Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hiob 39 Bible Online

Hiob 39 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hiob 39

¹Weetst du wanea de wille Kosen äare junge haben? Hast du jeseenen wan daut Ree een kjlienet haft?

²Weetst du woo lang dee daut junge droagen, ooda to woone Tiet daut to Welt kjemt,

³wanea dee sikj hanlajen mott to de Jeburt, un äare Weeen loos woat,

⁴woo äare junge stoakja woaren un waussen, daut see wajchranen un sikj selfst weeten?

⁵Wäa haft de wille Äsels äare Frieheit jejäft, daut dee doahan gonen kjennen wua see wellen,

⁶daut see oppe friee Stap Tus sent, un opp daut Soltlaunt läwen kjennen?

⁷Dee bliewen wiet auf von daut Jetees enne Staut un hieren kjeen Mensch opp an schrieen;

⁸dee waundren oppe Boaj un grosen, wua see waut jreenet finjen.

⁹Jleefst du een willa Oss woat die waut halpen, ooda eene Nacht bie diene Kjrebb bliewen?

¹⁰Kaust du däm een Säl opplajen un kjliene Foaren moaken met däm, ooda eene Äajd oppem Flekj schlapen?

¹¹Kaust du die opp däm siene Krauft veloten, daut du diene Oabeit woascht foadich kjrieen?

¹²Kaust du die doaropp veloten, daut dee dän Woagen Jeträajd vom Draschplauz no Hus brinjen woat?

¹³De Straushan schleit lostich met de Flichten, oba kaun doch nich flieejen aus een Storch.

¹⁴De Straushan lajcht äare Eia oppe Ieed, un lat dee von daut woame Saunt brooden;

¹⁵see denkjt nich doaraun, daut doa wäa kunn nopp staupen, ooda een willet Tia dee kunn tweibräakjen.

¹⁶See es soo jlikjeltich äwa dee, aus wan daut nich äare sent, un äare Mieej fa nuscht wia,

¹⁷wiels Gott ar nich kluak jemoakt haft, un kjeen Vestaunt jeef, aus hee dee muak.

¹⁸Oba wan dee oppjeräacht doavon rant, dan lacht see Pieet un Ritta ut.

¹⁹Hast du daut Pieet met Krauft vesorcht, ooda sien Kaum soo schmock jemoakt?

²⁰Hast du daut Pieet moakt hupsen aus een Graushoppa, ooda schnorchlen, soo daut Menschen sikj enjsten?

²¹Daut kleift de Ieed met Macht, un rant mootich em Kaumf nenn.

²²Onen Forcht veacht dee, dee aundre enjst, un schrakjt nich trigj fa een Schwieet;

²³siene Schajcht met Feilen rätat, un de Spies un de Stang blenkjren biesied am.

²⁴Wan de Posaun blost, kaun dee nich stelhoolen; dee iewat un flicht väaren wajch.

²⁵Dee rikjt dän Kaumf von wiet auf un hieet dän Kommandaunt roopen; jiedatsmol, wan de Posaun blost, schnorchelt dee.

²⁶Hast du de Hofkje lieet flieejen, un flicht dee wäajen die nom Sieden?

²⁷Sajchst du dän Odla, woo huach hee flieejen saul, un doa sien Nast oppbuen?

²⁸Dee moakt siene Städ huach aun eenen Boajch, un es sikj enne Nacht secha opp eene huage Kaunt.

²⁹Von doa kjikjt dee, dee hee sikj jriepen kaun, siene Uagen seenen daut von wiet auf.

³⁰Wua een doodjet Tia licht, doa es hee, un siene junge jielen no daut Bloot.