doonen?

⁴Sitt hee nich jieda Wajch dän ekj go? Un talt hee nich jieda Schrett dän ekj näm?

⁵Wan ekj faulsch jehaundelt hab, un wäm haustich beschummelt hab,

⁶dan lot Gott mie opp eene Wichtschol, dee rajcht wiest, aufwäajen, soo daut hee secha weet daut ekj em rajchten sie.

⁷Wan ekj vom rajchten Wajch sie raufjegonen, ooda miene Uagen mien Hoat veleit haben, wan ekj miene Henj aun waut hab schwiensch jekjräajen,

⁸dan lot eenen aundren äten, waut ekj jeseit hab, un lot waut ekj aunjefongen hab, to nuscht woaren.

⁹Wan ekj mien Hoat hab loten hanrieten von eenem aundren siene Fru, ooda hab bie de Nobasch äare Däa jeluat,

¹⁰dan lot miene Fru fa eenen aundren Maun äten moaken, un lot däm sikj äwa ar hankjneeen.

¹¹Daut wudd doch väl too groff sennen, un sull ver eenen Rechta jebrocht woaren.

¹²Ehebruch es met een Fia to vejlikjen, daut aules bat oppe Grunt vebrent, daut aules vedoaft waut eena haft.

¹³Wan ekj nich no mien Kjnajcht ooda miene Kjäakjsche jehorcht hab, wan dee mie wäajen waut vekloagden,

¹⁴woo wudd ekj dan waut to sajen haben, wan Gott mie wäajen waut utforscht?

¹⁵Haft nich deeselwja dee mie jemoakt haft, uk an em Mutta Lief waussen loten?

¹⁶Ekj hab nich trigjehoolen, waut de oame haben wullen, un hab de Wätfrues nich vezoagen loten.

¹⁷Ekj hab nich mien Biet auleen jejäten, un sie emma däm Weisen jenstich jewast.

¹⁸Ekj hab dee emma aus een Voda biejestonen, un hab miene Mutta von kjlien opp jeholpen.

¹⁹Ekj hab nich Kjleeda un Dakjen trigjehoolen, von dee waut doaronen omkomen musten;

²⁰un dee haben mie goodet jewenscht, wan see sikj aun miene Schop Woll woamen kunnen.

²¹Wan ekj emol hab een Weisenkjint jewäsen, daut hee sull wajchgonen, wiels ekj wist daut miene Frind mie rajchtspräakjen wudden,

²²dan lot mien Oarm jebroaken woaren, un miene Schulla ut däm Jelenkj jebrocht woaren.

²³Aundasch wudd ekj von Gott bestroft woaren, un ekj kunn mien Jesecht nich ver am wiesen.

²⁴Ekj hab mie nich opp Golt veloten, ooda jedocht daut Golt mie treesten kunn.

²⁵Ekj hab mie nich jefreit, daut ekj sea rikj wia, un daut ekj mie väl toopjeoabeit haud.

²⁶Ekj hab de Sonn nuscht toojeschräwen, ooda de Mon äaren straumen Gank bewundat,

²⁷soo daut dee veleicht mien Hoat jelokt hauden, un ekj miene Haunt no dee haud oppjehowen.

²⁸Wan ekj daut haud, wia ekj schuldich ver onse Rechta to komen, un ekj wudd Gott doamet veloagen haben.

²⁹Ekj hab mie nich doatoo jefreit, wan miene Fiend lieden musten, ooda met schwoaret läwden;

³⁰ekj hab nich met mien Mul jesindicht un an daut Läwen vewenscht.

³¹Kjeena en miene Famielje kaun sajen, daut hia wäa hungrich vom Desch jegonen es;

³²ekj hab jieda framden nenjekroacht, un an nienich buten oppe Gaus jeloten.

³³Ekj hab nich, soo aus aundre, jeprooft mie to vestäakjen, wan ekj schuldich wia.

³⁴Ekj hab mie nich ut Angst no daut jerecht waut de Lied säden, un sie nich stell jewast un hab mie nich vestoaken, wiels ekj mie fa de Lied äaren Spott enjst.

³⁵Mucht doa doch eena sennen dee no mie horcht, ekj unjaschriew aules waut ekj jesajcht hab. Mucht dee, dee aule Macht haft, mie eene Auntwuat jäwen. Ekj mucht daut kloa jeschräwen haben met waut ekj vekloacht sie,

³⁶daut ekj daut opp miene Schulla droagen kunn, ooda aus een Kraunz to aulem wiesen kunn.

³⁷Ekj wudd nuscht trigjhoolen von daut waut ekj jedonen hab, un steil ver am komen.

³⁸Wan daut Launt, woont ekj beaka, jekloacht haft, un de Foaren oppe Stap, eene met de aundren jehielt haben;

³⁹wan ekj jeemols eene Arnt jenomen hab, dee ekj nich jeseit haud, ooda de Foarma rom mie utjenuzt un bedwungen hab;

⁴⁰dan lot de Distlen enne Städ vom Weit waussen, un daut Onkrut enne Städ de Joascht. Dit es daut Enj von daut waut Hiob säd.