Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hiob 6 Bible Online

Hiob 6 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hiob 6

¹Dan säd Hiob to Elifas:

²Wan daut doch to wäajen jinkj, woo orruich ekj sie, un uk woo schwoa mie dit aula es!

³Daut wudd schwanda sennen aus daut Saunt aum Mäa, doawäajen sull junt miene onbedochte Räd nich wundren.

⁴Gott, dee aule Macht haft, haft mie met Feilen derchjeschoten; un mien Jeist mott daut Jeft von de Feilen oppnämen; daut, met waut Gott de Menschen enjsten deit, es jäajen mie jerecht.

⁵Brelt een Äsel wan hee Graus haft? Ooda schricht een Oss wan dee to fräten haft?

⁶Kaun eena schmaklooset Äten vedroagen onen Solt, ooda schmakjt daut Eiwitt no irjent waut?

⁷Ekj kaun dee nich vedroagen. Daut Äten moakt mie krank.

⁸Wan Gott mie doch jeef, no waut ekj froag, wan hee doch tooleet, waut ekj mie wensch.

⁹Mucht hee mie doch dolschlonen; mucht hee siene Haunt utstrakjen un mien Läwen kort schnieden.

¹⁰Dan wudd ekj jlekjlich sennen, uk en dise schlemme Weedoag, wiels ekj hab de Wieed von däm dee heilich es, nich veloagen.

¹¹Waut vonne Krauft saul ekj nämen, daut ekj dit uthoolen kaun? Wuatoo es dit jekomen, daut ekj met dit saul jeduldich sennen?

¹²Ekj sie doch nich soo stoakj aus een Steen, un mien Fleesch es nich von Brons jemoakt.

¹³Ekj weet mie goanich mea to roden, mie es aule Help wajchjenomen.

¹⁴Dee, dee däm näakjsten nich tru un jenstich sent, haben nich Forcht fa däm, dee aule Macht haft.

¹⁵Ekj kaun mie nich dolla opp miene Frind veloten, aus opp eenen Riefa, dee tweschenenn utdrieecht.

¹⁶Een stootje ranen see gaunz voll Ies un Schnee, daut see wilt un moddich woaren,

¹⁷oba wan daut heet woat, dan veschwinjt daut; em Somma es doa kjeen Wota jebläwen.

¹⁸De Karawanen kjrenjlen vom Wajch, no daut, waut nuscht es, un komen doa om.

¹⁹De Karawanen von Tema kjikjen doa no Wota; de Karawanen von Saba spezten sikj doaropp.

²⁰Oba äare Hopninj veschwunk, un see kjrieejen nuscht, aus see bat doa wieren.

²¹Daut es waut jie fa mie jewast sent. Nu daut jie seenen, woo schlemm daut met mie es, trakj jie junt en Angst trigj.

²²Hab ekj junt no eene Gow jefroacht, ooda velangd ekj, daut jie wäm fa mie bekjeepen sullen?

²³Säd ekj, jie sullen mie von eenen Fient raden, ooda looskjeepen von dee, dee mie dolhilden?

²⁴Wiest mie waut ekj orrajcht jedonen hab, ekj woa stell sennen un horchen.

²⁵Een weiset Wuat es väl wieet, oba waut bewies jie met daut, waut jie väalajen?

²⁶Well jie bewiesen daut miene Wieed nuscht meenen, daut miene Räd aus ladja Wint von een vetwiewelden Mensch es?

²⁷Junt wudd daut goodjenuach sennen, fa een Weisenkjint een Loss to trakjen, ooda dän Noba to veschachren.

²⁸Kjikjt mie emol jlikj enne Uagen, ekj woa junt nuscht väamoaken, waut nich soo es.

²⁹Lot doch no; doot mie nich orrajcht beschuljen. Lot emol no; waut ekj jesajcht hab, es soo.

³⁰Hab ekj waut orrajcht jesajcht? Weet mien Mul nich waut schlajcht es?